جایی بزرگ شده بودیم و درکنار‌ این ، نسلی بودیم که به‌ واسطه ی نوع زیست و ارتباطات و خانواده و تمام المان های از این دست انگار یه نوعی از خاکستری بودن و‌ غم همیشه ور دلمون بود .
انگار ارثی بود که از مادران و پدران بهمون رسیده بود .
یعنی مثلا شاید زندگی سخت مادر بزرگ‌ من که از طبقه ی پایین جامعه بود به پدر من و از‌پدر من به من و در‌من رسوب کرده‌بود . یا شاید ژنتیک ! همه ی این ها تاثیر گذار بوده در شکل گیری ما . برای همین و‌به علت تاثیر پذیری زیاد مثلا اگه دایی من یا عموی یا هر کسی از فامیل در تک تک جمع شدن ها چیزی رو زمزمه میکردن اون شعر و‌آهنگ در‌من ثبت وضبط میشد .
تو خونه ی ما هم مثل همه خیلی چیزها در روز و‌شب پخش میشد مثلا معین ، هایده . یکی از پسر عمو هام عاشق سیاوش قمیشی بود و‌به طبع من هم دنباله روی اون ها میشدم . انگار با اون موسیقی ها ساخته میشدم و‌ شکل میگرفتم .
دیشب استوری دوستی من رو یاد این آهنگ معین انداخت و این آهنگ هم‌من رو‌یاد همه ی سالهای گذشته و‌روزهای خوش و تلخ زندگی ۱۵ ۲۰ سال پیشم انداخت .

ما کتک خورده ترین نسلیم
اما زنده
اما امیدوار

«لات و لوت»

به زودی

Listen to Leyli Jan (Kooche Project E2) by Babak Khangholi on #SoundCloud
https://soundcloud.com/babak-khangholi/leyli-jan-kooche-project-e2?ref=clipboard&p=a&c=1&si=3580aafe654849e2a93f22224cdca123&utm_source=clipboard&utm_medium=text&utm_campaign=social_sharing

SoundCloud

Leyli Jan (Kooche Project E2)

Dedicated to Ahmed zahir ***✨***

یکم اردیبهشت
ساعت ۲۳:۰۰
خانه ی دوست