#مدح ( کسی که با ادب و با وقار می‌بخشد )
شام ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام ۱۴۴۵
با مداحی #حاج_محمد_علی_قاسمی
سه‌شنبه ۷ فروردین ۱۴۰۳

#امام_حسن_مدح
@KhaadimAlHusayn

اگر به دشمنِ خود صلح کرده‌ای، چه عجب؟
که عادت است به لقمه، دهانِ سگ بستن...

#فیاض_لاهیجی
#صلح_امام_مجتبی‌علیه‌السلام

@Mofareghat128

﷽
#شعرخوانی در #مدح_امیرالمومنین
در محضر استاد مجاهدی عزیز
#انجمن_ادبی «محیط»

📝گروه ادبی یاقوت سرخ

@Yaqoote_sorkh
@Mojtaba_khorsandii

#ایستگاه_شعر

تواضع‌ های ظالم ، مَکرِ صیّادی بُوَد بیدل...

که میلِ آهنی را ، خم شدن ، قلّاب می‌سازد

#بیدل
#تک_بیت

معنی: اگه دیدی یه آدمِ سرسخت و ستمگری در برابر تو اظهار تواضع و فروتنی کرد ، حیله و مکر اوست تا تو رو صید کنه ، و تواضع و خم و راست شدنِ یک آدم ظالم در برابر تو ، فریبی است برای شکار و فریب دادن تو ، همونطوری که یک میله ی سختِ آهنی ، وقتی خم می‌شه ، اتفاقا میتونه تبدیل به قلاب ماهی گیری بشه برای صید کردن و شکارِ ماهی

@seyedamirhoseinfazeli

**بسم الله الرحمن الرحیم

ارث

به‌ما تنها اهانت می‌شد ای‌کاش و جسارت نه!
شهادت بود ارث خاندان ما...، اسارت نه!

«قَتَلْتُم عِترَتی او اِنْتَهَکْتُم حُرمَتی» یعنی
که‌آیا روضه‌ای‌هم هست بیش ازاین‌عبارت؟ نه!

نوامیس رسول‌الله در آن خیمه‌ها بودند
به‌آتش می‌سپردم خیمه را...، اما به‌غارت نه!

اگرچه آیه‌ی تطهیر بر روی زمین افتاد
ولی ای‌کاش با دستان مشتی بی‌طهارت نه!

به دیدار کریم‌بن‌کریمی رفت در گودال...
نیامد شمر هم با دست خالی از زیارت، نه!

دریغا! کشتن شش‌ماهه با تیر سه‌پر درجنگ
دل‌ِسنگ و نشان‌ِننگ می‌خواهد، مهارت نه!

به سمت شهر پیغمبر که آمد کاروان ما
بشیر از ما خبر می‌برد، اما با بشارت نه...!

حسین‌بن‌علی شمع همیشه روشن دل‌هاست
به‌سعی دشمنان خاموش می‌شد این‌حرارت؟ نه!

به لب آوای؛ "اَینَ‌المُنتقِم؟" دارد جهان بی‌تو
که دارد اشتیاق دیدنت را...، انتظارت نه!#مجتبی_خرسندی#امام_زمان#امام_سجاد_علیه‌السلام ?گروه ادبی یاقوت سرخ**@Yaqoote_sorkh@Mojtaba_khorsandii

**بسم الله الرحمن الرحیم

ترکیب‌بند مدح‌ومرثیه قمر بنی‌هاشم
حضرت اباالفضل‌العباس علیه‌السلام

علقمه**

همیشه روی لبم ذکر یا اباالفضل است
چراکه حضرت مشکل‌گشا اباالفضل است

دو دست داده به راه خدا و پس چه‌عجب
اگر که معنی دست خدا اباالفضل است

به جمله‌جمله‌ی «یا کاشِف‌َالکُروب» قسم
که استجابت صدها دعا اباالفضل است

نمونه است اباالفضل و در مسیر حسین
کسی که شد همه‌چیزش فدا اباالفضل است

شدم اسیر تو و مادرم به‌من آموخت
دوای درد گرفتارها اباالفضل است

چه ترس دارد از آتش؟ چه ترس از دوزخ؟
اگر شفاعت هر شیعه با اباالفضل است

خود امام زمان گفته است می‌آید
به‌مجلسی که درآن ذکر یااباالفضل است

بگیر ذکر اباالفضل با امام‌زمان
که‌هست حضرت‌صاحب‌عزا امام‌زمان

فقط نه گردش چرخ جهان به دستش بود
که اختیار زمین و زمان به دستش بود

فقط نه این که علمدار خیمه‌گاه حسین
عمود خیمه‌ی هفت‌آسمان به دستش بود

کریم بود شبیه برادر و پدرش
که چشم خواهش هرناتوان به دستش بود

به تیر اخم اباالفضل در کمین افتاد
سپاه دشمن اگرچه کمان به دستش بود

به قصد جنگ نیامد، ولی اگر می‌خواست
به ضربه‌ای سر هر پهلوان به دستش بود

دل تمام حرم بود قرصِ بودن ماه
هرآن‌زمان علم کاروان به دستش بود

تمام آبرویش مشک آب شد، وقتی
نگاه العطش کودکان به دستش بود

از آستانه‌ی هرچشم، اشک را برداشت
خبر رسید اباالفضل مشک را برداشت

شبیه باز شکاری که رو به علقمه رفت
هزار چشم به همراه او به علقمه رفت

سلاح غیرت خود را به تن حمایل کرد
به اشک‌چشم و به بغض‌گلو به علقمه رفت

دخیل بست به مشکش نگاه اهل حرم
هزار حسرت و صد آرزو به علقمه رفت

«وَ إن یَکاد» نشسته‌ست بر لب همه، چون
میان چشم‌ونظرها عمو به علقمه رفت

آهای دشمن اگر ذره‌ای شرف داری!
به‌هوش‌باش که با آبرو به علقمه رفت

چه حکمتی‌ست که هرکس به‌جنگ می‌آمد
برای کشتن او با وضو به علقمه رفت؟

ندای «اَدرِک اَخا» هم حکایتی دارد
اگرکه عاقبت این گفتگو به علقمه رفت

گریز آخر هر روضه‌خوان همین شد؛ آه...
عمود خیمه‌ی ما نقش بر زمین شد؛ آه...

گذشته است در اين داغ آب از سر آب
که آب هم شده شرمنده در برابر آب

دوباره روی دل آب ماند داغ لبش
چرا که تشنه‌ی لب‌های اوست حنجر آب

هنوز مزّه‌ی آن جرعه مانده در دهنش
که ريخته‌ست به‌دست خودش به‌ساغر آب

همین که قطره‌ی اشکش به‌روی آب افتاد
نشست زخم عمیقی به روی پيکر آب

گرفته بود سرش را به روی زانویش
کنار علقمه با اضطراب مادر آب

چه پيش آمده در علقمه مگر؟ که شده است
«خجل‌کننده‌ی عباس» نام ديگر آب

به مشک تیر زدند و فرات با خود گفت:
اگر خجل شده عباس، خاک بر سر آب

فرات و مشک و علم نیز روضه‌خوان شده‌اند
شریک داغ غم صاحب‌الزّمان شده‌اند...

به هر نوشته‌ی دیگر مقدم است هنوز
کسی‌که هرچه بگوییم از او کم است هنوز

علاج هجر به‌جز صبح بودن او نیست
که بزم هر شب ما طالب غم است هنوز

خودش «وحید و فرید و طرید» خوانده شده
ولی پناه و امید دوعالم است هنوز

به انتقام شهیدان دین می‌آید او
که روی گنبد اسلام ‌پرچم است هنوز

در این حسینیه‌ها لحظه‌لحظه با یادش
بساط عاشقی ما فراهم است هنوز

برای شستن درد فراق کافی نیست
که روی گونه‌ی ما اشک نم‌نم است هنوز؟

خدا کند که دم انتقام سر برسد
که صبح‌وشام برایش محرم است هنوز.

دعا کنیم شب هجر را سحر برسد
زمان غیبت مولای ما به سر برسد#مجتبی_خرسندی#امام_زمان#حضرت_عباس_علیه‌السلام *?گروه ادبی یاقوت سرخ*@Yaqoote_sorkh@Mojtaba_khorsandii

بسم الله الرحمن الرحیم

ترکیب‌بند مدح
حضرت سلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام
حضرت فاطمه‌ی معصومه سلام‌الله‌علیها
حضرت احمدبن‌موسی شاه‌چراغ علیه‌السلام
حضرت صاحب‌الزَّمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف

حرم

چون کویر تشنه‌ای محتاج بارانیم ما
همتی ای‌دل که دل‌تنگ خراسانیم ما

نیمِ‌دل مشتاق مشهد، نیمِ‌دل مشتاق قم
بین این خواهر-برادر مثل سمنانیم ما

پادشاهی دوعالم را به دست آورده‌ایم
تا گدای کوچکی از خیل سلطانیم ما

خلوتی داریم در کنج حرم با یاد او
وقتی از چشم تمام خلق پنهانیم ما

هر زمان در جمع حرف از آرزوها می‌شود
جز زیارت حاجتی دیگر نمی‌دانیم ما

از میان خیل القاب و عناوین در جهان
آن‌چه سلطان می‌پسندد بی‌گمان آنیم ما

تا که فهمیدیم می‌آید به استقبال‌مان
از همان آغاز هم مشتاق پایانیم ما

گنبد افلاکیان نور است و ما پروانه‌ایم
‌ساکنان آستان قدسی این خانه‌ایم

بس که پرکرده فضای صحن را فريادها
نيست پيدا در حريمت های‌وهوی بادها

کور بينا شد، فلج پا شد، گدا روزی گرفت
پشت هم رخ می‌دهد اينجا از اين رخدادها

جمله‌ای تکرار شد، هرصحن را پر کرده است؛
"کار من با گوشه‌ی چشم تو راه افتاد"ها

می‌شود حس‌کرد از فيروزه‌کاری‌های صحن
حسرت ديوارها را در دل شمشادها

از شفای درد پشت پنجره فهميده‌ام
نرم شد از اشک زائرها دل فولادها

ضامن آهوشدی، صياد آهو را رهاند
شک نمی‌کردند در خوش‌قولی‌أت صيّادها

پايتخت کشور دل‌های عالم مشهد است
مانده حسرت در دل تهران‌وعشق‌آبادها

از فراق کربلا دیگر چه‌غم داریم ما
چون‌که در هرگوشه‌ی ایران حرم داریم ما

با همان شوقی که از آغاز روشن مانده است
در دل ما حسرت پرواز روشن مانده است

" آمدم ای شاه" شد شیرین‌ترین آوای ما
تا قیامت شور این آواز روشن مانده است

ناامید از جا گرفتن در دل او نیستیم
کورسوی کوچک ابراز روشن مانده است

فاصله بسیار نزدیک است در دل‌ها به‌هم
این معانی نزد اهل راز روشن مانده است

کارهای غیر ممکن نیز ممکن می‌شوند
پس در اینجا معنی اعجاز روشن مانده است

سایه‌ی موسی‌بن‌جعفر بر سر ایران ماست
نوری از این خانه در شیراز روشن مانده است

بازهم امشب شب این‌شهر بی‌خورشید نیست
چل‌چراغ گنبد او باز روشن مانده است

در طواف است و مسیرش را نخواهد کرد گم
دل کبوتروار بین مشهد و شیراز و قم

در کنار خوب‌ها گمراه می‌آيد حرم
با تمام زائرانش راه می‌آید حرم

هیچ‌فرقی نیست بین زائرانش، چون‌که هم
بنده می‌آید حرم، هم شاه می‌آید حرم

لحظه‌ای خالی نمی‌ماند اگر دقت کنیم
روزها خورشيد و شب‌ها ماه می‌آيد حرم

رتبه‌ها برعکس دنیا می‌دهد اینجا جواب
کوه از شوق تو مثل کاه می‌آید حرم

گرچه در ظاهر بدی قصد زيارت کرده است
در حقيقت عارف بالله می‌آيد حرم

هرکه می‌خواهد ببیند قطعه‌ای از عرش را
راه خود را می‌کند کوتاه؛ می‌آيد حرم

خوش‌به‌حال هرکسی که ساکن شهر قم است
گاه می‌آيد حرم، بی‌گاه می‌آيد حرم....

ملجأ هر آشنا، غم‌خوار هر بیگانه‌اند
سیزده معصوم در این‌خانه صاحب‌خانه‌اند

هیچ‌کس از این‌حرم با دست‌خالی برنگشت
از جوار لطف او هرگز محالی برنگشت

این حرم آرامش محض است و از آغوش او
هرکسی برگشت، با آشفته‌حالی برنگشت

اولین باری که اینجا آمدم، عاشق شدم
از کنار او دلم در خردسالی برنگشت

پیش‌ازاین‌ها قم کویر شوره‌زار خشک بود
بعد او اما به خاکش خشکسالی برنگشت

این حرم خاصیتش علامه‌پروربودن است
طالب علم از حریمش بی‌تعالی برنگشت

این چه رازی شد که جز با نیت او مرعشی
از کنار مرقد مولی‌الموالی برنگشت

گرچه ما همسایه‌ی خوبی برایش نیستیم
روی او یک‌لحظه هم از این اهالی برنگشت

ناگهان دل را به سمت‌وسوی دیگر می‌کشم
با نسیمی از حرم تا جمکران پر می‌کشم

وقت وصف تو زبانم در دهان می‌ایستد
در بیان آن معانی از بیان می‌ایستد

صاحب‌العصری و می‌چرخد زمان با اذن تو
هر زمان یاد تو می‌افتم، زمان می‌ایستد

هم‌نشین درد‌دل‌های زیادش می‌شوی
زائرت هر گوشه‌ای از جمکران می‌ایستد

بی خبر از وسعت لطف‌وبزرگی‌های توست
هرکسی چشم‌انتظار دیگران می‌ایستد

از خدا امر ظهورت را تقاضا می‌کند
هر زمان دستی به‌سمت آسمان می‌ایستد

روح با شوق تو برمی‌خیزد از جسم جهان
جسم اگر روزی تو را حس کرد، جان می‌ایستد

آن‌زمان‌که می‌رسد بانگ "اناالمهدی" به‌گوش
کعبه برمی‌خیزد از جا و اذان می‌ایستد.

عمر داغ دوری از تو رو به پایان می‌شود
عاقبت یک‌روز این آتش گلستان می‌شود

#مجتبی_خرسندی
#امام_زمان
#امام_رضا_علیه‌السلام

@Yaqoote_sorkh
@Mojtaba_khorsandii