کتاب حاضر یادداشت‌های تراثی (۱) است که اکنون در اختیار خوانندگان قرار می‌گیرد. سه مقاله آخر کتاب مربوط به مولا علی علیه السلام است. ان شاء الله که بخوانید و در انتشار آن یاری کنید.

لطفاً منتشر بفرمایید.

هدیه استفاده از کتاب یک سلام به آقا امیرالمومنین علیه السلام است.

https://t.me/joinchat/UmlD7YKiYShe9xO6

انجمن علمی فلسفه دانشگاه خوارزمی تهران، برایِ اولین بار در کشور تقدیم می‌کند:

«مدرسه پاییزه نوافلاطونی‌ها و فلسفه اسلامی»

در این مدرسه بهترین اساتید حوزه و دانشگاه جمع شده و برای اولین در کشور همچین دوره‌ای برگذار می‌شود.

مهلت ثبت‌نام: ۲۲ آبان ماه.

هزینه: رایگان بوده و تمام دانشجویان و طلاب کشور می‌توانند در این دوره شرکت کنند.

⏰ شروع دوره: از ۲۳ ام آبان ماه.

نحوه برگذاری: تمام کلاس‌ها به صورت مجازی بوده و در شش هفته، هفته‌ای ۳ جلسه (سه‌شنبه، چهارشنبه، پنجشنبه) برگذار خواهد شد.

برای ثبت نام پیام دهید:
@Mahjuoor

انجمن علمی فلسفه دانشگاه خوارزمی تهران

https://t.me/philosophy_khu

گروه تاریخ اسلام با همکاری گروه فلسفه و کلام اسلامی برگزار می کند:

کرسی ترویجی
بررسی امکان بهره مندی یعقوب ابن اسحاق کندی از امام حسن عسکری علیه السلام

با ارائه:
?دکتر محمدهادی توکلی
استادیار فلسفه و کلام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

ناقدان:
?حجت الاسلام قاسم خانجانی
استادیار تاریخ اسلام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

?مهدی عسگری
پژوهشگر فلسفه

دبیر:
?حجت الاسلام رمضان محمدی
استاد تاریخ اسلام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

صفحه ایکس مهدی عسگری

https://x.com/mehdias03281708?t=cftq0qHU4RWcYJYUKfO5Rg&s=09

https://www.aparat.com/v/Ly9UO

آقای فیاضی:
? فلسفه را اگر کسی می خواند برای خود فلسفه، بهتر این است که نخواند، فلسفه وسیله ای است برای پاسداری از سنگر های عقیده...

?دروس اشارات دقیقه 12:59 ،

? آقای فیاضی
?دروس اشارات

? جلسه شروع شد.

در توضیح مطلب فوق باید توجه داشت لالاند، فیلسوف فرانسوی، در مورد عقل تفکیکی انجام داده است، که جابری از آن کمک گرفته ولی با تحلیل طرابیشی به نحوی محرف و مغلوط ناشی از عدم شناخت دقیق زبان لالاند و کتاب او. لالاند بین دو نوع عقل تمایز مینهد:

۱- La raison constituante

۲- La raison constituee

اولی یعنی عقل برسازنده یا کنشگر و دومی یعنی عقل برساخته یا متعارف، و منظور لالاند از اولی فعالیتی ذهنی‌ است که اندیشه به هنگام بحث و پژوهش به آن می‌پردازد و مفاهیم را شکل داده و مبانی را پی‌ ریزی می‌کند. به تعبیر جابری عقل برسازنده «خردی است که انسان در پرتو آن قادر است از فهم روابط بین اشیا، مبادی کلی و ضروری‌ای را استخراج کند که در نزد همه‌ مردم یکسان است.» (جابری، و طرابیشی به این تعریف نقد و آن را ناشی از سوء فهم در ترجمه میداند که به نظر چندان مهم نیست) اما عقل برساخته «مجموعه‌ای از مبادی و قواعدی است که در استدلال به آن‌ها تکیه می‌کنیم.»

لالاند می‌گوید: «عقل برساخته دستگاهی از قواعد معین و پذیرفته‌شده در برهه‌ای از تاریخ ماست که در خلال آن برهه از زمان به آن ارزش مطلق داده می‌شود.»(جابری گوید) عقل برساخته به تعبیر لالاند، همه مبادی و قواعدی است که یک فرهنگ به مثابه شالوده‌ای برای کسب معرفت، پیش پای گروندگان به آن فرهنگ قرار می‌دهد.

پس هر اندیشه و تفکری را می‌توان به دو بخش تقسیم کرد: اندیشه به مثابه «ابزار اندیشیدن»، یعنی آن چهارچوب و بنیان‌هایی که اندیشه به وسیله‌ آن‌ها ساخته می‌شود، و اندیشه به مثابه «مجموعه‌ اندیشه‌ها» یعنی برداشتها و معناهایی که از یک مسئله ارائه می‌شود. باید تأکید کرد که این تمایز، تمایزی روش‌شناختی است نه تمایزی متافیزیکی یا هستی‌شناختی. جابری به پیروی از لالاند و فوکو معتقد است با این تقسیم میتوان وجه تاریخی و فرهنگی عقلانیت را نشان داد سپس بر این اساس به تمایز عقلانیت یونانی، عقلانیت مدرن و عقلانیت عربی میپردازد.

عقل برساخته همان مفهومی است که فوکو آن را «اپیستمه» و توماس کوهن آن را «پارادایم» و نیچه آن را «چشم انداز» مینامد. و دارای خصایص فرهنگی و تاریخی ویژه است.

جابري مي‌نويسد: «اگر چنين تميزي را بپذيريم، "آنچه را كه ما" عقل عربي مي‌ناميم، همان عقل برساخته يا متعارف است؛ يعني مجموعه مبادي و قواعدي كه فرهنگ عربي به گروندگان آن به مثابه شالوده‌اي جهت كسب معرفت ارايه مي‌دهد يا بگوييم به مثابه نظام معرفتي به آنان تحميل مي‌كند. بنابراين، نقد عقل عربي يعني نوسازي عقل برساخته يا متعارف و نوسازي عقل برساخته، بدون نقد آن ميسر نخواهد بود، و "اين نقد بايد از درون خود عقل و با تفكيك اركان و متحول كردن مفاهيم آن صورت گيرد.»

من در بخشی از رساله دکتری در تحلیل برهان شفا و مبتنی بر تحلیلات و سخنان ارسطو در کتاب آخر نفس تمایز میان نوس پوئتیکوس یا عقل فعال و نوس پاثتیکوس یا عقل منفعل را به نحوی دیگر و بر مبنایی دیگر به همین تمایز نزدیک ساخته و با خوانشی هرمنوتیکی به جای طرد تام سنت فلسفی کلاسیک به بازخوانی و تاویل این سنت و استخراج مبانی نهفته در آن اقدام کرده بودم که البته از نظر ارسطو و فارابی در تحلیل نهایی عامل اصلی وصول به نظامهای فکری مختلف در فلاسفه مختلف همین اختلاف در مبادی قیاس است، و گوتاس در کتاب ابن سینا و سنت ارسطویی همهٔ سخنش این است که ابن سینا با نزدیک شدن به چنین تحلیلی قادر بود به نحوی مشروع از دو گونه فلسفه مغربی و مشرقی سخن بگوید.