بعضی از آدما نور درون شما رو نمی تونن بپذیرن و این هیچ ایرادی نداره. نور درون خودشون زیر لایه های زیادی از تاریکی دفن شده که هنوز نتونستن کنارشون بزنن و برای همین نور شما براشون غریبه است ولی همونقدر هم نیازمندتونن. مهربون باشیم.

حتی وقتایی که روحمون انقدر سنگینه که حس می کنیم داره استخونامون رو می‌شکنه هم مجبوریم قوی باشیم. آپشن دیگه ای روی میز نیست.

‏ما مسئول حرف هایی که نمی‌زنیم هم هستیم.

حرفم نمیاد.
ترجیح میدم آهنگ بفرستم و گاهاً لذت ببرید از شنیدنشون. مغزم پر حرف و دلم پر درده. فعلا با گوش منو بخونید تا بعد براتون روده درازی کنم.

@grayfreak بستی نازم تولدت مبارک:)

به نظرم هنر نویسنده‌ی خوب هم می‌تونه همین باشه که یه کاری باهات کنه که فکر کنی این شخصیت ها رو واقعا می‌شناسی و حس واقعی نسبت بهشون داشته باشی.

می‌دانم چرا هیچ‌گاه یاد من نیستی.
من زخمی بر روحت به یادگار نگذاشتم که با هر تلنگری یادم بیفتی.
انسان به زخم‌ها بیشتر می‌اندیشد تا مرهم‌ها.