" و او فاقد هرکنترلی بر اشک ها و ناامیدی خویش بود "

التماسی برای خاموش نشدن شمعی در سرمای مطلق و وزش شدید-

منطقی نیست واقعا

با عطش جثه ی او را میان بازوانش فشرد و درحالیکه نفسهایش را میان ابریشم های او رها میکرد، بی توجه به داغ شدن کاسه‌ی چشمهایش، او را از آغوشش بیرون کشید و چشم بندش را با دستهای کم توانش به ارامی باز کرد همان کافی بود تا نگاه خیس شده اش گره ی تیله های سیاهی شود…

با عطش جثه ی او را میان بازوانش فشرد و درحالیکه نفسهایش را میان ابریشم های او رها میکرد، بی توجه به داغ شدن کاسه‌ی چشمهایش، او را از آغوشش بیرون کشید و چشم بندش را با دستهای کم توانش به ارامی باز کرد
همان کافی بود تا نگاه خیس شده اش گره ی تیله های سیاهی شود که تنها نیاز و تنها دلیل برای ادامه‌ی زندگی‌اش بود
با گره خوردن نگاهش به نگاه سالم او، نفسش را با لرزش مشهودی رها کرد و بی توجه به دستهای بسته شده ی او، او را بار دیگر به آغوش کشید
-برگشتی... همونطور که قولش رو داده بودی!
"چشمهایم را فدا میکردم، اگر میدانستم کلید معما همان نگاهیست که خیره به تو خواهد مرد!"

جوری که مامان‌ِ دوست دخترم و خودش باعث میشن حالم خوب شه>>>>>>>

دلم میخواد از شدت درد کف زمینو گاز بگیرم

واقعا جوری که اون به من بها میده و دوستم داره که هیچکس باهام اینطوری نبوده

۲۳۳۳