جهان پیر بود؛
جالب‌تر آنکه به پیری خود آگاه بود. در این زمان کورش بزرگ به‌دنیا آمد. زمانی که او به بابل وارد شد جهان پیر پایان یافت. مردمانی از چهار گوشه جهان، آسوده خاطر کنار یکدیگر زندگی می‌کردنند. این ارمغان صلح ایرانی به جهان قدیم بود.

امروز جهانی پیش روی«من ایرانی» است؛

سراسر صلح.

جهانی که پر از هیاهو است. پر از دوستی و لذت کشف حقیقت. ایران اما امروز بر عکس آن جهان پیش رویم پیر است. پیر تر از نیشابور هنگام هجوم مغول. پیر تر از جنگ چالدران؛ پیرتر از جنگ با روس‌ها؛ لرزان تر از دل عباس میرزا است

ایران؛ پیرتر از زمانی که سلطانش از بریتانیا حقوق می‌گرفت؛ همو که می‌خواست در فرنگ لبو فروشی کند

ایران پیر را ما یک روز، همین چند وقت پیش کسانی جوان کرده بودند. یک شب سرد، در آخرین زمستان ایران، ایران جوان پیر پیر شد. چنان‌ پیر که دیگر رستمی نمی‌توانست بزاید.

دوباره صدای رستم فرخزاد در باد می‌پیچید؛ که پنج دهه‌ است هنوز می‌پیچد. نعرهای سعد ابن ابی‌وقاص شد نوای سمفونی سازهای شکسته؛ نه از باربد خبری هست نه کسی نامی از نکیسا دارد به یاد. مغنی‌ هم اگر پیدا شود از لابه‌لای زبانش واژگان بیگانه بیرون می‌ریزد. کسی تیست که دوتایی زند. از یکتایی او‌ هم دیگر خبری نیست

ایران چنان پیر است و فرتوت که خدایش هم مرده؛ تصدقت گردم باور کن؛ ایران دارد تمام می‌شود. 

آرزوی من برای ایران اکسیری است که جوانش کند. صلح بگستراند. شادی، شادی را تاکید کند و خوشبختی را برای مردمان‌پیش چشمش ببیند.

ایران آرزوهای من آبی است؛ آبی پارسی؛ گرمایش قرمز است؛ رنگ‌ رباعی خیام. آرامشش رودکی است؛ هنگامی که با امیر سامانی است. ایران در دلم‌ تاجر است؛ دوست است؛ اهل بحث است و گفت‌وگو؛ ایران آرزوهام دشمن نیست؛ وجودش صلح است مثل شاهنامه؛

ایران من طراوتی خواهد داشت غزل گونه؛ ایران من دیوان حافظ است؛ با جهان هم شیطنت‌هایی دارد؛ لابد. مثل سعدی. ایران من بر شانه‌ کسی خواهد ایستاد که همه چیزمان را برای همه چیزمان مناسب کرد.

ایران‌آرزوی‌ من به خودش آگاه است؛ ایران‌ من ملک مشاع همه ما است.

تاجهان باقی است باقی باد ایران بزرگ

#پاینده_ایران

قبلا در درس تاریخ ایرانشهر دوره ملی گرایی ایرانی را برگزار کردم.

با توجه به اهمیت امر ملی در شرایط پرمخاطره ی کنونی دوباره این دوره را به صورت مستقل برگزار می کنم.

موضوع این کلاس:
ملی گرایی ایرانی چیست؟
فرق ملی گرایی ایرانی با ناسیونالیسم چیست؟
امروز ملی بودن به چه معناست؟
ملی بودن چه اهمیتی دارد؟
ایران چیست که ایران دوستی مهم است؟
و ایرانی کیست؟

تصویری
با امکان ارایه فایل صوتی در تلگرام

۱۰ جلسه یکساعته
یکشنبه ها ساعت ۱۸

شهریه ۹۰۰ هزار تومان

برای جوانان زیر ۲۵ سال و دانشجویان و معلمان و خبرنگاران و استادان: ۴۵۰ هزار تومان

ثبت نام و اطلاعات بیشتر:
@aknaserionline
۰۹۳۹۰۱۷۱۸۳۷

t.me/melliiran

#قسمت_هفتم_ایرانشهر
▪️ #آبان
▪️ #آذر
▪️این قسمت معرفی و تشریح
جشن‌های موجود در ماه آبان و آذر
▪️راوی: پیمان فیاض
▪️تدوین: فرشاد شهری
▪️طراح بصری: مازیار غنیان
▪️موسیقی متن:
ارسلان کامکار | میلاد درخشانی | مسعود شعاری
مهرداد_مهدی و آسو کهزادی

https://t.me/MeydanFerdowsiPodcast/153

@MeydanFerdowsiPodcast

#تقویم_تاریخ_فرهنگی_ایران

▪️ #قسمت_هفتم_ایرانشهر
▪️معرفی و تشریح جشن‌های موجود در ماه
▪️ #آبان :
۱- دهم آبان : جشن آبانگان
.
▪️معرفی و تشریح جشن‌های موجود در ماه
▪️ #آذر :
۱- اول آذر : آذرجشن
۲- نهم آذر : جشن آذرگان
۳- سی‌ام آذر : جشن شب‌چله یا یلدا

https://t.me/MeydanFerdowsiPodcast/154

@MeydanFerdowsiPodcast

*🩵جشنِ آبانگان🌊 خجسته باد💙*🍷**

🔷در تقویم ایرانی قدیم هر روزی از‌ ماه، همچون دوازده‌ماه، یک نام داشت؛ نام‌هایی همچون مهر، آبان، آذر، دی، شهریور، سپندارمذ و … و هرگاه نام روز با نام ماه برابر می‌شد، جشنی می‌گرفتیم به‌همان‌نام؛ مثل جشن آبانگان؛ که مصادف‌ است با چهارم آبان در تقویم جلالی و دهم در تقویم زرتشتی. و اما اندیشه‌ی‌ (فلسفه‌ی‌) پشتِ این‌جشن چیست؟

🔹جشن آبانگان جشنِ پاسداشتِ «ایزد بانو آناهیتاست» و مهمترین‌پیام و اندیشه‌ی فرهنگی‌ای که در جشنِ آبانگان برای‌ما وجوددارد، یادآوریِ ارزشِ عنصرِ آب در زندگیِ انسانِ ایرانی، و لزومِ پاک‌نگاه‌داشتنِ آن، و استفاده‌ی درست از آن در فرهنگِ اصیلِ ایرانی است. ایرانیان همواره از آلودن و هدردادنِ آب می‌پرهیختند و آب را کاملاً به‌اندازه استفاده می‌کرده‌اند. چنانکه هردودوت گوید:

«ایرانیان هرگز در آب ادرار نمی‌کنند، هرگز در آب تف نمی‌اندازند، هرگز دست و روی خود را در آبِ روان نمی‌شورند؛ بلکه به‌منظورِ شستشوی دست و روی، آب را برداشته و در ظرفی (یا حوض آبی - آبگیر) جمع‌می‌کردند؛ و سپس دست و روی خود را در آن‌ می‌شستند و هرگز بدن آلوده‌ی خود را در آب نشسته و به‌منظورِ شستشوی خود، سیستمِ استحمام دارند».

🔹فلسفه‌ی وجود «حوض‌های آبی» (آبگیر) در حیاطِ خانه‌های قدیمیِ ایرانی نیز، ارزش و جایگاه آب و نمادی‌از ایزدبانو آناهیتا و به‌جهتِ استفاده‌ی درست و بهینه از آب بوده‌است.

🔵ایزدبانو آناهیتا ایزدبانوی نگاهبانِ آب‌های‌جاری‌ست؛ یعنی آب‌های چشمه، جوی، آبشار، رود و رودخانه.فراموش نکنیم که از اندیشه به فرهنگ می‌رسیم. اندیشهٔ نیک
گفتار نیک
کردار نیک

مجموع گفتار و کردار «فرهنگ» را تشکیل می‌دهد. اندیشهٔ پشتِجشن آبانگان «نگاهداری‌از آب‌های جاری و استفادهٔ‌ درست از آن، نیالودن و هدر ندادنِ آن، و یادآوریِ‌ جایگاه آن در تمدنِ انسانِ ایرانی‌ست.»

و «فرهنگ ایرانی» ای را که این‌اندیشه می‌سازد در گفته‌های هرودوت دربارهٔ ایرانیان، و در طرز رفتاری که از آبانگان می‌آموزیم، می‌بینیم.

#ملیت_ایرانی
#آیین_زرتشتی

@kavehiranfarr

در درس فلسفه سیاسی دنبال آنیم که در جامعه ما حکم کیمیا را دارد. فهم درست و عمیق سیاست.
شاید در این زمانه که همه احساس می کنند سیاست را می فهمند و مشغول حاشیه ها و طعنه ها و خبرهای مطلقا بی اهمیت هستند و آن را آگاهی سیاسی می دانند لازم است همه، دست کم اهل فکر و فرهیختگان، یک دوره کامل فلسفه سیاسی بخوانند.

در این درس از سقراط و افلاطون شروع کردم و این روزها اندیشه سیاسی قرن بیستم را توضیح می دهم.

ثبت نام: پیام به تلگرام ۰۹۳۹۰۱۷۱۸۳۷
@aknaserionline

T.me/melliiran