_ اینقدر می‌خوامت که هربار خواستم به حدش فکر کنم به انتهای خودم یعنی مرگم رسید. نمی‌دونم آدونیا... نمی‌دونم چطور پیچیدی دور قلبم که با اسارتت خیال هیچ آزادی‌ای نمی‌تونه ازت دورم کنه! منم نمی‌دونم... نمی‌دونم عشقت چه مشکلی باهام داره که راحتم نمی‌ذاره... چیکارت کنم؟ چیکارت کنم وقتی الان اینجایی، تو نزدیک ترین حالت، ولی باز هم دلم تنگه؟! چیکارت کنم آدونیا تا قلبم از زیباییت آروم بگیره؟!
+ می‌خوای قلبم رو در بیارم تا به روش پلک‌ ببندی و ببینی با ندیدن چشم‌هات چطور از تپیدن میوفته؟ می‌خوای از نزدیک مرگ قلبم رو دور از سیاه‌چاله‌هات ببینی لونیکا؟

از خدامه..

ببین میام پی ویتا

یجوری دارم گریه میکنم انگار نشستم سر قبر خودم، برا خودم گل خریدم، دارم با آب قبرمو تمیز میکنم
کی می‌تونه آرومم کنه؟ خودم_