امروز، روز جهانی چایِ ☕️🧡

امروز، روز جهانی چایِ ☕️🧡

فکرکن پدر خانومت امینم باشه.

‏بسوزد دانشگاه سوخت جگرم، همه ویزا گرفتند و رفتند من هنوز خانه پِدَرَم.
|mohmoh|

اشک ها را پشت لبخندی مخفی می کنیم که خیلی درد می کند، و هیچکس نمی فهمد، ما را درد همین نفهمیدن می کشد،نه زخم ها.
/شاملو/

من روان‌شناسی رو قبول دارم.
خیلی زیاد. چندساله تراپی میرم و تراپی رو به کسی که ازم بپرسه توصیه هم می‌کنم. هیچ گاردی ندارم به این قضیه و به نظرم تراپی رفتن توی این دوره‌وزمونه مثل چکاپ رفتنه. شاید نمی‌ریم، ولی باید بریم!

می‌دونم اشتباهاتمون اکثراً ریشه در تروما‌ها و طرحواره‌ها و والدین سمی و جامعه‌ی بیمار و غیره داره. می‌دونم افسردگی واقعیه، می‌دونم ADHD واقعیه، می‌دونم آدمی که زخم خورده، به احتمال خیلی زیاد ناخودآگاه، زخم می‌زنه.

ولی از اون‌ور بوم نیفتیم.
روی هر تنبلی و ضعفمون اسم ADHD و زخم والدین نذاریم. دست‌کم وقتی به اندازه کافی تراپی رفتیم که آگاه باشیم به اینکه هرچی بوده تو گذشته بوده و الان هرچیه دست خودته، دیگه انقد سر هر اتفاق کوچیکی، یه داستان بزرگ نسازیم.

بذارید یه مثال کنکوری بزنم اصلا:

برنامه‌ریزی کردی و به همه‌ی برنامه‌ت رسیدی الا خوندن ریاضی؟ این ریشه در وحشت از معلم دبیرستانت داره که تو رو به یاد تروماهای کودکیت‌ می‌اندازه؟ بابات هم همینطوری با تحقیری نگاهت می‌کرد که معلمت نگاه می‌کنه پای تخته؟!
به درک. برای کی ذره‌ای مهمه؟!
پاشو جمعش کن تستت رو بزن، رقیبت تراز قابل‌قبول شریف آورده!

تا چشم کار می‌کنه استاکر هست.

بعد مدت‌ها ؛
قفلی مناسب.