بعد از دیدن این پست دکتر قربانی، به این فکر افتادم که منم اینجا بنویسم.
چندتا توصیه #عمومی به شمایی که اول راهید،یا شایدم وسط راهید ولی هنوز خودتونو پیدا نکردید.

🔹یادتون باشه، دانشگاه صرفا به معنای خرید مدرک نیست، شما پول و زمان نمیدید که مدرک بگیرید، اینجا فرصتی دارید برای رشد شخصی و اجتماعی تون. با برنامه‌ریزی دقیق و تلاش از فرصت‌هایی که براتون پیش میاد استفاده کنید.

🔹خودتونو به رشته خودتون محدود نکنید؛ بین رشته های دیگه بگردید،دوست پیدا کنید و ارتباطاتتون رو گسترش بدید.شبکه ای که دارید، سرمایه شماست.اگر ایران،موندنی هستید،توی فکر ساختن یک سنگر محکم باشید برای موندن.ارزش یه شبکه حمایتی قوی رو وقتی که بهش نیاز داشته باشید میفهمید.

🔸بخونید،فکر کنید،بخونید،گوش بدید،بخونید و باز بخونید تا اونجایی که بدونید چی بخونید و چطور بخونید و اونموقع است که ازینهمه Input میتونید Output بگیرید.

🔻به قول استاد مکری، نه تنها دوستتون،بلکه دوستِ دوستِ دوست شما هم روی شما تاثیر میگذاره،دوستاتونو به دقت انتخاب کنید.ولی هرکسی رو هم به راحتی از دایره ارتباطاتتون خارج نکنید.

🔹توی متمم دو نوع مهارت رو نام میبرن، سخت و نرم. مهارت سخت شما همون رشته دانشگاهی شماست، ولی مهارت نرم چیزایی هستن که به مهارت سختتون کمک میکنن که برجسته شن.مهارت نرم رو درکنار مهارت سخت و بعد از مهارت سخت دریابید.
تقریبا و با میانگین خوبی میشه حدس زد، نمرات پایان چندسال تحصیلتون چیزی مشابه نمرات ترم اولتون باشه.سعی کنید از همون ابتدا درس بخونید،درست درس بخونید،چطور بخونید و یادبگیرید که چطور یادبگیرید.
دقیقا یادمه چندین سال فکر میکردم راه خاصی برای یادگیری وجود نداره، اما چرا راه های زیادی هست، احتمالا از خیلی هاش خبر ندارید ،درموردش بخونید اما غرق نشید.

🔻هوش فاکتور مهمیه؟ اگر از بین کوچه و خیابون رندوم افرادی رو انتخاب کنی آره، موفقیتشون ارتباط خیییلی زیادی با هوششون داره؛اما اینجایی که شما ایستادید دیگه رقابتتون با کسایی هست که تقریبا از نظر IQ به همدیگه نزدیک هستید(منهای داده های پرت که توی هرجامعه آماری وجود داره) پس توی این جامعه باید به فاکتور های دیگه ای تکیه بدید که بتونه شما رو از بقیه متمایز کنه من جمله "تلاش" توی این جامعه آماری شما دیگه هوشتون مهم نیست و تلاشتون هست که نتیجه رو تعیین میکنه.

🔻تقریبا هرچیزی که نیاز دارید رو میتونید با قیمت مناسب یا رایگان (قانونی یا غیرقانونی) بدست بیارید از موسیقی گرفته تا کورس های آموزشی تا فیلم و سریال و غیره؛ برای انجام ندادن هاتون بهونه ای دیگه بتراشید تا مسائل مالی.
گذشته از مسئله بالا، باز درنظر داشته باشید هرچیزی که رایگان هست، شاید هزینه مالی نداشته باشه اما بالاخره باید با چیزی هزینه اش رو پرداخت کنی یا وقتت، یا Dataیا توجه و تمرکزت یا.....
برای چشم و گوش و وقت خودتون ارزش قائل باشید و هرچیزی رو صرفا به دلیل قابل دسترس بودن استفاده نکنید.منابعی که دارید رو مدیریت کنید، اقیانوسی به وسعت 1سانتی متر نشید.

🔻متاسفانه صرف داشتن هوش و تلاش باز ممکنه موفق نباشید،عیبی هم نداره. چون موفقیت علاوه بر هزار تا فاکتور یه فاکتور شانس هم درش دخیله که خیلی غیرقابل کنترل تر از اونه که بتونید پیشبینی اش کنید.

🔹این چند سال رو مصرف کنید، نذارید به راحتی بگذره، حرومش نکنید، ازش لذت ببرید.حواستون به سلامتی تون باشه، خیلی زودتر از اونچیزی که فکر میکنید فرسوده و افسرده میشید.پس اشتباه منو نکنید و حتما ورزش کنید.

بله اوضاع خرابه، کشتی درحال غرق شدنه؛شما ولی هنوز غرق نشدید، الان وقت دارید خودتونو نجات بدید یا غرق شید.اگر غرق شده بودید احتمالا تا اینجا رو هم حوصلتون نمیشد بخونید.
@Extremistans

بعضی از سوالات جالبی که این مدت ازم پرسیدند :
بچه‌م بینی‌ش گرفته ولی تا اسپری و قطره سالین میاریم جلوش گریه میکنه نمیذاره بریزیم. دیگه چی میشه داد برای گرفتگی بینی؟
تو ناشتایی برای آزمایش، آب هم نباید خورد؟
اگر آزمایش دادیم ویتامین د مون کافی بود بازم لازمه بخوریم؟ دز ویتامین د در تمامی سنین؟ کبد چرب داریم، ویتامین د میتونم بخورم؟
گارداسیل چهارظرفیتی زدم الان میتونم نه ظرفیتی بزنم؟
سرما خوردم. از کی میتونم واکسن بزنم؟
قرص هورمونی بهم دادن. دقیقا کی باید شروع کنم به خوردنش؟(در حالی که کلا طرف AUB داره و سیکل هاش مشخص نیست)
سنگ کلیه دارم. دکتر قرص کلسیم داده.(همزمان استروئید مصرف میکنه) بخورم؟
آمپول ب کمپلکس و دگزامتازون رو باید بذارم توی یخچال؟
فلان قرص رو میتونم از وسط نصف کنم؟
شربت دیفن هیدرامین رو که شش ماه پیش درش رو باز کردم رو میشه الان خورد؟
سدیم والپروات فشار رو نمیبره بالا؟ سدیم داره آخه.
طرف فشار خون داره و تو آزمایشات هایپوناترمی داشته و معتقده همه‌ش به خاطر غذای کم‌نمک خوردنه.
مادری با کنسر و تحت درمان کموتراپی، فرزندش سرخک گرفته و ازت میپرسه چه‌قدر طول میکشه اگر مبتلا شده باشه علائم اش رو نشون بده؟ چیکار کنه نگیره؟
حامله است. ضدآفتاب بزنه؟ چه مارکی؟
واکسن آنفلوآنزا که علی ماشالله سوالات مختلف راجع بهش...
خلاصه اینکه نود درصد اطلاعاتی که توی کتاب‌ها و برای امتحان‌ها میخونیم، دغدغه مردم نیستن. و ما هم برای رفع مشکلات و سوالات مردم آموزش نمی‌بینیم.

و یه کم که دقت کنی می‌بینی، اصلا زندگی یعنی همین:)

کشیک یعنی تو نمی‌دونی این چایی که الان برای خودت ریختی رو، می‌تونی تا تهش بخوری یا نه؟

چند روز پیش بهش از دغدغه‌هام گفتم. بهش گفتم آدم‌ها با یک کلمه که دورنما و کلیت زندگی‌شون رو تشکیل میده زندگی میکنن. آدما جون‌شون رو برای اون یک هدف میدن. یکی دنبال کمک به آدم‌هاست، یکی میخواد در فلان زمینه علمی پیشرفت کنه، یکی دوست داره به فضا سفر کنه، یکی میخواد خانواده‌ش با پولی که درمیاره، زندگی عالی‌ای داشته باشن. شکل و جزئیات این چشم‌اندازها توی مسیر زندگی قطعا تغییر می‌کنه. گاهی ممکنه عوض بشه. گاهی مسیر زندگی ممکنه آدم رو از اون چشم‌انداز دورتر کنه، گاهی یک انتخاب آدم‌ رو سال‌ها از هدفی که دم دستش بوده دورتر کنه، ولی بالاخره میبینی که خط زندگی هرکسی به سمت یکی از این اهداف میل میکنه‌... و بعد ادامه دادم که فکر میکنم اون نقطه‌ای که میخوام به سمتش حرکت کنم رو شناختم بالاخره. ولی مختصات دقیق اون نقطه رو نمیدونم، حتی مطمئن نیستم همونه یا نه. راه رسیدن بهش رو نمیدونم و هیچ ایده‌ای برای نزدیک‌تر شدن بهش ندارم. حس میکنم یک چیزی رو همزمان هم پیدا کردم و هم گم کردم.
بهم نگاه کرد و گفت: اون هدف من یادته؟ اون خاطره‌ای که هزاربار تا حالا برات تعریف کردم؟ وقتی هدفم رو برای آدمای دیگه گفتم مسخره‌م کردن و گفتن هرگز بهش نمیرسی؟ حتی خودمم باورم نمیشد برسم. ولی رسیدم. حتی به بالاتر از اونم رسیدم. فکر میکنی یک شبه بود؟ نه ده سال طول کشید! فکر میکنی آسون بود؟ نه، میدونی که دچار چه مشکلات و گرفتاری‌هایی شدم. و الان شاید بعد از بیست سال اون چیزی هست که داری میبینی. تو فکر میکنی چندسال طول میکشه بهش برسی؟ یه کم فکر کردم گفتم شاید همین‌قدر. شایدم بیشتر. بعد انگار آروم شدم. بیست سال نه کمه نه زیاد. بستگی داره برای چه کاری استفاده‌ش کنی... حداقل الان میدونم اگر چیزی که میخوام رو الان ندارم، یا به نظرم دور از دسترس میاد؛ میتونم برای سال‌ها بعد تصورش کنم. فقط کافیه یادم نره چی میخوام! فقط کافیه چشم اندازم رو همیشه به خودم یادآوری کنم. فقط کافیه همیشه به یادش باشم. اونجوری شاید کمی زود، شاید کمی دیر، شاید بعد از دور زدن های بسیار، شاید با یک خط مستقیم کوتاه، بهش برسم. شایدم هیچوقت نرسم ولی اینکه عمرم به سمت اون چیز سپری بشه، خودش ارزشمنده...
#دوازده_مهر_صفرسه
#هرگز_فراموشش_نکن
#شاید_اون_به_سمت_تو_اومد

چند روز پیش خانواده ازم میپرسیدن که میخوام در ادامه مسیر پزشکی چیکار کنم و گفتم نمیدونم. بعد انگار که مثلا گفته باشم یه تومور مغزی تو سرمه، برآشفته شدند که یعنی چی؟پس میخوای چیکار کنی؟
و بهشون گفتم شما اصلا راهی به جز تخصص خوندن توی ذهنتون برای بعد از این، هست؟ اصلا میدونین چیکار میشه کرد اگر تخصص نخوند؟(خودم هم نمیدونم)
بعد گفتم مثل اون فلانی هست که داره الان خونه میسازه و هرچه‌قدر هم بهش میگیم بابا بیا این مدلی بساز، این خونه‌های جدید رو ببین، دیگه کسی خونه بدون آسانسور نمیسازه آخه! دیگه کسی آشپزخونه رو چهارتا دیوار نمیکنه در بذاره.(مثال میزنم صرفا) بعد طرف گوش میده؟ اصلا دیده؟ اصلا میدونه چنین چیزی هست؟ اصلا جرات داره از اون مدل خونه‌ای که سال‌ها توش زندگی کرده و از اون طرحی که توی ذهنش حک شده جدا بشه؟ ریسک کنه؟ اصلا میفهمه این مدل چه‌قدر بیشتر به نفعشه؟ نه! نمیفهمه! حقم داره!
من و شما هم مثل اون آدمیم. فکر میکنیم پزشکی یا تخصص یا ... تنها راهیه که جلوی منه! اصلا راه‌های دیگه رو میبینیم؟ اصلا به نظرتون راه دیگه‌ای وجود داره؟
من دوست دارم اگر تخصص هم میخونم، "انتخاب" کرده باشم تخصص بخونم. نه که چون "نتونستم" مهاجرت کنم یا "میترسیدم" بیکار بمونم یا "بلد نبودم" پژوهش کنم یا "پول نداشتم" زیبایی کار کنم یا راه دیگه‌ای کلا "نمیشناختم" یا "حیفه" این همه سال درس خوندم و ... برم تخصص بخونم.
حداقل تو این سن، دوست دارم بدون اینکه ترس‌های غیرواقعی، محدودم کنن؛ تصمیم بگیرم!

به نظرم این روزا آدما اتفاقا دنبال تمایز اند. میخوان متفاوت باشند تا دیده بشن. مخصوصا توی دنیای شلوغی که داریم و ارتباطات وسیعی که هست، که از زندگی یک اسکیموی قطب شمال هم خبر داریم... خیلی ها راه موفقیت یا سریعتر دیده شدن و به تبع زودتر به درآمد و رفاه و شهرت و... رسیدن رو تو متفاوت بودن میدونن. مثلا الان هزارتا دکتر تو کشور هست که فارغ از اینکه کجای ایران باشی، میتونی به بهترینش دسترسی پیدا کنی. میلیون ها پیج فروش و سایت برای خرید دربرابر چند راسته مغازه. در تکنولوژی‌ و ارائه خدمات و ... هم همینه. و خب خیلی ها هستن که میدونن و میخوان که با یک وجه متمایز و یک خلاقیت و یک تفاوت هرچند جزیی، دیده بشن. ولی همیشه از خودم میپرسم چند نفر جسارت متفاوت بودن دارند؟ برای همینه که آدم‌های خاص، خاص اند. چون فرق داشتن، سخته! و مغزمون ما رو از این کار سخت منصرف میکنه و با هزاران دلیل میترسونه.

دنیای امروز، بر اساس یک سری چک لیست موفقیت‌ها رو تعریف می‌کنه

تو باید لیستی از مدال‌ها، عناوین، لقب‌ها و... رو با خودت یدک بکشی تا بهت بگن فرد موفق

باید ویترین رنگارنگ داشته باشی

باید هم خوشتیپ باشی
هم پول‌دار
هم المپیادی
هم پژوهشگر
هم با حال
هم رتبه برتر
هم دارنده فلان سرتیفیکیشن
هم...
هم...
هم...

وگرنه تو به درد نمیخوری،
کامل نیستی،
و لایق دریافت توجه و عشق و محبت و آرامش نیستی

دنیای امروز چک لیست هارمونی و زندگی متعادل work-life balance خودش رو هم تعریف کرده:

تو باید:
هم ورزش کنی
هم استراحت کنی
هم درس بخونی
هم‌ تفریح کنی
هم کار کنی

تا موفق باشی...

بعد هر کدوم از این‌ها باز استاندارد خودش رو داره

هر جور دلت بخواد نباید ورزش کنی:

حداقل هفته‌ای سه بار باشگاه
و باید وِی پروتئین هم بخری و داشته باشی
باید هزینه‌ی فلان هم بکنی
بعد که تمام این چک لیست رو تیک زدی

تو یه ورزشکار موفقی

دنیای امروز باید قانون #بقا رو پیاده کنه
که همه در حال دویدن باشیم
در حال هزینه کردن برای رتبه شدن
برای پر کردن ویترین
برای دیده شدن
برای این که در دسته‌ی "موفق‌ها" قرار بگیریم
برای این که "کامل" بشیم

بالاخره چرخ این دنیای اقتصاد مدرن باید بچرخه

تو "کافی" نیستی
تو "موفق" نیستی
تو بدون چک لیست ما "هیچی" نیستی...

اکثر ما خواسته یا ناخواسته در survival mode (بقا) قرار گرفتیم

و تمام احساس ارزشمندی و شادی و کامل بودن‌مان را داریم از این مود (mode) تغذیه می‌کنیم...
-----------------------------------------
تا حالا به این فکر کردی که چطور میشه از این مود خارج شد؟

تا حالا تجربه‌ش کردی؟

داشتم فکرمیکردم برم تحقیق کنم یا از مردم بپرسم چیکار میکنن صبحا راحت بیدار میشن. شاید منم کمتر به در و دیوار فحش بدم صبحا:) واقعا اگر چیزی بشه اختراع کرد که از خواب بیدار شدن رو آسون کنه، حتی از کشف پنی‌‌سیلین و آسپرین و کورتون و ... هم بیشتر به بشریت کمک خواهد کرد?