Иде жид улицьов. Видит — на земли лежит конверт из грушми. Удкрыв, а там не хватає.

Приходят до замка ґрофа Дракулы вадасы на вампірув. Дуркавут у двері, удкрыват Дракулова дівка тай звідат:
– Ко сьте такі?
– Тоты сьме, кого отець ти ненавидит майбулше.
Она гойкат кудысь у замок:
– Няньку, туй самокатчикы прийшли!

Няньо из цімборами бавит покер. На столови повно гроши.
До няня пудбігат чотыриручный сын тай кукат му на карті:
– Няньку-няньку, а чотыри тузы вто добрі?
– Айно, добрі, — проціжує крузі зубы няньо. Усі нараз пасувут, нянько забират усі гроші, а сын го звідат:
– Няньку, а з тузами бысь май много уйграв, ай?

– Честовані, кулко м вас раз ужек просив: кой гусляєте на похороні, та хоть лиця вчиніт смутні! Микуло, сесе у першу очерідь вас ся тыче! Кый фрас єсьте плескали?!
– Пане, чінелы м дома забыв…

Купив си старый дідо білет на поїзд. Прийшов на платформу, закурив си піпу. Поїзд прийшов — дідо дале сидит курит. Поїзд уже й помалы зачав одходити, фітькат, а дідо з піпов у зубах му гойкат:
— Фітькай-фітькай! Білет пак у мене!

Каже кум кумови:
– Такый у твойої жоны файный рот, ож кой на нього никаю, та все си думаю: „Господи, не введи ня во іскушениє“…
А кум каже:
– Аж бысь знав, якый у тому файному роті паскудный язык, та бысь казав: „Господи, спаси ня уд лукавого“…

– Няньку, ци любиш печену курку?
– Но ай як, дуже люблю!
– Супер! Бо м ненароком курник запалив!

Ставба. Прийшла сосідська сімручна дівочка. Бігат, помагат мало робочым, а они ся собі посміюют. У кунцьови зміны єден из них дає дівочці 100 гривнюв тай каже:
– Ейбо сь робоча дівка! Завтра тоже прийдеш нам помагати?
Дівочка:
– Но пак ай як, прийду, кідь тоты підарасы малтер привезут!

Жонаті сьме уже скоро 40 рокув, а она дотеперь узират таги у день, кой єсьме ся побрали.

Не звідайте ня, я и сам не знаю, зашто тота дурна усяде ходит у свому свадьбляному цурьови.

Сидит челядник за столом на кухни. Коло нього — сын годув восьми из великов головов. Їдят.

Раз лиш — плеск! Нянько сынови по лицю руков зарядив. Сын, очи му ся слызити зачинают, звідат:
– За што?!
Нянько мовчкы дале їст.
Хрясь! Май назад бє дітвака по лицьови. Дітвак усьый у слызах:
– Што м уже учинив?!
Няньо дале їст. Лиш малый мало притих, ун го щи єден раз бє — тот усьый червеный, зареваный, смолі му висят из носа:
– Няньку, пак зашто ня бєш?!
– Таку сь пичу спортив…