هر آن احتمال حمله‌ی اسرائیل وجود دارد

در ساعت ۲ بعدازظهر روز ۲۵ اسفند ۱۳۶۶ در حالی که فقط ۲ روز از آزادی حلبچه در عملیات والفجر ۱۰ می‌گذشت، ۵۰ فروند میراژ بمب‌افکن و هواپیمای سوپر اتاندارد فرانسوی رژیم بعث عراق با حرکت از افق غرب آسمان آبی حلبچه و گردش به سمت جنوب، هر یک، ۴ بمب شیمیایی ۵۰۰ کیلویی را بر سر مردم بی‌پناه کُرد ریختند. درعرض چند دقیقه ابر زردرنگی بر آسمان حلبچه سایه انداخت و تراژدی جنگی و انسانی بی‌مانندی پس از جنگ جهانی دوم رخ داد.

@siapedia 🫂

تئوری فمینیسم (ایدئولوژی)، به صورت کلی در پذیرش چند واقعیت شکست خورده است یا از آن طفره میرود.
الف: فمینیسم موفقیت خود را مدیون است به سنت‌های غربی منجمله آزادی‌های مدنی‌ای که ریشه در یونان باستان دارد. برای نمونه میتوان به حضور اولین شاعر زن به نام سافو از لسبو اشاره کرد.
ب: فمینیسم موفقیت خود را مدیون کاپیتالیسم و نظام سرمایه‌داری است چرا که با انقلاب صنعتی و تغییر ماهیت اقتصاد، شغل‌ها گسترش پیدا کردند، سلامت و بهداشت تقویت پیدا کرد و زنان با انتخاب‌های دیگری در زندگی به غیر از چند شغل و حرفه‌ی ابتدایی روبرو شدند که در نتیجه این استقلال مادی از زیر سیطره‌ی "خانواده" مخصوصا پدران و شوهران در آمدند.
ج: فمینیسم موفقیت خود را به مذهب میدون است چرا که اولین گروه فعال در زمینه حقوق زنان (سافرجت‌ها) که به دنبال حق رای بودند، برای اولین بار طعم سخنوری سیاسی را در مجالس و گردهمایی‌های مذهبی چشیدند. اکثریت مطلق اولین گروه فمینیست‌ها متعلق به جامعه مذهبی کویکر‌های مسیحی بودند چرا که در این جامعه زنان با مردان برابر شمرده میشدند و در تمامی مجالس به زنان اجازه صحبت داده میشد و همسرانشان تمام قد در طول مسیر گرفتن حق رای در کنارشان ایستادند.
تمام این دلایل به ما حکم میکند که فمینیسم را یک جنبش راستی بشماریم تا اینکه سر و کله‌ی مارکسیست‌ها پیدا شد و همه‌ چارچوب هستی را در دو فاکتور قدرت و اقتصاد خلاصه کردند. دو فاکتوری که الان به دهن هر فمینیستی شیرین می‌آید.

حق اجتماعی در کنار مسئولیت اجتماعی معنا پیدا می‌کند.
@siapedia

میشل فوکو نظارت روی ملت رو در چارچوب مناسبات قدرت مطرح میکنه. فوکو باور داره نظارت در انتها یک سیستم برای کنترل جامعه است نه برقراری امنیت‌. فوکو این مفهوم رو در قالب یک زندان اجتماعی* مطرح میکنه که در اون، حکومت‌ها جامعه رو به یک زندان بزرگ تبدیل میکنند که شهروندان زندانی‌هایی هستند که همیشه هر قدمشون‌ داره کنترل میشه، بدون اینکه خودشون حواسشون باشه تحت نظر هستند. این نظارت دائم به قول فوکو باعث میشه افراد رفته رفته خودشون رو مطابق فرمایشات حکومتی وفق بدن چرا که در نهاد و نهان خودشون پذیرفتن که تحت نظارت هستند و باید تابع خواسته‌های حاکم باشند.
چین‌ بیشترین تعداد دوربین‌های نظارتی رو داره و مردم جامعه رو براساس پایبندی به قوانین سوسیالیستی خودش رتبه بندی میکنه و خدمات خاصی رو ازشون دریغ میکنه!
ادعا میشه در چین بیش از ۶۲۶ میلیون دوربین نظارتی برای کنترل رفتار مردم وجود داره.
دولت چین به صورت مستقیم به داده‌های پزشکی بیماران دسترسی داره و حتی میتونه خلق و خو و رفتار مردم چین رو تحت نظارت خودش قرار بده.
در چین به واسطه‌ی ماهیت تمامیت‌خواهی و سوسیالیستی حکومت، شهروندان ارگان‌های مستقل نیستند و یک آجر در چارچوب ساختمانی این حکومت تعریف میشند‌ برای همین آجر کج به تشخیص حاکمان، باید صاف شود وگرنه دیوار سوسیالیسم تا ثریا کج می‌رود!
برای این کار حکومت تحت عنوان "امنیت شهروندان" قوانینی رو وضع میکنه که باب میل همه باشه، و برای جریمه افراد به حساب بانکی اون‌ها هم بدون واسطه دسترسی داره، جوری که اگر قانونی رو بشکنید، دولت به صورت مستقیم از حساب شما جریمه رو کم میکنه و در کنارش با تعریف سیستم شهروندی از امتیاز شهروندی شما کسر میکنه‌‌. با کم شدن امتیاز، شما رفته رفته امکانات خودتون رو از دست میدید!
مشکل اینجاست که "امنیت" رو حکومت برای شما تعریف میکنه و رفتار ضد امنیتی هم به وسعت کهکشان تعریف میشه. پس شما معمولا مجرم هستید، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.

(فوکو این مفهوم رو بعدا به تمام طبقات جامعه هم گسترش میده که من به شخصه باهاش اینجا مخالفم)
*panopticism