Тангрим, мени “йўқ” де сўраганларга,
Манзилимни ўчир юракларидан.
Туш кўргандай бўлсин бул қари морбоз,
Сира кўринмайин истакларида.

Йўқ, қўл силтамадим, тушундим холос,
Асли эрта чиқди менинг саводим.
Бунча кўнгли нозик кўнгил бергансан!
Руҳимнинг тақвосин бузди ҳаётим.

Тангрим, караминг кенг, қаттиқ яширгин,
Одам бўйи етмас жойларинг борку.
Қушларнинг тушига мени яширгин,
Ваъдангда туғилмай яшаш ҳам борку!

Юрагим совқотди, назар қил, Эгам,
Сўраганимни бер, сўрмагандан қўрқ!
Устимни ёпиб қўй, очилмас қилиб,
Биласан – устимни очгилиги йўқ!

Шодмонқул САЛОМ
@Shodmonqul_SALOM

Ҳаёт нима?

• Достоевский: Бу дўзах.

• Суқрот: Бу синов.

• Аристотель: Бу ақл.

• Ницше: Бу куч.

• Фрейд: Бу ўлим.

• Маркс: Бу ғоя.

• Пикассо: Бу санъат.

• Ганди: Бу муҳаббат.

• Шопенгауэр: Бу азоб.

• Бертран Рассел: Бу рақобат.

• Стив Жобс: Бу ишонч.

• Эйнштейн: Бу билим.

• Стивен Хокинг: Бу умид.

• Кафка: Бу фақатгина бошланиши.

💬Telegram |📱Facebook |
🐦Twitter |📱Instagram | ▶️YouTube

Боқдим, самовотда юлдузлар тугал,
Ой вазмин сузади тунни оралаб.
– Она, етолмадим жўнаб кетди йўл,
Ҳаёт ғолибларни бўпти саралаб.

Мағлубнинг онаси… қанчалар маъюс!
Ёмғирдай жонтортар, тошдай жим, кабир.
– Она, менга бергил яна бир имкон...
– Болам, шу туришинг қаҳрамонликдир!

Шодмонқул САЛОМ
@Shodmonqul_SALOM

АЁЛ ШАЪНИ

Баъзи "инқилобчи"ларга!

1. Энг аввал Онага – аёлга таъзим,
   Таъзимдир муштипар опа-сингилга.
   Босган изи асли – юрт харитаси,
   Таъзим бўлсин ёрга, дарддош кўнгилга.

“Ватанни севаман” деган изҳорни
Айтмасдан, жим юриш мумкиндир, илло.
Лек азиз аёлга бир даста гулдай,
“Севаман!” сўзини айтмаслик гуноҳ!

Ана шу аёлнинг кўксидаги нур,
Бу совуқ оламни сирга ўраган.
Ўзидан зериккан, кулгуси салқи,
Бемурод дунёнинг лабин бўяган.

Аёлнинг қудрати бир уюм тошдан
Борлиққа Тожмаҳал ҳадялар этган.
Шу азиз сиймонинг ўт нигоҳидан
Замин қитъаларга бўлиниб кетган.

Ўзи-чун яшашни унутиб гоҳо,
Муҳаббат тонгида ойдай балққаним.
Ўзбек аёли ҳам бордир шу сафда
Ўлмасин болам, деб туғдай қалққаним.

Қиёмат кунида, Маҳшар тонгида
Оналар фарзанддан тонаётган дам.
“Воҳ, болам!” деб биров бўзласа ногоҳ,
Бу ўзбек онаси, бешак, муҳтарам.

Ўзи бир штат иш – ўзбек бўлмоқлик,
Ўзбек аёли бу – икки бор яшаш.
Бу номни кўтармоқ учун қанча куч,
Қанчалар улуғлик, матонат, кураш...

Ва буюк муҳаббат керак бўлади,
Бу улуғ шарафни пок тутмоқ учун.
Меҳр тиланмайди, қозонилади,
Куч керак! Сабрни жим ютмоқ учун!

Эй, сиз азиз аёл номидан сўзлаб,
Энг гўзал боғимга тегаётганлар.
Бир бор келинчакдай эгилмай туриб,
Менинг ҳам бошимни эгаётганлар.

Номус матосини кўчага ёйиб,
Қуёш юзига кул сочаётганлар.
Худо билан аёл ўртасидаги
Энг пинҳон дарчани очаётганлар.

Эй, аҳли гумонлар, билинг оламда
Ҳалиям ошиқлар ва ҳижрон бордир.
Ҳалиям кимгадир висол ҳурмати
Титраб турган гулнинг жамоли ёрдир.

Ҳа! Недир сир бўлиб қолиши керак!
Неларнингдир пинҳон тургани зебо.
Кимдир ҳаё тутган парда ортида
Нозик энтикканда портласин дунё.

1. Ватан ҳақидаги нутқдир, шубҳасиз,
   Аёлнинг номидан айтар ҳар сўзим.
   Шу сабаб бу қутлуғ калом олдидан,
   Таъзим, дейман фақат, пойига таъзим!

Шодмонқул САЛОМ
@Shodmonqul_SALOM

ҚАНДИЁР

Эртага сочимни оқартиради,
Бу кеча Бойсунга ёғиб ўтган қор.
Соғинчдан кўксимга тоғлар қулади,
Тўлғонган тоғларга кетдик, Қандиёр.

Юракни тўлдириб ҳайратларидан,
Кириб боражакмиз Дарбандларидан.
Қор остида қолган ҳасратлар ила,
Уйғонган тоғларга кетдик, Қандиёр.

Минг йил ёғса ҳамки, бу чархнинг қори,
Ҳеч вақт йиқилмагай умид девори.
Бу ҳикматни айтган Сайроб чинори,
Чўлғонган тоғларга кетдик, Қандиёр.

Ортимиздан дуо қилмоқда Тошканд,
Ҳали йўлимизда Кеш-у, Самарқанд.
Пешвоз чиқаётган самодил Дарбанд,
Қўзғолган тоғларга кетдик, Қандиёр.

Кўкнинг фарёдлари ерга тўкилди,
Ернинг қувончлари қирга тўкилди,
Бизнинг армонимиз шеърга тўкилди,
Беармон тоғларга кетдик, Қандиёр.

Умрнинг кечадан кундузигача,
Қўл гоҳ етиб-етмас юлдузигача,
Ватаннинг Тошкентдан Термизгача,
Ястанган тоғларга кетдик, Қандиёр.

Шодмонқул САЛОМ
2003 йил

@shodmonqul_SALOM

Бўрон тинди, ёмғир юпанди,
Сочин қайта таради шамол.
Аразини унутди, кулди,
Кўзёшлари тугаган аёл.

Шаҳар қўлга олди кўзгусин,
Ажинига сурди упалар.
Чошгоҳ сочди тилла ёғдусин,
Гумон каби тўзди парқулар.

Кечикса ҳам келди, дилгир ва
Нимагадир бироз паришон.
Туйғуларнинг селида оқиб,
Яшамоқни қумсаган инсон.

Севги эди орага тушиб,
Ҳаётини судхўрга тутган.
Келмаслиги аён бўлса ҳам
Яшамаган, фақат жим кутган.

Нималарни қилган башорат,
Нималардан умид эшган ул.
Арзон бериб ҳаловатини,
Оғриқларни қиммат олган қул.

Бўлса эди бир тола нурдай
Жонин тутса – иситиб берса.
Меҳр эмас, таскин ҳам эмас,
Фақат бир бор, бир бора кўрса...

Томирида уйғонган қуюн,
Азиз умрин телба айлаган.
Тушунолмас, тушунтиролмас –
Тангри шундай қисмат сайлаган.

Бўрон тинди, хўрсинди сукут,
Ғорга кириб кетди қораёл.
Бўйнин қашиб жим қолди эркак,
Узик торни улади аёл.

Шодмонқул САЛОМ
@Shodmonqul_SALOM

“ЮЗ ҲИКМАТ” КИТОБИ ҲАҚИДА АФСОНА

Юзта ҳикмат битилган бир китоб бор эди,
Ҳар ҳикмати инсон учун буюк бир дастур.
Юз подшоҳлик даври ўтди очунда, вале,
Ҳар салтанат бу китобни ўрганмиш чуқур.

Аммо не тонг! Бир-бирига ўхшайди шоҳлар,
Ҳар бири: Мен ернинг сўнги султони, дейди.
Шунча савлат, шунча давлат қурган тождорнинг
Аъёнлар ё маликалар бошини ейди.

Сўз келганда айтмоқ керак, бўлганча одил,
Шоҳлик олтин ё қон билан қўлга кирмагай.
У – атодир, насибадир, Тангри инъоми!
Бу инъомнинг фурсати бор, боқий турмагай.

Хуллас, ўша юзта ҳикмат битилган китоб,
Илк подшоҳлик замонида сал таҳрир бўлди.
Олампаноҳ ўқиб кўргач бир ҳикмат ёқмай,
Таҳрир этди, тўқсон тўққиз ҳикмат соғ қолди.

Шу зайлда ўтаверди даврон довули,
Уруш-яраш, яхши-ёмон кунлар ҳам ўтди.
Тахт дегани билсанг агар жуда доғули,
Шоҳ қулади, тахти рақиб илкига кетди.

Янги тождор салтанатни тизди қайтадан,
Қатл этди элнинг қонин ичган касларни.
Адолатдан ярақлади шамширлар тийғи,
Одил подшоҳ тинглар ҳатто ғариб сасларни.

Шоҳнинг амри етиб борди зиндонларгача,
Озод этди кўп бегуноҳ банди жонларни.
Эл шод, юрт ҳам обод ўлди – шоир айтгандай,
Тадбирли шоҳ очди қанча янги конларни.

Бир кун шоҳга келтирдилар кўҳна китобни,
Юзта ҳикмат – ҳар биттаси элпарвар дастур.
Ўқиб кўргач, бир эътироз айлади подшоҳ:
Буни битган донишманд ҳам банда-ку, ахир.

Бир ҳикматни қайта битди янги саркотиб,
“Ана энди асл ҳикмат китоби бўлди!”
Шу зайлда икки ҳикмат ўчди батамом,
Бузилмаган тўқсон саккиз чин ҳикмат қолди.

...Мана, менинг қўлимдадир ўша кўҳна ганж,
Юзта шоҳлик ўқиб кўриб, этгандир иншо.
Ҳар салтанат битта ҳикмат ўзгартган бўлса,
Донишманднинг ҳикматидан йўқдир мутлақо.

Гап келганда, айтиб олдим бўлган тарихни,
Гарчи чин шеър баён эмас – инкор этмасман.
Вайсақи деб айбситмасин авлодлар мени,
Шоҳ эмасман, китобни ҳам ёзган эмасман.

Шодмонқул САЛОМ
@Shodmonqul_SALOM