می دانی من با هربار شنیدن حرف هایت چه حسی پیدا می کردم؟ دلم‌ می خواست انگشت کنم داخل گلویم و تمام خودم را بالا بیاورم...
تمام وجود و هویت و روحم را تا شاید به کسی تبدیل شوم هیچکدام از حرف ها ربطی به او ندارد.
انقدر از خودم متنفر شدم!

هرچه کاشتم به باد رفت و ماند
کاش‌ها و کاش‌ها و کاش‌ها...

@MOOJsm

داره از ابر سیاه خون میچکه
جمعه ها خون جای بارون میچکه
عمر جمعه به هزار سال میرسه
جمعه ها غم دیگه بیداد میکنه

برای تجربه این همه غصه و درد، دلتنگی و تنهایی، لرزش دست‌ها و ریزش‌های مو و قلب درد، من بسیار کودک بودم.

اگه موهام جو گندمی شد و برنگشتی چی؟

"دلم نمی‌خواهد بیرون بروم
دلم نمی‌خواهد کتاب بخوانم
در خانه بی‌قرارم
حتی دلم نمی‌خواهد با کسی حرف بزنم
منتظرم، فقط منتظرم
و دردناک‌تر از همه این است
که نمی‌دانم منتظر چه چیزی هستم."

هیچ وقت جلوی هیچ کس نمیتونی نقابت رو کامل برداری، نه پیش خونوادت، نه پیش عشقت ، نه پیش بهترین دوستت، نه پیش نیمه ی گمشدت، نه حتی پیش خودت ، جلوی آینه!
حقایقی در ما هست که قابل تبدیل به واژه نیست، قابل تبدیل به رفتار نیست، بهشون آگاهیم اما هرگز کسی ازشون خبردار نمیشه...
و بدین ترتیب ، هممون شخصیتی ساختگی رو صاحب میشیم، شخصیتی که بشه در واژه ها توصیفش کرد، بشه رفتارش رو فهمید...

Ohhh the night?

?