رفتار آدم هاست که دستشان را رو می کند، نه خودِ‌چیزهایی که می گویند.

دیدی از آن روز چه شب هایی گذشت؟

روز ۶۸۴ :
بعد از این مدت هم باز هم قلبم او را می خواست.

خب. شهریور اومد :) وقت رفتنه. مرسی که در شادی و غم کنارم بودید، مراقب خودتون باشید و خودتونو جای من دوست بدارید.

واقعا از تک تک نگاه هاتون ممنونم، بدرود.
-وودی

گاهی بی آنکه بفهمی، در طول زمان آدم دیگری می‌شوی.

اینم بگم ‏از اینکه باید بپذیرم زندگی همینیه که هست اصلا خوشم نمیاد.

تنها تر شده بود، شبیه به مداد سفید در جعبه‌ی مداد رنگی.

من بهتر بودم. من بهتر بودم. اما فقط یک تردید کافی بود. قطره‌ی جوهری در یک لیوان تمیز آب می‌افتد و همه‌اش را تیره می‌کند.

روز بعد بیدار شدم و هنوز آنجا بود. افسردگی و اضطراب، هردو باهم.

تنبل نشده بود. خسته بود. یکجور خستگی یکنواخت.