"تو همون صدای داخل سرم هستی که تلاش می‌کنم نسبت بهش بی توجه باشم. و وقتی نزدیک به موفق شدنم، همون حرف های تکراری ذهنم رو برام بازگو می‌کنی و از این موضوع متنفرم. نه از اینکه حرفت جلوی من رو می‌گیره، از اینکه تو یه آینه و یادآور از اون صدا هستی. اینکه سعی نمیکنی مخالفِ اون صدا عمل کنی و اینطوری حالا دو نفر برعلیه من‌ان‌. چرا نمیشه تو اونی باشی که سمتِ منه؟
از اینکه گاهی متوجه میشم بعضی عادت‌ها و رفتارهام شبیه توئه هم متنفرم. شاید دلیلش همینه که دلم نمیخواد مثل تو باشم، انکار میکنم و تهش میوفتم توی یه تله. انگار واقعا آدما تبدیل میشن به همون چیزی که میترسن باشن.
شاید از اول تو باعث تولد این صدا در من بودی. میدونم که میتونم صدای سرم رو از بین ببرم، اما تو رو چی؟"