من عزیزم رفته؛ تو چرا بیداری؟

‏فعلاً می‌سازم؛
‏چه می‌شود کرد؟
‏مگر می‌شود دنیا را پاره کرد
‏و از تویش خوشبختی درآورد؟
‏همین است که هست.

‏• فروغ فرخزاد

شاهی عزیز، من همیشه فکر کرده‌ام روزی خواهد رسید که من قرار بگیرم، در سر جایم باشم. و آن‌وقت خواهم توانست روشن باشم. دقیق باشم و بستگی خودم را با دوستان به آن نهایت دلپذیر و کمیاب برسانم.
اما همیشه رابطه‌‌ی من با حوالی خودم نازک بوده است...

نامه به ابراهیم گلستان
سهراب سپهری

دریغ اگر من و تو،
به شوق بودن هم حریف غم نشویم.

آهسته مرا ببوس
انگار که زخمی را می‌دوزی

ناشناس
ترجمه‌ی سینا کمال‌آبادی
@nabayad_mikhandim

‏منتظرت می‌مونم، درون یک غم فراموش شده منتظرتم.

‏ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد، امّا در این هنگام نیز از یاد دیگران غافل نیست.
‏او روشی را برای مرگ انتخاب می‌کند که کمترین آسیب به بازماندگان وارد شود.

‏و اگر همه فراموشت کنند من تو را به یاد دارم، تو را که نام کوچکت شروع اندوهم بود. زیرا جز این غم مدام، چیزی برایم نمانده‌ است...

‏⁧ #حمیدسلیمی⁩

‏نیاز به رفتن دارم و معلق بودن و محو‌ شدن. باید انسان بودن را به پایان برسانم و ابر بودن را آغاز کنم.

بر او ببخشایید؛
بر او که گاه‌ گاه، پیوند دردناک وجودش را با آب‌های راکد و حفره‌های خالی از یاد می‌برد، و ابلهانه می‌پندارد که حق زیستن دارد.