اپیزود هشتم رادیو مسیر
با عنوان هژمونی فرهنگی از امروز نهم مهر، در کست باکس، پادبین و بوم پلیر قابل دسترس است.

میتوانید به لینک زیر مراجعه کنید:👇

https://mcdn.podbean.com/mf/download/gvwmmgkpi6nyf7b6/Radio_Masir_E8_-_ES69ba1.mp3

https://www.boomplay.com/episode/8040278?srModel=COPYLINK&srList=WEB

https://castbox.fm/va/5550542

https://t.me/RadioMassir1402

Editor: Morteza Moshirikhah

منابع:
۱.طلیعه تجدد در شعر فارسی. احمد کریمی حکاک.مروارید
۲. از صبا تا نیما. یحیی آرین پور. زوار
۳.یامرگ یا تجدد. ماشاالله آجودانی. اختران
۴.جامعه شناسی فرهنگی. جمال محمدی. نی
۵. یادداشت های زندان جلد دوم. آنتونیونی گرامشی. نی
۶.زمینه جامعه شناسی. برن و کیف. آرین پور
۷.زندگی نیما یوشیج. مصطفی اسلامیه. نیلوفر
۸. فرهنگ جامعه شناسی انتقادی. ریمون بودون

در اپیزود هشتم برخلاف اپیزودهای قبل که موضوع هنر مدرن در غرب بود، به ادبیات ایران در دوره مدرن پرداخته ایم. در این اپیزود به تجدد ادبی و رابطه نیما یوشیج با هژمونی فرهنگی سنت گرایان را مورد بحث قرار داده ایم.

در اپیزود نهم نیز نشان خواهیم داد چه مناسبات جهانی و سیاسی منجر به چرخش هژمونی فرهنگی به نفع تجددگرایان و نیما یوشیج صورت گرفت. از این بابت اپیزود نهم نیز در ادامه اپیزود هشتم است.

هژمونی به چیرگی و استیلای فکری و ایدئولوژیک یک گروه، یک طبقه یا یک قشر اجتماعی بر زیرمجموعه های خود اشاره دارد. این چیرگی معمولا با حدی از رضایت گروه ها یا طبقات تابع و پیرو، همراه است.

در این اپیزود و اپیزود بعد نشان می دهیم بنا به منطق تحولات جهانی و به تبع آن دگرگونی های سیاسی در سطح ملی، و تفسیر کنش‌گران فردی و جمعی ، از روشنفکران تا شاعران و نخبگان، و همچنین کنش‌گری احزاب در دهه ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰، چطور تجددگرایان ادبی، توانستند هژمونی فرهنگی سنت گرایان بشکنند و بر فضای فکری و فرهنگی جامعه ایران مسلط شوند.

به عبارت دیگر نشان می دهیم چطور هنرمندان با سطحی از واقعیت اجتماعی، که گرایش ها، باورها و افکار مسلط در جامعه هنری است، درگیر شده و چگونه آن را به نفع خود، تغییر داده و گرایش فکری خود را به واقعیت اجتماعی برای نسل های بعد بدل می کنند.

#اپیزود_هشتم
#هژمونی
#نیمایوشیج

https://t.me/RadioMassir1402

@AliBighash

سلام بر شنوندگان پادکست رادیو مسیر

اپیزود هشتم رادیو مسیر با عنوان هژمونی فرهنگی، قسمت دوم بخش هنر و واقعیت اجتماعی، امروز ۸ ام مهر در اپل پادکست و اسپاتیفای و آمازون منتشر شد.

پیش فرض های مشترک جامعه شناسان هنر

جامعه شناسان هنر با همه اختلاف ها در روش و پارادایمی که به آن متعلق اند معمولا (نه همیشه) بر سر این بندها وفاق دارند:

۱) «هنر» و واژه های هم خانواده اش یعنی «اثرهنری» و «هنرمند»، ساخته های تاریخی اند که در این دو قرن اخیر بوجود آمدند. به این معنا که هنر پیش از این در معنای مدرن یعنی «هنرهای زیبا» وجود نداشت و اساسا از قرن نوزدهم به این سو بود که چنین شمایل هایی را گروه های از افراد از نو تعریف کردند.

۲) همه چیزهایی که «آثار هنری» نامیده می شوند همواره بخشی از جهان اجتماعی اند. در نتیجه هنرها از دل سازوکارهای طرد و شمول، وفاق ها و تعارض ها و پیکارهای و همکاری های گروه های اجتماعی، ظهور میکنند. به گفته کارل مانهایم، هر مفهومی با هر معنایی، تبلور تجارب یک «گروه معین» است.

۳)جامعه شناسی لزوما نگاه منفی ای به هنر «عامه پسند» و «هنر توده ها» ندارد. زیرا اساسا هنر در معنای مدرن، همزاد شکل گیری توده ها در کلان شهرهاست. از این بابت، پیوند هنر با شهر و عامه مردم، به راحتی قابل گسستن نیست. کما اینکه برخی از هنرها از بدو تولدشان، تنها فرآورده های صنعتی یا تکنولوژیک سرگرم کننده و حیرت انگیز بودند که و با حضور عامه مردم پا گرفتند و ادامه حیات داده و بعدها ارزش هنری پیدا کردند. سینما و عکاسی از این جمله هنرها هستند.

۴) جامعه شناسان معمولا برخلاف رومانتیک ها، از اثر هنری و هنرمند «راززدایی» می کنند. درواقع هنرمندان نه اسطوره هایی یکه و تنها با نبوغی خارق العاده نیستند. افرادی هستند که در یک تقسیم کار درون رشته ای و بیرون متنی جایی را اشغال کرده اند و در نظام تولید و توزیع و مصرف فرآورده های فرهنگی سهیم اند. از این بابت مفاهیمی مانند «نبوغ» که در آثار رومانتیک ها جای ویژه ای دارند در جامعه شناسی هنر کمتر اهمیت دارند.

۵) نسبت هنر با ساحت های دیگر جامعه، نسبت روبنا و زیربنا نیست. بلکه نسبت لایه ای از جامعه است که با دیگر لایه های جامعه ارتباط دوسویه دارد. درواقع مجموعه ای از روابط پیچیده بین بخش های مختلف جامعه وجود دارد که روی هم یک کلیت به شمار می آید. فرهنگ نه از زیربنا که از آرایش خاص دیگر بخش های این کلیت شکل خود را می یابد و به آن بخش ها شکل میدهد.

۵) جامعه شناسان هنر، هنر را به مثابه یک «نهاد اجتماعی» به نام جامعه هنری بررسی میکنند. در تکامل مدرنیته،خرده نظام ها هر چه تخصصی تر پرورده می شوند و هر یک از آن ها پیرامون یک فعالیت هسته ای قوام می یابند. نهادی به نام هنر جزئا و نه کلا از دیگر نهادهای اجتماعی مستقل و خودمختار شده است.

#جامعه_شناسان_هنر
#هنرمدرن

https://t.me/RadioMassir1402

فایل Pdf کتاب «قواعد هنر» پیر بوردیو

کتاب «قواعد هنر» در کنار اثر «تمایز»، اصلی ترین آثار بوردیو در جامعه شناسی هنر هستند. تحلیل جامعه شناختی مشهور بوردیو از رمان «تربیت احساسات» گوستاو فلوبر نیز در این اثر است.

بوردیو به دنبال آشکارکردن خاستگاه های طبقاتی و قشری مصرف فرهنگی و هنری است. او مدعی است ذوق هنری و درک زیبایی شناختی، زاییده تربیت گوش و چشم در طول تاریخ، توسط نهادهای آموزشی است. در نتیجه مواجهه با آثار هنری، از جنس «عشق در نگاه اول» نیست.

به قول بوردیو: «چشم محصول تاریخ است و تاریخ با آموزش بازتولید می شود».
درنتیجه فرهنگ نه امری انتسابی که اکتسابی است و بدین ترتیب اولویت فهم آثار هنری با کسانی است که دارای توانایی (Competence) فرهنگی باشند.

از آنجایی که دسترسی به منابع آموزش در طول تاریخ برابر نبوده و نیست، فهم آثار هنری و اساسا مفهوم «ذوق» و «سلیقه» به سرمایه فرهنگی و خاستگاه طبقاتی و قشری بر می گردد و نمیتوان آن را امری انتزاعی و «ذائقه صرف» در نظر گرفت.

در بخش «هنر و طبقه اجتماعی» به بررسی آثار بوردیو می پردازیم.

#هنرمدرن
#جامعه_شناسی_هنر
#پیربوردیو

https://t.me/RadioMassir1402

فایل Pdf

کتاب «تاریخ مختصر جامعه»

از انتشارات:
Mc Graw Hill

این کتاب به پیدایش امر مدرن، تکوین جامعه به معنای مدرن آن و روند عقلانی شدن جوامع و انقلاب تکنولوژیک در جهان مدرن می پردازد.

https://t.me/RadioMassir1402

#مدرن
#مدرنیته
#جامعه
#عقلانی_شدن

چند کتاب خوب و قابل فهم برای فهم جامع تر مکاتب ادبی- هنری ناتورالیسم و رئالیسم?

به امید اینکه در سال جدید

دست کم از کابوس ۵ ساله اخیر بیدار شیم

ممنون که کانال رو دنبال میکنید

ارادت