"...ما کولی بودیم، این چیز هارا نمی دانستیم که. فکر می کردیم عشق همین است که دست هم را می گیرند و می رقصند؛ حتی آتشی هم نیست که دورش حلقه بزنند و برقصند...دست خالی رفتم...دستش را گرفتم... ناگهان دیدم قبل از من، روحم در آتش می رقصد..." -طاضا

پس هوا را از او بگیر
خنده ات را نه
هوا را از او بگیر
گریه ات را نه
که موی گندیدهٔ به چشم نامده ات هم
مازاد بر مصرف من است
من همان هشتاد برگ برجسته یک خطم
و تو زیبا نفس ناسلامتّ منی اکنون
اصلا تو خورشیدی
از این شعر تکراری تر ممکن است؟
اصلا تو شراره ای
نه!
همان خورشیدی
که پشت ابر
نمانده ای
و نمیمانی
و نخواهی ماند
و نمانی خواه
#برای‌او

مرا از منِ کودک فراری بدهید...
نگذارید من، من را ببیند...
نمی دانم چگونه از آن طفل
عذر خواهی کنم...
رویا هایش را
با دستان خودم
به خاکستر نشاندم
-طاضا

خزان است؛ عجب خزانی...

چه شیرین است، چه شیرین می تواند باشد، افسوس که ما تلخی آن را می چشیم...
-بزرگ علوی

شیپ عطار و اهلی شیرازی?

گر مرد رهی میان خون باید رفت وز پای فتاده سرنگون باید رفت تو پای به ره در نه و از هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید رفت

گر مرد رهی میان خون باید رفت

وز پای فتاده سرنگون باید رفت

تو پای به ره در نه و از هیچ مپرس

خود راه بگویدت که چون باید رفت

من همه ی عمر دنبال معنی زندگی بودم
توی نشونه ای یه فورمولی،
تهش دیدم همش همینه..
همین لحظه های خیلی معمولی
طبق این قرارداد بمون نرو بستنی کیم
بمون ذوق خوب کودکیم