صورتم را در دست‌هایم گذاشتم و به این فکر کردم که نباید بیش از حد دست و پا بزنم.
دانستم که خیلی چیزها به اختیارِ آدم نیست، زندگی خواب‌های گذشته است که تعبیر می‌شود.
زندگی تاب خوردنِ خیال در روزهایی است که هرگز عمرمان به آن نمی‌رسد. زندگی آغازِ ماجراست!
«عباس معروفی»

روانشناسی میگه؛
دلیل اینک به جای گریه کردن، میخندی و در مورد اسیب هایی که دیدی،شوخی میکنی، اینه که به خودت یاد دادی که احساساتت رو خاموش کنی تا اسیب بیشتری بهت وارد نشه.

؛

به آنچه میگذرد نگاه کنیم;
هیچ چیز به اندازه ی مشاهده کردن، سکوت کردن و با اشک‌هایی از سر پذیرش همراه شدن، نمیتواند به ما کمک کند که گذر کنیم.

نوشتن گاهی، یک جورِ عجیبی شبیه مردن می شود.
دلت می خواهد پرواز کنی، برقصی، آواز بخوانی، اما نمی شود که نمی‌شود...
فقط باید بنویسی!
«هنگامه درخشان»

با خیال راحت زندگی کن؛
طوری سکوت کن انگار چیزی نمیفهمی
نادیده بگیر انگار چیزی ندیده‌ای
و آرام دور شو انگار چیزی نمی‌دانی...
«محمود درویش»