او تنها کسی بود که اگر هزار بدی داشتم و یک خوبی، هزار بدی‌ام را نمی‌دید، اما همان یک خوبی‌ام را می‌دید و به تمام دنیا نشان می‌داد. عشق مگر همین نبود؟

به اندازه یک قرن آرزو داری، اما حوصله یک لحظه بیشتر زیستن را نداری‌..

گاها آرزو می‌کنم که انسان عادی‌تری بودم.

میشل مونتنی می‌گفت: غم های کوچیک پرحرفند، غم های بزرگ لال؛ میترسم که لال شده باشم.

رفتار آدم هاست که دستشان را رو می کند، نه خودِ‌چیزهایی که می گویند.

دیدی از آن روز چه شب هایی گذشت؟

روز ۶۸۴ :
بعد از این مدت هم باز هم قلبم او را می خواست.

خب. شهریور اومد :) وقت رفتنه. مرسی که در شادی و غم کنارم بودید، مراقب خودتون باشید و خودتونو جای من دوست بدارید.

واقعا از تک تک نگاه هاتون ممنونم، بدرود.
-وودی