اسلی کردیم اسلی میکنیم اسلی خواهیم کرد

"about art and artists, about being young and desperately wanting to create something, anything" it already sounds like it's gonna change me as a person

واقعا انرژیم میره انرژی زندگی کردنم میره وقتی اینجوری چیزا پیش میاد

دلم میخواد بپسه گوش بدم امیدوار باشم یه روز بتونم رو زندگی خودم تمرکز کنم به جای بولشت مامان بابام

تاکسیک ترین تریتم اینه که از آدمایی که مامان باباشون مجبورشون نمیکنن به این کارایی که من مجبورم عصبانیم. انگار تقصیر اوناست انگار حق من رو خوردن. صد بار اینو گفتم بعد تو مغزم میدونم چقدر آدم مزخرفیم به خاطرش و اصلا تقصیر هیچ کس جز والدین خودم نیست ولی بازم وقتی میبینم من تو عراق راه میرم یکی تو اتاقش نشسته خونم به جوش میاد واقعا نیاز دارم آدم بشم

گوش دادن به I'm glad my mom died حس عجیبیه چون با این که مامانم عین مامانش رفتار نمیکنه ولی واقعا حس میکنم میتونست اونجوری باشه. پتانسیلش رو داره. این حالتی که نخوای بچه‌هات بدون تو نفس بکشن و وقتی بزرگ میشن عصبانی میشی، میتونم ببینمش وقتی مامانم سنم رو مسخره میکنه انگار که ۲۰ سالگی با ۲ سالگی یکیه یا گریه میکنه که از کنترل خارج شدم. برای جنت خیلی ناراحت میشما ولی این که یه وقتایی شباهت میبینم میترسونتم.

I feel bad for people who didn't experience the original bangbangcon concert cause that day was like reaching a lake in the desert, like finding light in the darkest of days. we all gathered in the magic shop and held each other's hands in the hallish days of 2020

ببخشید حرفمو پس میگیرم فکر همه چی رو کردن و وقتی هوامون رو دارن امکان نداره بهترین دوران زندگیم نباشه

"I hope you remember me, the best grave in your cemetery”