Նույն բառերն ինքդ քեզ 1000 անգամ կրկնելու փոխարեն 1 անգամ նրա´ն ասա ու առաջ անցիր:

Մեկի պատմության հերոսն ես, մյուսի հակահերոսը։
Մեկի կարոտն ես, մյուսի անտարբերությունը։
Մեկի փափագն ես, մյուսի բաց թողած զանգը։
Մեկի անքննելի ճշմարտությունն ես, մյուսի անհեթեթ պատահականությունը։
Մեկի երազն ես, մյուսի անքնությունը։
Մեկի մեղեդին ես, մյուսի աղմուկը։
Մեկի փնտրածն ես, մյուսի կորցրածը։
Մեկի տաքուկ տունն ես, մյուսի ցուրտ դուրսը։
Մեկի հարազատ ափն ես, մյուսի օտարությունը։
Մեկի համար բոլորից մեկն ես, մեկի համար մեկ ու միակն ես բոլորի մեջ։

...Без музыки жизнь была бы ошибкой...

Фридрих Ницше

«Ներեցեք, ես արդեն պիտի գնամ»,
«Սիրելիս, ես գնամ արդեն»։

Եթե մարդկանց կյանքից գնալիս էլ զգուշացնեինք այնպես, ինչպես, օրինակ, ժողովից կամ երեկույթից գնալիս, գուցե շատ բան այլ լիներ։ Իսկ հաճախ մարդիկ չգիտեն էլ, որ մենք գնացել ենք։ Գուցե մենք դիտմամբ չենք զգուշացնում, որ մեզ չասեն՝ «Մի քիչ էլ մնացեք, հասել ենք ամենակարևորին», «Չէ, չէ, սպասիր, վերջում խոսելու բան ունենք, սիրելիս», ինչպես ժողովներին կամ երեկույթներին մեզ փորձում են պահել։

Գուցե ամենից հաճախ պակասողը խոսքերն են։

Նույն մարդուց երկու անգամ չես գտնի, նույնիսկ հենց նույն մարդու մեջ...

🤍

Խնդրում եմ, մի խաբիր ինձ... Միայն ոչ դու։ Թող ողջ աշխարհը խաբի, բայց դու դա մի արա։

Սեսիլիա Ահերն

И кому нужен Париж, когда тебя обнимают?

Если я не любовь всей твоей жизни,
я буду её величайшей потерей)

Ու ամեն ինչ կսկսվի նորից.
Մի հոգնած երեկո կգամ քեզ մոտ,
Արբելուց հետո կպատմեմ քեզ, թե ինչպես
Ուրիշ մարդկանց հետ
Չեմ գտնում քեզ մոտ թողածս,
Ասես ինքս ինձնից պակասել եմ ու
Չկա ուղի քեզ մոտ բերող։
Իսկ ես չեմ հավատա, թե
Մարդիկ սովորում են իրենց սխալներից։

Հ.Գ. հիմա կարդա վարից վեր

Լիլի Մկրտչյան