SHEʼR AVJIDA SINDI QALAM

Isteʼdodli shoir Mansur Jumayev xotirasiga

Boshi g‘amdan egilib qoldi
Qora bulut ortida quyosh.
Erta so‘lgan bir gulni yo‘qlab,
Osmon tinmay to‘kmoqda ko‘z yosh.
- Mansur...
- Mansur...

Soat yig‘lar:
- Tong otdi, axir,
Uyqudan tur, uydan chiq-chiq-chiq.
Yomg‘ir, yomg‘ir - izillar tomchi,
Derazangni qoqar tiq-tiq-tiq.
- Mansur...
- Mansur...

Kuy avjida uzildi bir tor,
Sheʼr avjida sindi bir qalam.
Fojiali tugadi doston,
G‘aribiga kuydi Shohsanam.
- Mansur...
- Mansur...

Beozor qush oshyonin anglab,
Ovga chiqdi o‘rmalab ilon.
Juftidan ayrildi ona qush,
Uyasida ikki polapon.
- Mansur...
- Mansur...

Ketding...
Duk-duk uradi yurak,
Yurak dunyo eshigin qoqar.
Oltinchi uy bo‘ynini cho‘zib,
Qashqadaryo yo‘liga boqar.
- Mansur...
- Mansur...

Rustam Musurmon,
O‘zbekistonda xizmat ko‘rsatgan madaniyat xodimi,
Qoraqalpog‘iston xalq shoiri

BILDIRISH

2024-yil 8-noyabr kuni soat 8:00dan Mansur Jumayev yashagan xonadon, Toshkent shahar Kamolon darvoza mahallasi Qozirobod ko‘chasi 6-uy hovlisida fotiha qabul qilinadi.

O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi Axborot xizmati

Бу дунё кураш майдонидир. Бу майдоннинг қуроли соғлом жисму тан, ақл ва ахлоқдир. Лекин ана шу қурол-аслаҳамиз синиб, занг босиб, чириб кетган. Шундай қуроллар билан бу дунёда бизга на саодат ва на роҳат бор.

ФИТРАТ

Бугун — устоз Усмон Азим туғилган кун.

ТОШ ҲАҚИДА ЭРТАК

Усмон Азимга

Эй бўғзимни ёққан аччиқ бўз,
эй сен руҳи равоним кўрки –
гулханларда ёнган туркий сўз,
гулханларда ёнмаган туркий!

Эй тошларни сайратган калом,
эй бошимни омон тутган бўрк,
эй сен... мени кечир, вассалом,
кечир дейман, Ҳазрат Абуттурк!

Гуноҳкорман қошингда буткул,
гумроҳману осийман, тамом...
кечир дейман, айбимдан ўтгил,
олма дейман фақат интиқом!

Шу даштларда кездим минг йиллар,
шу офтобда ўсдим, исиндим,
шу кўксимга ботди соҳиллар,
шу қирларда юксалдим, индим.

Шу сойларга тўкилди оҳим,
шу боғларда пиндиқ отди бахт,
қаҳқаҳамдан унган оғочим,
фарёдимдан тўкилган дарахт...

Мен барини куйладим жўшиб,
куйларимдан даштларим қонди,
мен куйлаган у дилбар қўшиқ
истилолар ўтида ёнди.

Ёнди бари жизғанак бўлиб,
ёнди бари кўкка уриб бош,
кул шаклида топдилар ўлим...
вафо қилди менга фақат тош!

Шу тош қолди сендан эсдалик –
тош шаклида қотган туркий дил!
Ким бевафо келган менчалик?!
Ким менчалик норасо ўғил?!

Мен билмасман
куйларим нақши
руниймиди,
оромиймиди,
жилвалари,
нури,
дурахши
ерликмиди,
осмониймиди?!

Менми ўша – унутган тавба,
ўйларингни,
эҳсосларингни;
бир асрда тўрт маротаба
ўзгартирган либосларингни?!

Йўқ, мен эмас –
шу кенгликларда
йиғлаб-кулиб қўшиқ айтмасам,
кўтармасам сени бир парда,
мен мен эмас – сенга қайтмасам!

Қайтажакман қошингга, она,
ёшларимни тўккайман тахир.
Онамдирсан ахир ягона,
якка-ёлғиз отамсан ахир.

Эй бўғзимни ёққан аччиқ бўз,
эй сен руҳи равоним кўрки –
гулханларда ёнган туркий сўз,
гулханларда ёнмаган туркий!

2018 йил 13 ноябрь

Мансур Жумаев