خیالِ روی تو در هر کجا که خیمه زند
ز بی قراری‌ام آن‌جا قرارگاه من است

به پایان آمد این دفتر و اکنون قصدی بر ادامه دادن نیست؛ اما شاید روزی دوباره ابیاتی را که به دل نزدیک بود، نوشتم.

دوش امید بار گرانم نمی‌کشد

#بیدل

که شراب ناامیدی غم درد سر ندارد

نیست غیر از ناامیدی حاصلی ابرام را

گل نزد آبی بر آتش بلبلِ خودکام را

عشق می‌داند چه باید کرد با آسودگان نیست حاجت در خرابی‌ها به تلقین سیل را #صائب

من نه خود می‌روم او مرا می‌کشد کاه سرگشته را کهربا می‌کشد #سایه

من نه خود می‌روم او مرا می‌کشد
کاه سرگشته را کهربا می‌کشد

#سایه

ای که در کوچهٔ معشوقهٔ ما می‌گُذَری بر حذر باش، که سر می‌شکند دیوارش #حافظ

عرضِ وفا مباد وبالِ دگر شود
ای ناله! عبرتی که دلِ یار نازک است...

#بیدل