Münafıklar cihad ayetleri nazil olurken de sarsılıp baygınlık geçiriyorlardı. Korku, münafığın mîzacıyla bütünleşmiştir. O münafıklar cihad emredildiğinde izin isterlerdi, mazeret üretirlerdi. Onlar şöyle derdi; "Ey Allah'ın Resulü bana izin ver, beni fitneye düşürme."

Allah Azze ve Celle onlar için demiştir ki; "İçlerinden öylesi var ki bana izin ver, beni fitneye düşürme der. Bilin ki onlar zaten fitneye düşmüşlerdir."

Bu münafıkların günümüz yöneticilerinden ne farkı vardır? Vallahi Cihad'dan kaçmalarının, onu terk etmelerinin, Cihad'a ve Savaş'a küçük gözle bakmalarının tek sebebi vardır ki Allah'a ve Ahiret gününe inanmamalarıdır. Bu münafıklar bu hal üzere Cihad'a katılacağını söyleseler bile onlar fitne çıkarmaktan başka hiçbir şey yapmayacaklardır.

Allah Azze ve Celle onlar için şöyle demiştir; “Şayet onlar sizinle beraber sefere çıkmış olsalardı, size bozgunculuktan başka katkıları olmayacak ve sizi fitneye düşürmek için aranıza sokulacaklardı; içinizde onlara kulak asacak olanlar da vardır.”

Alkame

Nebî Aleyhisselam şöyle dedi;

"Zalim, hain ve günahkar emirler iş başına geleceklerdir. Kim onların yalanlarını doğrular ve onlara yardım ederse benden değildir ve ben de onlardan değilim. Onlar cennetteki Havz-ı Kevser'in başında su içmek için benimle beraber olamayacaklardır.

Kim onları doğrulamaz, onların zulümlerine yardım etmezse o bendendir, ben de ondanım. Böyle yapan kimse ise su içmek için Havz-ı Kevser'de benimle beraber olacaktır."

رواه إمام أحمد والترمذي

"Müslümanın başına gelen yorgunluk, hastalık, tasa, keder, sıkıntı ve gamdan ayağına batan dikene kadar her şeyi Allah müslümanın hata ve günahlarının bağışlanmasına sebeb kılar."

هذا حديث متفق عليه

رياض الصالحين

"Allah'ım, her kim haksız yere bir insanın kanını helalleştirirse onun elini kes, sırtını kır ve onu ibret alanlara bir ders yap."