صبح‌های زود و شب‌های دیروقت رو خیلی دوست دارم. هوا خنک‌تر از همیشه‌ست، دنیا خوابه و من بیدارم تا از این سکوت بهره ببرم و کتاب بخونم. حالا یا این پرنده‌ی ناشناسی که هرروز واسم آواز می‌خونه و هنوز نفهمیدم اسمش چیه همراهیم می‌کنه یا جیرجیرک‌ها.

واقعا می‌خواین بهم بگین

religion's in your lips
even if it's a false god
we'd still worship
we might just get away with it
the altar is my hips
even if it's a false god
we'd still worship this love

شما رو به زانو درنمیاره؟ واقعا بی‌احساس و بدون هرگونه ذوقی ادبی و هنری هستین. براتون متاسفم.

کاملش رو پیدا کردم حالمون خوب شه.
برین پاییز رو پاییزی کنین.

امشب با این بارون یهوییش از این قشنگ‌تر نمی‌شد و کاش دیگه مهر پایان رو بزنن به این مراسم چون من واقعا خوابم میاد و دیگه پاهام و کمرم رو حس نمی‌کنم. اگه من نمی‌تونم برقصم شما هم نباید برقصین همسایه‌ها.

امشب همسایه‌مون جشن داره و من هم که دیدم نمی‌تونم بخوابم، بلند شدم و تا می‌تونستم با آهنگاش رقصیدم. به نظرم هیچ دردی تو دنیا نیست که رقصیدن نتونه درمانش کنه. یادم رفته بود چقدر دوست دارم برقصم. یادم رفته بود پلی‌لیست error404 وجود داره. یادم رفته بود چقدر دوست دارم پیت‌بال پخش کنم و بالا و پایین بپرم. یادم رفته بود دوست دارم موهام تو هوا پخش شن با آهنگای مسخره. این جشن دیگه خودش رو با آهنگ قرارمون یادت نره به من ثابت کرده. همسایه و مهموناش نمی‌دونن اما یه دختر تو اتاقش با روح باربارا یه جوری پارتی گرفته که انگار عروسی خودشه.

کاش منم مثل این دوتا نازنازی گنجشک کوچکی بودم که می‌تونست رو شاخه‌ی درخت بشینه و انجیر بخوره.

مکن بد که بینی به فرجام بد
ز بد گردد اندر جهان نام بد
نگر تا چه کاری، همان بدروی
سخن هرچه گویی همان بشنوی
تو تا زنده‌ای سوی نیکی گرای
مگر کام یابی به دیگر سرای

(از شاهنامه)

داشتم modern family می‌دیدم، یهو خیلی هیجان‌زده شدم که یادم اومد ده روز دیگه پاییزه و لرزه‌ی خوشی کوچیکی به بدنم افتاد. نمی‌دونم چرا، ولی فکر کردن به اینکه ده شبانه‌روز دیگه بخوابم و بیدار شم فرداش اول مهره و پاییز، باعث می‌شه دلم بخواد علی‌رغم درد پریودی از جام بلند شم تا بپرم و جیغ بکشم. غیر از این هیجانم تخلیه نمی‌شه.

اگه نمی‌گفتم «بذار حالا که دارم آماده می‌شم یکم برقصم» و زودتر آماد می‌شدم تا برم بیرون، زیر این بارون موش آب کشیده می‌شدم. اما رقصیدن نجاتم داد و حالا پشت میزم نشستم تا درحالیکه بیرون بارون سنگین آخر تابستونی میاد، بل‌جار بخونم. اما چه فایده؟ کاش آریتی بودم و زیر این برگ‌های چتری تو باغچه جا می‌شدم تا همونجا کتاب بخونم.