یادمه استاد برقعی ی جمله‌ایی رو گفت: گفت وقتی آگاه میشی به اضطراب های اگزیستانسیال عمل گراییت افزایش پیدا میکنه. دیگه انقدر نمیترسی که اشتباه بری جلو. باید و نباید ها برات کمرنگ‌میشن. وقتی این هارو بفهمی، بفهمی که هیچ قانونی وجود نداره، هیچ درست و غلطی وجود نداره، میری دنبال اون‌چیزی که همیشه ازش میترسیدی. قدرت تصمیم گیریت بیشتر میشه. و الان دارم این رو تجربه میکنم‌.

این سریال lost چی بود من شروع کردم قشنگ بدبختم کرده اپیزود پشت اپیزود

به نظرم هدف اون چیزی که تو رو خوشحال کنه ولاغیر.

۲ چیز جالب امروز:
۲۵۵ میلیارد بودجه اختصاص دادن به کلينيک ترک بی حجابی! این یه خط میتونه کافی باشه برای شروع خوندن زبان.

امروز توی کلاس یک خانومی که دو بچه و نوه و اینا داره گفت احساس ناکافی بودن شدید میکنه/ نمیتونه از نیازهاش در روابطش حرف بزنه و غیره./ حین صحبت صداش می‌لرزید/این خانومی که دارم راجبش حرف میزنم موهاش سفیده و کوتاهه، مدیر موفقیه/ تنها زندگی میکنه و میتونی پشت دوربین جدیتش رو ببینی. پس ببین به سن نیست/ و این احساس میتونه در من ییست و دو ساله و یک زن پنجاه/شصت ساله وجود داشته باشه.

این مجموعه داستان یکی از قشنگ ترین داستان هایی بودن که خوندم.

هوا خیلی تافت زدنیه مه و بارونی :)))

اونجایی که قبول می‌کنی تنهایی. اونجایی که دست خودت رو می‌گیری و میری دکتر. اونجایی که میری واسه خودت قهوه بخری. اونجایی که تو اوج تنهایی نمیدونی چیکار کنی و میشینی کنج اتاق و خیره می‌شی. اونجایی که می‌بینی آدم‌ها می‌تونن نقاب بزنن ولی عمیق تر که می‌شی می‌بینی اون‌ها هم احساس تنهایی می‌کنن. می‌بینی که چقدر در نهایت شبیه همیم. هممون انسانیم. هیچ برتری نسبت بهم نداریم.

شما هم دلتون برای آفتاب پاییز و زمستون تنگ شده؟

دلم قشنگی می‌خواد. میدونید چی میگم؟

ببشتر وقت‌ها به جایی، به کسی، به زمانی تعلق ندارم. احساس می‌کنم ردی از من نیست‌. حضور ندارم. نیستم.