12-sentyabr – Shavkat RAHMON tug'ulgan kun

Oq sukunat
portlar yobonda,
kun nurida yonib, yaraqlab,
chopib kirar sovuq shaharga
yalangoyoq,
yashil daraxtlar,
Bir zumdayoq
uxlab yotgan tor
ko'chalarga tarqab ketdilar.
Derazaga yuzlarin bosib,
bolalarday boqdi kattalar.
1976

Kunlar pisha boshlaydi yana,
ranglarini boshingda elar,
Xayolingni chaqmoqlar kabi
yoritguvchi lahzalar kelar.
Yana yaproq yozgan daraxtga,
atirgulga do'narsan nuqul.
Kechalarni chap ko'kragingda
qafasini sindirar bulbul.
Bor kadarni yengmoqqa yana
yetib, ortib qolar bardoshing.
Endi o'zing istamasang ham
yulduzlarga tegadi boshing.
1979

@ahrordarvish

Erik Sigalning “Bir muhabbat tarixi” romanini tarjimonga hech qanday vaj-korson qilolmaganim uchun endigina bir suzim qilib o'qib chiqdim. Kitob chiqqan payt bir sahfagina ko'z yugurtirgandim, xolos. Kimdir kitobning muqovasi-yu rangiga e'tibor qaratadi. Haqiqatan ham satang qilib ishlangan bozori chaqqon bo'lish sababidan. Ammo muqova yirtib tashlansa ham o'qishga arzigulik, bir so'z yo bir jumla ustiga qurilgan asar: Muhabbatda afsus-nadomatga o'rin yo'q.

@ahrordarvish

#happy_nation

Sakkizinchi sinfda o'qib yurgan kezlarim ingliz tili ustozimni yaxshi ko'rib qolgandim. Keyin u turmushga chiqib ketdi. Shu qo'shiqni eshitsam o'qituvchim yodimga tushib ketadi noxos.

@ahrordarvish

Ishdan bo'shash uchun ariza yozdim. Endi qishloqqa qaytib baliq tutishim, bo'kib-bo'kib o'qishim-yozishim, kechalari jinko'chalarda sang'ishim, tongda quyosh chiqishini tomosha qilishim mumkin. Xullasi, bir tanishim aytganidek "besh yonga..."

@ahrordarvish

@ahrordarvish

Dam toshib boryapman sohillaringga,
Ham qaytmoq qadar-u
lavhimda chizg'im.
Chayqalib-chayqalib mushakkal alfoz
yelkamda yig'laydi cho'ngsiz qobizg'am.
Tin qoqar boshimda adog'siz o'ylar,
Ichimda g'ingshiydi sobitlik g'ami.
Men sendan ketaman million chaqirim,
Men senga boraman – umrim bir qadam.
Tilsiz so'z qotaman ko'kka tizilgan,
Alil boshimizda to'zg'ir lomakon.
Tun edim,
u esa tonglari – azro
Qay kunki qiladi ruhimni qatron?!
Men esa boraman o'zimdan ayri,
Hech qanday ranglarga qorishmas tusday.
Ham tuyib boryapman
parvoz zavqini unutib yuborgan
navjuvon qushday.

Og'riq g'ijimlaydi kirday bepisand,
Labimdan qochadi bokira qonlar.
Nay chaling,
hofizlar cherting bir ohang,
Boshimda samolang
ayni, yoronlar.
Mening tobonimdan chandon o'tgulik,
Ne past bo'lib boray bu ko'hlik uzro.
Alastma-alast qoshingga sho'ng'ib,
Hech tong
tong unmadi sensiz jonfizo.

So'nggi nafasini sozlaydi shahar,
Olchoqlari – so'zmon,
esirlari – mum.
Bir kofir o't qo'yar quduqqa tashnab,
Bir zoniy suv quyar huvuchlari – hum.
Ezding nafasimni,
ko'rgali ko'zim,
Jonim oralaydi – chekilgan g'uluv.
Mavzun titrog'idan sochlari suzib,
Bag'rimda jon berar bir quchoq kulgu.
Yo qanday hok bo'lding,
men qanday zamin!?
O Sevgi, nish urar ming yillik o'ylar.
Qachondir qoshimda lolalar unib,
Tuproqdan taralgay hayotbaxsh kuylar.

Hech tong tong unmadi
sensiz jonfizo!

2022

https://fb.watch/mMqP0bxS_W/?mibextid=bHQOXYW1y4AUmy7R

@ahrordarvish