کاشکی میشد ببینی قلب شیدای مرا
کاشکی میشد بدانی راز دنیای مرا

تا بدانی که زدی ریشه به اعماق دلم
تا کنی روشن چنان خورشید، فردای مرا

مست مستم از تو و بی تاب دیدار توام
چون شراب ناب کردی خون رگهای مرا

ای همه نبض وجودم ای تپش های دلم
زودتر تعبیر کن با بوسه رویای مرا

مبتلایت هستم و آغوش خود وا کرده ام
کاش نادیده نگیری تو تمنای مرا

من برای زندگی، محض نفس میخواهمت
پس دریغ از من نکن شهد گوارای مرا

نوری از شوق‌ تو یک دفتر غزل آورده است
غرق عشق و بوسه ی خود کن غزلهای مرا

😊😍😊

عشق
جرأت گفتنِ "دوستت دارم" است؛
جرأت ایستادن و
دوباره گفتن
جرأت ماندن و
دوباره گفتن
جرأت پیر شدن و
دوباره و دوباره و دوباره گفتن،،،
نگذارید
"دوستت دارم"
روی دلتان بماند
بگویید و خلاص ،،،

‌‌

گــویند مـــرو در پی آن ســــرو بلند
انگشت نمــــای خلق بـــودن تـا چند؟

بــی فایـده پندم مـــده ای دانشمند
من چون نروم که می‌برندم به کمند!

هشیار سری بود ز سودای تو مست

خوش آنکه ز روی تودلش رفت ز دست

بی‌تو همه هیچ نیست در ملک وجود

ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست

چشم عاشق خاک کوی دلستان بیند به خواب

هر چه هر کس در نظر دارد، همان بیند به خواب

گل که در بیداری دولت غم بلبل نخورد

ناله مستانه اش را در خزان بیند به خواب

وقت خداحافظی رسیده🏴🏴🏴🏴

لب‌باز‌میکنم...
سخنم‌گریه‌می‌کند...
با‌ماچه‌کرده‌دوری‌ات...
ماخواهان‌بهشت‌روی‌زمینیم‌...