آغوش تو امن‌ترین وطن من است

بعضی وقتا دلم میخواد از شدت کیوت بودنش مثل مرغ بریون گاز بگیرم بخورمش:)

ولی من هرچقدر که خودم و دوست نداشتم عاشق تو هستم

به اندازه تموم سالهایی که نفس کشیدم دوستت دارم؛ انگار که علت تپیدن این قلب از اول تو بودی و من نمیدونستم.

مثل خونی؛ تو بند به بند تنم حست می‌کنم.

تاحالا شده وسط بحث یچیزی بگه دلتون واسش ضعف بره؟ مثلا شده بگه «من بچه‌مو میشناسم»؟

من با تو زندگی کردم؛ من با تو بزرگ شدم. من با تو عشق و دوست داشتن و یاد گرفتم، من با تو یه بخش دیگه از روحم و پیدا کردم. میخوام بدونی که تو توی زندگی من یه آدم عادی نیستی، تو برای من نور راهی، تو برای من آشنا ترین آدمی بین این غریبه ها، تو برای من یه تکیه گاه محکمی که میتونم همیشه بهش تکیه کنم.

خواستم بگم بجز تو همه رو زشت، بدقواره، نچسب و حوصله‌سر بر میبینم.

جدا شدن من از تو مثل کنده شدن ماه از اسمونه، همونقدر غیرممکن.

من سمت تاریک خودمو بهت نشون دادم، و تو اونجارو با ستاره پر کردی.
من زخمای خودم رو بهت نشون دادم و تو تک تکشونو بوسیدی.
من نقصای خودمو بهت نشون دادم و تو جوری رفتار کردی که انگار کامل ترین فرد روی زمینم.
من روح خستمو بهت نشون دادم و تو بغلش کردی.
من قلبمو بهت نشون دادم و تو با یه لبخند اونو برای خودت کردی.