.

احساسِ تنهایی، تجربه‌ای ضروری
برای رشدِ شخصی است.
برای همین است که
راینر ماریا ریلکه می‌نویسد:
«تنهایی‌ات را دوست بدار
و با مرثیه‌ای خوش‌الحان
      دردش را تاب بیاور.»
‌

#لارس_اسوندسن

https://t.me/kimia_mrashidpor

نگاهی به سروده ی نسبتا بلند شاعر درتکاپو
خانم دکتر مرضیه رشیدپور ( کیمیا)
....
حق داری درکم نکنی
هی نوشته می شوم که قرار است دستت را بگیرم
هی طفره می روی
که از خیال تو سرهم نشوم ..
شروع شعر ، روایت گرانه ، راوی خود ه شاعر.
حدیث نفس عاشقانه ای که قرارو مداری درمیان ،
قرار آفتاب و بنفشه ها / فصلی به وقت نسیم که بوزد تا قراری تازه گردد ..
شعر با رویا پردازی های عاشقانه ، بزرگی می کند [ آغازه تازه ! رویش پرندگان از علف وکشتزار بر استخوان، دامن افشاندنی که فرضیه ی دشت را تئوریزه می کند " چرا همیشه دامن افشاندم / که دشت فرضم کنی ؟! " ... بعداز تو هی برگشتن از بادو باران .. و چرخیدن از / افسانه ی زنی که دوستت دارد ، ...( شعر از عناصری بهره مند شده و به گونه ای واژه آرایی گردیده که ضرب آهنگ درونی شعر مخاطب را بوجد می آورد حتی آن کسی که بقولی می خواهد سروده را نقدو بررسی وتحلیل کند ، وادار می شودفقط بخواند و حظ اش را ببرد ..‌( توباید هنوز نیامدن را ببینی / به خوابی آشفته ) این بند اژسروده ( به خوابی آشفته ) می تواند ایهام داشته باشد، درک اول ، هنوز نیامدن را خواب ببینی آنهم از نوع آشفته اش ، فهم دیگر اینکه ، هنوز نیامدن را ببینی وخوابت از نیامدن آشفته گردد با رد اسب روی چمن های نجابت !!! شاعر که باشی ابتدا خودت را وشاعری را وشعر را می فهمی ، نگارنده خاصه در این سروده نمی داند ، شاعرش ابتدا اندیشید بعد سرایش نمود یا بلعکس ، اما این را می دانم ، خانم دکتر رشید پور ، خردمندانه می اندیشد ، واندیشمندانه درون خودرا می سراید ، نه به خود دروغ می گوید ونه به شعر ،..
تو باید وقتی که تورا
پرواز می کنم از دورها
ببینی قوسی از رنگین کمان
در تنگنا
به رقص واژه هاست
...
شعری نجیب که صادقانه سروده شد و فراز و فروزانه زیبایی هایی را به تصویر کشیدو واژه ها را به رقص آورد ..
....
با سپاس
#حمید_فرحناک

با درود ..
ساقه های نگاه ..و شوق رسیدن ..
[ طی طریق شاعرانه ]
از خواهش چیدن ...
......
.....
تا....
هرچه جلوتر...
ساقه ی همان نگاه .
ودرخت که سنگ می شود
در تردد ..
رفتن وآمدن
در هربرگ زندگی ..
از کتاب زندگی ..
...
این جفت وبست ها ی تدوین گونه از ابتدا تا انتها ی یک حکایت شاعرانه و ..با عناصرشعری همجنس وهم خانواده نشان از درایت وخلاقیت شعریِ شاعری دارد که هم شعر را می شناسد وهم چگونه گی وچرایی شعر گفتن را ...ممارست و ذوق وعشق وعلاقه به شعر که گویی خط قرمز شاعر است در شکستن خط فرضیِ دکوپاژ و پرش یا جامپ تصاویردر دوردست های قصه ...با فرمی جلوه گر و خوش ترکیب ..
درود شاعر حرفه ای در ژانر شعری خاص ومنحصر به فرد ..دستمریزاد
....
#حمید_فرحناک

...
بی کرانگی اندک
و خاموشی های گسترده
پیش از این
دروازه ی آفتاب بود
گشایش دست هایت.
پرچین کلمات در جویباران
یک باد و آسمانی همه مه
محبوبم!
در گذرگاه ها
روح من
چنان سکوتی بر کاغذ می خزد.

#مرضیه_رشیدپور_کیمیا

♦️سه شعر

💠یک

تو را داشتن
دمیدنِ صور است
از لطافتِ رویش،
به سخن درآ
دریای نورسته
ببار
بسان صبحِ تُردی بر رازیانه‌ها.

💠دو

پس از سرچشمه‌های اسب و
گریزِ هر بار سوی تو
ساق‌های آفتاب
هنوز بر جای مانده.
اکنون صدای ترانه‌ای در سکوتِ شبنم‌هاست
و بال بال زدنِ پروانه‌ها
در ژرفای کلمات روییده.‌
دریای بی‌افساری‌ست، شعر!
می‌دیدم که
از سینه‌ی بنفشه‌ای در گندمزار
گلِ سرخی
پر کشید!

💠سه

اگر گوشه‌ای پیدا کنم
با رویاها ساکت می‌مانم
گویی در این دور
نَفَسِ گیاهانم
و راهی از نو
به آفتاب است!

#مرضیه_رشیدپور_کیمیا

...
بی کرانگی اندک
و خاموشی های گسترده
پیش از این
دروازه ی آفتاب بود
گشایش دست هایت.
پرچین کلمات در جویباران
یک باد و آسمانی همه مه
محبوبم!
در گذرگاه ها
روح من
چنان سکوتی بر کاغذ می خزد.

#مرضیه_رشیدپور_کیمیا

#دوخط_عاشقی 👇👇
📖 @dokhat_asheghee
.

...
#شعر_تازه

آنچه می یافتم
در هر گام
خروشی از پیش پای تو
و آوازهایی در گردش تصویری از غلغله ی سحر.
در من
عطش گرمی از بوته ها بالا می رفت و
پیراهن ام
دور آفتاب می پیچید.
از عضلاتِ روز
در آمَدَنَم نیست
زیر پوستِ من
ریخت و پاشی از بنفشه هاست!

#مرضیه_رشیدپور_کیمیا

https://t.me/worlddaypoetry

...
#شعر_تازه

آنچه می یافتم
در هر گام
خروشی از پیش پای تو
و آوازهایی در گردش تصویری از غلغله ی سحر.
در من
عطش گرمی از بوته ها بالا می رفت و
پیراهن ام
دور آفتاب می پیچید.
از عضلاتِ روز
در آمَدَنَم نیست
زیر پوستِ من
ریخت و پاشی از بنفشه هاست!

#مرضیه_رشیدپور_کیمیا

https://t.me/kimia_mrashidpor

پس از سرچشمه های اسب و
گریزِ هر بار سوی تو
ساق های آفتاب
هنوز بر جای مانده.
اکنون صدای ترانه ای در سکوت شبنم هاست
و بال بال زدنِ پروانه ها
در ژرفای کلمات روییده.‌
دریای بی افساری ست، شعر!
می دیدم که
از سینه ی بنفشه ای در گندمزار
گلِ سرخی
پر کشید!

#مرضیه_رشیدپور_کیمیا