Клаўс | Klaus | 2019

Уладальнік паштовай імперыі, каб навучыць розуму гультаяватага атожылка Джаспера, адпраўляе яго на крайнюю поўнач у горад Смірэнсбург. Той павінен арганізаваць там паштовае аддзяленне і за год апрацаваць не менш за 6000 лістоў. Прыбыўшы на месца, хлопец апыняецца ў зоне баявых дзеянняў: два сямейных клана, так ужо гістарычна склалася, сілкуюць узаемную нянавісць і свята шануюць шматвяковую традыцыю пры любой магчымасці мутузіць адзін аднаго і рабіць поскудзі.

Пераклад: ТоЯ
Агучванне: шматгалосы закадравы (Кінакіпа)

🖥 Глядзець анлайн 4К: https://kinakipa.site/movie?id=957887

Спампаваць WEB-DL-1080p: https://baravik.org/topic/2802/

IMDb (8,2/10): https://imdb.com/title/tt4729430
Kinopoisk (8,7/10): https://www.kinopoisk.ru/film/957887

#мультфільм #сямейны #камедыя #агучка

🔥 Німона ў агульным доступе!

Запрашаем паглядзець наш першы паўнавартасны дубляж!

🎬 Глядзець анлайн: https://anibel.net/cinema/Nimona?tg
👀 Трэйлер: https://youtu.be/gceDmzDv3uo

Сюжэт: У футурыстычным сярэднявеччы рыцар Балістэр стаў галоўным падазраваным у забойстве каралевы, пасля чаго быў вымушаны ратавацца ўцёкамі. Адважная дзяўчынка-падлетак па імені Німона аказваецца адзінай, хто здольны дапамагчы ўцекачу ачысціць сваё імя ад падазрэнняў.

Дубляж Німоны — гэта наш эксперымент, які дакладна ўдаўся. На яго сышло шмат высілкаў і часу. Таму мы будзем вельмі ўдзячныя вам за фідбэк і распаўсюд 🥰

#МоваНашаРодная
#ДумкіЎслых

Ведаеце што мне не падабаецца і што мяне турбуе? Тое, што на сённяшні дзень "беларусізацыяй" займаюцца людзі, якія самі ні беларускую мову дасканала не ведаюць, ні граматыкай не валодаюць...

Нехта скажа, што калі спецыялістам да гэтага няма дзела, то няхай хоць так. Толькі па мне, лепш ніяк чым абы-як!

Спытаеце, што ж рабіць, калі мовазнаўцы і прафесіяналы ніякага кантэнту на беларускай мове не выдаюць, а глядзець і слухаць хочацца? Усё проста, ствараць кантэнт трэба ў той сферы, у якой вы спецыяліст.

Па-беларуску можна не толькі пра мову, літаратуру і культуру расказваць. Раскажыце пра свае захапленні, пра сваё жыцё, пра сваю працу. Пра ўсё тое, пра што іншыя на розных мовах свету расказваюць. Чаго вы ўсе да тэмы мовы прычапіліся!? А ў выніку ад такога кантэнта, калі слаба адукаваны чалавек пачынае іншых вучыць, адна шкода толькі атрымліваецца!

Зоя С

#ЗУспамінаў
#РазважанніПраГісторыю

З успамінаў Максіміліяна Восіпавіча Маркса, удзельніка рэвалюцыйнага руху 1860-х гг., даследчыка Сібіры, прыродазнаўца, метэаролага, аб сваім жыцці ў Віцебску ў 1830-1840-х гг.

Пра паўстанне 1831 г., вачамі "паляка":
"Между тем, в конце 30 года вспыхнуло восстание в Варшаве, и полки один за другим потянулись чрез Витебск на запад. Генерал-губернатор кн. Хованский издал прокламацию к жителям Витебской и Могилевской губернии. В ней, между прочим, было сказано, что эти жители всегда были преданы России и верно служили ей, и потому он надеется, что они окажутся теперь и пребудут впредь такими же. Трудно определить, сколько правды было в этих словах и сколько проку в этих надеждах. Солидарности-то между помещиками польского происхождения и белорусскими крестьянами не было никакой, и последним жутко было жить на свете в настоящую минуту. Как и прежде при польском правлении Конституция 3 мая их не коснулась, и они про нее не слыхали, но жалованные русские помещики и их управляющие довели крепостное право до nec plus ultra46, до таких пределов, про какие полякам прежде и не снилось. Более надежды можно было полагать на инертность забитого и отупленного состояния крестьян и на то, что польские помещики все без исключения были тарговичане и боялись каких бы то ни было либеральных идей хуже огня. Среди белорусского народа тогда не могло быть никаких революционных движений. Иное дело там, где народонаселение было смешанное, например, с латышами, которые помнили прежнюю свою жизнь и не могли еще позабыть тех притеснений, которым они подвергались при каждом движении русских войск, начиная с древнейшего похода Меньшикова и особенно Шереметьева при Петре Великом, с тогдашними фуражировками, набором клеперов и «чухонских девок». И в самом деле, в Динабургском уезде были вспышки, но не более как вспышки, и вдобавок нисколько не страшные и вполне ничтожные. 
Я твердо помню причитание белорусской крестьянки над колыбелью сына: 
«Авой, авой, дзяцюк ты мой! Не на радосць, не к счасцью ты родзився!»

Як бачым, сялянам беларускіх губерній была незразумелай гэта барацьба, і яны яе не падтрымалі.

А што паны, што новыя рускія дваране ў адносінах да сялян былі па сутнасці аднолькавымі.