داستان کوتاه با صدای پیمان قاسم‌خانی

‏بهش گفتم بانو جان، انقدر زندگی رو سخت نگیر!

گفت : سخت نميگيرم فقط بايد بتونم آدم خوبي باشم اين موضوع خود به خود سخت ميشه ?

#سهیل_گران

چه فرقی می کند دو شنبه با چهار شنبه
وقتی هر روز هفته بی تو غروب جمعه اند!

شعر و خوانش : سهیــل گُـــران
موسیقی : Ólafur Arnalds

از این دو پاره خط موازی
به شرح اقتباس به گذشته
و خواب هایی که نرفته
صدا بزن مرا که بیایم
مدام زجه می زنم از تن
به گریه های کودکی که منم
به ناله های گرگ های درونم
و رگ به رگ که رو به بن بستم

با قوطی قرص های بی اعصاب
با شقاوت، سعادت یا اعراب
صدا بزن مرا که بیایم
بمک مرا چو سور بی پایان
که در تفاله هستی
معظم له ی نمی ماند

من تو جوجه های آخر پاییزیم
که به جوخه های مرگ میخیزیم
من و تو آخرمان درست است
از ابتدای قصه این بود ست
و من بلوغی که نبودم
و تو صدای که ندیدم
از این دو پاره هستی
صدا بزن مرا که بیایم

◾ ســـهیل گُـــران

از صدای سوگواری زنی کنار شومینه
تا صدای ضجه مردی که سخت غمگینه

و شادی های کوچکی در این میان بگذار
که تمام زندگی همین ، دقیقا همین اینه

◾ ســـهیل گُـــران

نویسنده و گوینده : سهیل گران
این قسمت : فیلمی که شبیه تو نبود

دستهایی به هم گره نشده
نقطه اتصال دو عالم بود

خود را شناخت با خود گفت
قطعا، پشت خدا، آدم بود

#سهیل_گران

آخر سوز زمستون
ناله های باد و بارون
شوق بچه های بی نون
اولین قرار ما بود

شرح تو شرح بهاره
روز شب هام، تیرو تاره
شرح تو خیلی قشنگه
شرح من از جنس مرگه
یه کلاغه رو به مرگه
شرح تو اما قشنگه
ساختن صلح از یه جنگه

تن تو یه دست گُل بود
بوی نای و بوی گُل بود
پای من اما شکسته
خسته از روزای خسته
دست تو اما بهاره
با خودش شادی میاره

من یه ماهم توی پاییز
یه دلِ از غصه لبریز
تو صدای آسمونی
یه فرشته، مهربونی

دل سنگ ها بی قراره
خسته از روز های تاره
من یه سنگم ته دریا
تو یه رودی پاک و زیبا

شهر من شهر پلیده
به خودش شادی ندیده
شهر تو اما قشنگه
پر نور و پر رنگه

من نسشتم، تو دویدی
تو پر از نور امیدی
ختم روزهای پلیدی
ختم روز های پلیدی

◾️ ســـهیل گُـــران
◾️ ســلام بانــو