◇22nd meal: پیتزا ?

◇21st meal: دلمه‌ی کلم

خصوصا توی فصلایی که برگ مو نباشه واقعا انتخاب عالی‌ایه
پ.ن: عکسشو فری انداخته که دیگه حتی از منم یه مقدار عکاس بدتریه ??❤️❤️

عزیزان، نرید "بی‌بدن" رو ببینید از من به شما نصیحت خدا شاهده ۱۱۱ دقیقه گریه کردم فقط

عزیزان،
نرید "بی‌بدن" رو ببینید
از من به شما نصیحت
خدا شاهده ۱۱۱ دقیقه گریه کردم فقط

خوبیش اینه که اگر وقت ندارید همزمان با همخوانیا پیش برید همیشه، می‌تونید فایلای کتابا رو از تو گروه بردارید و در گنجینه‌‌ی شخصیتون انبار کنید برای آینده (مثل من ?)

البته کلا خیلی از کتاب‌ها فایلش تو خود فانتزی لایبرری هست
تو کانالم نباشه، شما هرموقع برید تو گروه، حتی اگر "اون کتابه که اسمشو نمی‌دونم موضوعشم نمی‌دونم ولی ایده‌ش تو حموم به فکر اچ‌.پی لاوکرفت رسیده و کلا یه بار چاپ شده" رو درخواست کنید؛ امکان نداره یه اکانت با نردی‌ترین پروفایلی که دیدید نیاد پی‌دی‌اف‌ و صوتی‌ش رو براتون ریپلای کنه بگه بفرمایید.

The Magnus Archives ??

فضای صحنه و تمام اجزای دکور نمایش کاملا سفیدن و عمل خیانت توی محیطی پاک و سفید و درحالی که ژان واقعا به همسرش اهمیت می‌ده اتفاق می‌افته.
اسکرین‌هایی که گوشه‌ی صحنه نصب شدن، نمای راهرو و اتاق‌های خونه‌ی ژان و میت رو نشون می‌دن که پشت صحنه‌ی اصلی قرار دارن و هر آیتم و شی‌ای که از داخل این دوربین‌ها دیده می‌شه، در صحنه‌ی اصلی دیده نامرئیه‌. منطقیه. ژان نمی‌تونه ببینتشون.
یه تابلوی سفید با نقطه‌های برجسته‌ی بریل، از شکل و شمایل ژان روی دیوار نصب شده؛ که در صحنه‌های اولیه نمایش توسط معشوقه‌ی میت روی دیوار کج می‌شه و تا آخر نمایش _وقتی که ژان تصمیم به قتل همسرش می‌گیره_ به دست خود ژان، دوباره صاف نمی‌شه.
از پیام‌های واضح نمایش (که بارها بهش اشاره می‌شه) حمایت صحیح از افراد معلول و ساده‌لوح نپنداشتن‌شون هست؛ نکته‌ی واضح دیگه‌ای که در هیدن هست، خشمیه که نسبت به افراد بی‌تفاوت، در این اثر وجود داره. طبق شعار پوسترهای اصلی، شاید کسی که واقعا نابیناست اعضای دیگه باشن که اتفاقی که برای ژان می‌افته رو می‌بینن و واکنشی نشون نمی‌دن.
چیزی که درمورد این نمایش، از لحظه‌ی اول نظر من رو جلب کرد، صداپردازی و نورپردازی خلاقانه‌ش بود که باعث می‌شد اگر نقصی هم در هماهنگی بازی‌ها هست؛ بشه ازش چشم‌پوشی کرد و حواس مخاطب رو به بهترین نحو به قسمت‌های اساسی داستان هدایت می‌کرد، احساسات مدنظر رو کاملا درست القا می‌کرد و به طور کلی نقطه‌ی قوت کل نمایش بود.
ولی ضعف اصلی که باعث می‌شد نشه از این صحنه‌ی بی‌نظیر کمال لذت رو برد، متاسفانه بازی‌ها بود که در خیلی مواقع به شدت اگزجره و اضافی بود.
اکت‌هایی که علی‌رغم سینک بودن دقیقشون با صداها و موزیک صحنه، کاملا بی‌معنی به نظر می‌رسیدن و درمواردی حتی مخاطب رو گیج می‌کردن، با شخصیت کاراکتر هم‌خوانی نداشتن و حتی با فکت‌های عنوان شده طی نمایش تناقض داشتن و... باعث می‌شدن از ته دل حرص بخورید که چرا اثری که انقدر پتانسیل داره و تونسته با المان‌های دیگه‌ش شگفت‌زده‌تون کنه باید این‌طور باعث کرینج‌تون بشه؟؟
کاملا مشخص بود خانم رضی برای بازی یک نقش معلول در این نمایش، تایم زیادی گذاشتن و بعضی از موارد رو هم (مثل repetition behaviorهایی که در افراد طیف اوتیسم و بعضی از افراد منتالی ایمپیرد دیده می‌شه) کاملا درست درآورده بودن و اجرا می‌کردن ولی به طور کلی بازی‌شون برای این نقش اصلا قانع‌کننده نبود و اگزجره کار کردنشون در برخی موارد حتی به پیام اصلی نمایش (انگ‌زدایی از معلولیت و حمایت صحیح) لطمه می‌زد!!
به طور کلی می‌تونم بگم دم بچه‌های پشت صحنه‌شون گرم‌تر و نهایتا با این که از تماشای این اثر پشیمون نیستم و قاعدتا از المان‌هاییش لذت بردم؛ همون مقدار هم جاهاییش حرص خوردم و به دیگران پیشنهادش نمی‌کنم.
اگر شما هم هیدن رو تماشا کردید، خوش‌حال می‌شم باهم درموردش حرف بزنیم ❤

بچه‌ها هرکدومتون عکسای دیگه از نقاشیاتون خواستید بگیدا
من واقعا عکاس افتضاحیم. انقدر افتضاح که دقیقا نمی‌افته چی کشیدم?

خیلی وقته تمرین نکردم؛ پس: فوروارد کنید با توجه به حس و حال کانالتون یه چیزی براتون بکشم Sincerely Aisa the weirdo پ.ن