از محبت‌های کوچیک خوشم میاد، نوازش کردن پوست دست، گرفتن بازو توی شلوغی، نگاه‌های اطمینان بخش، مرتب کردن لباس‌های توی تن، بازی با انگشت‌ها، دلایل کوچیک برای زنده موندن.

آدم واسه کسی که دوستش داره، تو شلوغی هم وقت داره.

اونی که میدونه از چی ناراحت میشی و تکرارش میکنه، شاید بار اول دوم اشتباهش باشه ولی بار سوم چهارم انتخابشه.

اگر هرچی تلاش میکنی و به نتیجه نمیرسی، غصه نخور، تا دقیقه 90 خودت رو رها کن. خدا میاد بالا سرت مثل یه کش میارتت عقب، میارتت عقب، میگی بقیه آدمها رفتن جلو من چرا عقبی میرم؟ و یهو خدا کش رو برمیداره، اونموقعست که کودتا میکنی.
هر چقدر داری عقب میری با خدا باش؛ گاهی تو زندگی یه دوره هایی هست که همه چی بر وفق مرادت پیش نمیره. فکر میکنی که از بقیه عقب افتادی، که ناامید شدی.
ولی تو این مواقع باید یادت باشه که خدا همیشه کنارته. خودت رو رها کن اون کش بلاخره ول می شه...
تو فقط کافیه که خودت رو رها کنی و به خدا بسپاری. اون خودش میدونه که چه کار باید بکنه. گاهی خدا خوشحالی بهت می ده که طلای المپیک هم اون حس رو بهت نمی ده. پس ناامید نشو، به خدا اعتماد کن، و به راهت ادامه بده. دلت رو قرص کن و برو جلو تو میتونی، من مطمئنم.
-نامه‌ای به خودم

لحظه هایی که ته دلت داری طرفو التماس میکنی که ناامیدت نکنه چون دوست داری دوستش داشته باشی؛ دارد داره، درد.

یه وقتایی آدما از قصد یه حرفا و کارایی میکنن، بهونه‌ای باشه برای قطع ارتباط.

دقت کردین دست‌ها خیلی مهمن؟ با دست میشه بغل کرد، میشه لمس کرد، دست داد، موهاش رو نوازش کرد، غذای مورد علاقه‌اش رو درست کرد، کتاب نوشت، قهوه درست کرد، گل هدیه داد، براش تایپ کرد، نقاشی کشید، چایی دم کرد، کتاب ورق زد، میشه اشکاش رو پاک کرد.

از واژه دست تنها خوشم اومده، غم و استقلال زیادی توشه، انگار میتونی آستینت رو بکشی رو چشمات اشکات رو پاک کنی و بعد کوه رو بذاری رو دوشت و به جلو حرکت کنی، دست تنها، دست تنها، دست تنها.

تا حالا واستون پیش اومده وسط خوندن یه کتاب یهویی به خودتون بیاید ببینید که چند صفحه خوندید اما هیچی متوجه نشدید؟ این روزها حس میکنم زندگیم اینطوری میگذره، یهو چند ماه گذشته و من به خودم میام میبینم اصلا نفهمیدم چی شده.

خدایا مرسی که آفریدیش...