سه چهار روز آتی خیلی شلوغم، با چشم درد اومدم یه چک لیست برای این چند روز اینجا بذارم به یاد قدیما و برم:

[]تموم کردن مقاله
[]میت (1)
[]قرار با "س"
[]جلسه‌ی اول و [] دوم R رو مسلط بشم
[]باشگاه شنبه و []دوشنبه برنامه‌ی جدید رو بزنم
[]خرید
[]جمع کردن وسایل
[]هماهنگی برنامه
[]اوکی کردن بلیط ها
[]کارهای میت (2) رو هماهنگ کنم
[]پیام های شخصی لینکدین و تلگرام رو قبل سه شنبه سر و سامون بدم
[]اگه شد زودتر برم E

«تراپی‌روی» خودش رو بازتولید می‌کنه

خنک آن قماربازی که بباخت هر چه بودش
به نماند هیچش الا هوس قمار دیگر

بسیار خسته‌ام. برنامه‌هام مثل کلاف کاموا بهم گره خوردن. احساس نصفه نیمه بودن دارم فعلا!
نیازمند یه "آخیش" یا حتی چندتا "آخیش"ام.

با دلم وایسادم صاف تو روی دلم
من موی ول تو باد و باد تو موی ولم
رفتن و نمی‌پام
من غمو نمیخوام
سوزن دوختنِ یقمو نمیخوام

یک مهارتی که اگر قصد دارید کار ریسرچ کنید لازمه که یاد بگیرید، آمار پژوهشه. برای آمار هم کورس‌ها و کتاب‌ها و منابع مختلف رایگان یا پولی وجود داره. یک کتابی که دکتر عبدالعلیزاده برای آمار به ما معرفی کرد کتاب Discovering Statistics Using SPSS از آقای Andy Field هستش. کتابش یکم طولانیه ولی به شکل داستانی و خیلی شیرین آمار رو توضیح داده و طوریه که به شکل کاملاً مفهومی مفاهیم اصلی رو توی ذهن جا می‌ندازه. علاوه بر اون من خودم از کانال Research By Design توی یوتیوب SPSS رو یاد گرفتم و حقیقتاً مدرس اون کانال رو هم خیلی دوست داشتم. هرجایی هم که اشکال داشتید مسلماً با سرچ کلیدواژه‌هاش توی یوتیوب و پرسیدن از chatgpt هزاران بایت اطلاعات برای شفاف‌سازی نوک انگشتتون خواهید داشت :)
برای شروع زمانی که خیلی مهارتی ندارید، خوبه که با اساتید دانشگاه خودتون شروع کنید. قبل از اینکه به اساتید تعهدی بدید خیلی خوبه که با بچه‌های ترم‌های بالاتر که خودشون تجربه‌ی پژوهش دارن صحبت کنید و بپرسید کدوم اساتید برای کار کردن بهتر هستن. به مرور که حیطه‌های مختلف رو امتحان می‌کنید و حیطه‌های مورد علاقه‌اتون رو محدود می‌کنید، می‌تونید به شکل متمرکز‌تر روی مهارت‌های مورد نیاز در حیطه‌ی مورد نظرتون کار کنید. وقتی کمی مهارت‌های بیشتری به دست آوردید، به اساتید مطرح از دانشگاه‌های دیگه‌ی ایران و حتی اساتید دانشگاه‌های خارج از ایران ایمیل می‌دید، خودتون، مهارت‌ها و علایقتون رو معرفی می‌کنید و می‌گید که می‌خواید باهاشون کار کنید. احتمالش هست که درصد زیادیشون جوابتون رو ندن، اما انقدر این کار رو تکرار می‌کنید تا بلاخره جواب بگیرید. و علی‌الحساب همین. من تا همینجاش رو بلد بودم :)

چون بحث به دست آوردن مهارت‌های پژوهشی (و درواقع چاپ مقاله) این روز‌ها خیلی برای دانشجو‌ها مسئله‌ست، دلم خواست که بخشی که چیزایی که طی این چند سال کوتاه در فضاها و با افرادی که براشون موضوع پژوهش مطرحه، یاد گرفتم براتون بنویسم.
اول از همه این رو بگم که داشتن مهارت‌های پژوهشی، حداقل برای دانشجو‌های پزشکی، اگر قصد ادامه تحصیل در زمینه‌های پژوهشی نداشته باشید، یک لازمه نیست. دلیل اینکه الان برای ما انقدر مهارت حیاتی‌ای محسوب می‌شه اینه که داشتن تجربه‌ی پژوهشی در رزومه، برای ادامه تحصیل در خارج از کشور لازمه و چه بسا اصلا خیلی اوقات ‌مسیر مهاجرت از پوزیشن‌های پژوهشی می‌گذره. با توجه به این موضوع، من متوجهم که خیلی اوقات افراد الزاماً علاقه‌مند به پژوهش نیستن و صرفاً دنبال رزومه‌ی پژوهشی هستند. چیز‌هایی من می‌خوام بنویسم، بیشتر در مورد یاد گرفتن مهارت‌های پژوهشی و انجام دادن پژوهش درست هست (یا حداقل امیدوارم اینطور باشه) و در واقع خیلی راهکار‌هایی برای اینکه چطوری رزومه‌ی پژوهشی خوبی بسازیم یا اینکه چطوری با صرف کمترین انرژی مقالاتی که در مجلات با ایمپکت فکتور بالا چاپ بشن بنویسیم و امثالهم نیست. این دو مورد ممکنه بعضی جاها همپوشانی داشته باشه، اما فکر می‌کنم با هم یکی نیستن. با توجه به این موضوع، من فکر می‌کنم حتی اگر پژوهش هدف نهاییتون نیست و فقط قصد دارید برای همون ساختن رزومه‌ی پژوهشی و از روی ناچاری بهش بپردازید، حالا که دارید وقت و انرژی می‌ذارید، تلاشتون رو بکنید که با آدم‌های درست، درست انجامش بدید. ولی خب، نهایتاً این تصمیمیه که خودتون باید بگیرید.
با همه‌ی این مقدمه‌ چینی‌ها، گام‌های پیشنهادیم رو برای کسی که تازه می‌خواد پا در دنیای پژوهش بذاره و نمی‌دونه از کجا شروع کنه، به این صورته:
با مقاله خوندن شروع کنید. اولین چیزی که باید روش وقت بذارید، یاد گرفتن انگلیسیه. بلد بودن انگلیسی آکادمیک دقیقاً به این معنی نیست که انگلیسی‌تون به شکل کلی باید خوب باشه. در کتاب‌های رفرنس و مقالات، نوشتار نسبتاً ساده و واضحه و دایره لغاتی که استفاده می‌شه هم به نسبت محدوده و علاوه بر اون چون در فارسی آکادمیک هم از خیلی از کلمات انگلیسی استفاده می‌شه، در کل یاد گرفتنش خیلی سخت نیست. برای تمرین انگلیسی، می‌تونید از کتاب‌های رفرنسی که زبان روانی دارن استفاده کنید. می‌تونه رفرنس‌های درس‌های خودتون باشه. مثلا بین کتاب‌های علوم پایه‌ی پزشکی، فیزیولوژی گایتون کتابیه که انگلیسی خیلی روانی داره و برای شروع یاد گرفتن انگلیسی آکادمیک خوبه. رفرنس خوندن هم مثل رمان خوندن به انگلیسی اینطوریه که اول‌هاش خیلی براتون سخته و خیلی کلمات رو نمی‌دونید و دائم باید سرچ کنید ولی اگر چند هفته اینطوری دووم بیارید، کلمات پرتکرار رو یاد می‌گیرید و خوندن براتون کم کم آسون می‌شه. می‌تونید یه بخشی که فکر می‌کنید بهش علاقه دارید از رفرنس انتخاب کنید و شروع کنید به خوندن، و یکم که پیش رفتید و براتون روان شد، مقالاتی که مربوط به اون موضوع هستن دانلود کنید و بخونید.
برای دانلود مقالات، به پایگاه‌های سرچ مثل Googlescholar.com یا pubmed.ncbi.nlm.nih.gov مراجعه می‌کنید، سوال پژوهشیتون رو سرچ می‌کنید و یک تعدادی مقاله میاره. حالا این سرچ می‌تونه یه سرچ ساده باشه، یا اینکه با استفاده از ابزار‌هایی که این پایگاه‌ها دارن، می‌تونید سرچ پیشرفته‌تری انجام بدید که نتایج گلچین بشه و مقالات مورد نظرتون رو سریع‌تر و دقیق‌تر پیدا کنید. برای شروع همون سرچ ساده کارتون رو راه می‌ندازه. بد نیست که قبل از شروع به خوندن مقالات، با انواع پژوهش به صورت مختصر آشنا بشید. برای دانلود مقالاتی که رایگان روی اینترنت قرار ندارند هم می‌تونید از سایت یا ربات سای‌هاب استفاده کنید.
از موضوعاتی که براتون جالب هستن مقاله دانلود کنید و بخونید تا با موضوع‌های مختلف آشنا بشید، و زمانی که احساس کردید یک حیطه هست که دلتون می‌خواد توش کار کنید، می‌تونید دنبال استاد‌هایی که توی اون حیطه کار می‌کنن بگردید و بهشون بگید که مایلید کار پژوهشی انجام بدید.
اگر می‌خواید کارگاه‌های مقدمات پژوهش شرکت کنید، من (باز تقریبا شبیه پیامی که قبلا نوشته بودم) پیشنهادم اینه که کارگاه‌هایی رو برید که فرصت شبکه‌سازی با آدم‌ها و همچنین فرصت پرسش از اساتید یا منتور‌ها رو برای رفع اشکال فراهم می‌کنند، و هم اینکه ترجیحاً پروژه‌ی عملی ارائه می‌دن (حتی اگر در حد همون نوشتن پروپوزال باشه). چون مهارت‌هایی مثل رفرنس‌دهی و سرچ پیشرفته و نگار علمی که جزو سرفصل‌های پرتکرار کارگاه‌های مقدمات پژوهش هست، چیز عجیب غریبی نیست و با یکم سرچ می‌تونید منابع خوبی رو به رایگان براشون پیدا کنید.

شانس افراد، ضعفشون نیست. فلانی خانواده‌ش پولداره، فلانی با اشنا رفته سرکار، فلانی خانواده‌ش پایه‌ن و از این دست شرم‌هایی که میخوایم به دیگری بدیم، صرفا اشاره به شانس اون افراد داره نه ضعفشون.

بچه ها، پایه‌اید یه گروه بزنم بیایم راجع به خریدهامون حرف بزنیم؟ هرچی خوشمون اومد بفرستیم، اطلاعاتمون رو راجع به برندها شِیر کنیم، راجع به استایل حرف بزنیم و نظر بدیم و این داستانا؟ همین الان ایده‌اش به ذهنم اومد به نظرم خیلی محیط جالبی میشه.