@aztaghateshakhehayenazok

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو...
#حافظ
@aztaghateshakhehayenazok

که باشد مَه که بنماید ز طاق آسمان ابرو؟

که این را این‌چنین چشم است و آن را آن‌چنان ابرو...

بنگر به درخت نیکو، درخت نور.
راه، انسانِ کامل است.

#تا_آنگاه_که_تخته‌بند_این_تنیم

پنج روح پنج عظمت
پریستاران سرزمین نور
که حیات خوشبو دارند.
انسان نخستین، زرهِ روشنی...

#آه_ای_رامش_کیهان

قهرمانت بوَم، رهسپار و نبردگر بُوَم!
آه، دوشیزه‌ام، محبوبم، ای آتش زنده!
تو میوه‌های کورکننده را چشیده‌ای و همچنان بینایی!

افسونگری کردم تا زهرش از کام برآرم!
اگر فراز نرفته بودی، در دوزخ چه می‌کردی؟

#گفت_و_گوی_منجی_و_روح

تو شراب حیاتی
فرزندِ راستینِ تاک!
در میانه‌ی دریا.
ما را رها مکن!
بوَد که امواجمان نرباید
چو نامت بر زبان آرم
در میانه‌ی دریا.

#تو_شراب_زندگی

گرد آییم همگان
در مجلس روزانه
تاجِ گلِ نور ببافیم.

خانه‌گاهِ نو، انسانِ نوین است.

کنون با جهان چه باید کرد؟
برخیزید، به اقالیم خود شویم.

#تاج_گل_نور_ببافیم

بشکوهَمَت
بنیان نالرزیدنی!
گوسپند بسته شده بر درخت!
گنج پنهان در کشتزاران!
عیسای آویزِ دار!
جوانی! فرزند شبنم!
شیره‌ی همه‌ی درختان!
شیرینی‌ی تمام میوه‌ها!
ای چشم آسمان! و نگاهبان همه‌ی گنجینه‌ها!
که کیهان نگاه دارد.

#بشکوهمت_ای_خداوند

نیوشا! ماهِ شبانه!
ملکوت فراز آید
عشقِ پروردگار، آن کبوترِ سپید
اما نه همه شناسندش!

#کلام_حقیقت

آنان پنج واژه در دلم زمزمه کنند
ده‌هزار بر دهان و زبان
چه شمارِ درختانِ بهشت، پنج است.
آنان همه یک روح واحدند
و ایزد یکی‌ست
پنهان از نظرها،
آشکاره و ساکت
اما سخنگو!

#چه_نیکوست_کشتی_و_کشتی‌بان

هر چند روشنان زیبایند
به که رو کنم
تا قلبش استوار به چنگ آرم؟
بس محبوبِ دل‌ها
چو بنگری خوب‌رویند
اما چو ببویی‌شان، خوشبو نه‌بُوَند،
وای بر تو ای وردِ دروغ‌آگین
که تاجِ گل تباه کرده‌ای!

#چراغ‌ها_برافروزید

کبوتر را بر لانه بر، با بال‌های سپید!
مار بر او میفکن،
مباد از تو گریزد...

#خوشا_نشانه‌های_چراغ

فراموشیده‌ای
آن روز که آب جنون نوشیده‌ای، ای روح!
این است پیام نور
که در سکوت بازگفته می‌شود
چه؛ سکوت سرشار از ناگفته‌هاست.

#این_بزرگ‌نشانه_را_بشناس

دوست دارمَت
چه به آسمان پر کشیدی
به گاهِ شادمانی‌ی فرشتگان!
چو فراز خوانَمَت، پاسخم ده.
از آن‌زمان که دوستت داشته‌ام، دوست‌داشتنی‌ام.

#به_گاه_شادمانی_فرشتگان

بندهای بالا از مزامیر عرفانی‌ی مانوی‌ست، که نام هر مزمور در پایین بندها با هشتگ قید شده است.
#متون_مانوی
#ادبیات_گنوسی
#متون_گنوسی
#متن_کهن
@aztaghateshakhehayenazok

آدمی به‌پیش می‌رود، با دیوارش...

#فریدون_رهنما
#شعر_دیگر «کتاب دوم»
@aztaghateshakhehayenazok

تنها سکوت شفاف و کامل از آنِ خدا بود...

#یدالله_رویایی
#شعر_دیگر کتاب دوم

@aztaghateshakhehayenazok

آسیب غمزه‌ی او در هرچه هستم آمد...

#اثیرالدین_اخسیکتی

@aztaghateshakhehayenazok

دل از برِ من رمیده، از بهر خدای
گر آید و در زند جوابش مدهید...

#عمعق_بخاری

@aztaghateshakhehayenazok

در این دشت و در، دامِ صیاد نیست
رمیدن گرفته‌ست نخجیر را...

#بیدل
@aztaghateshakhehayenazok

از ثروت گنجینه‌هامان
فراوان ستدند،
باری بس بزرگ،اما سبک
که خود توانستمی برکشم
از طلای بیت الّایه
نقره‌ی غزه‌ی بزرگ
و لعل هند
و عقیق بیت کاشان

و تجهیزم کردند به الماس
که آهن را همی خُرد تواند کرد...

و نبشتند در قلبم، که مباد فراموش کنم:
«اگر به مصر رفتی
بایسته است که مرواریدی فراز آوری
که در میانه‌ی دریاست
گِرد اژدهایی که دَمِ بلند دارد و هوی طولانی می‌کشد

تو آنگاه خواهی پوشید جامه‌ی رخشانت را
و ردایت را که بدان خشنود گشتی
و با برادرت، که کنار ما مقتدر ایستاده است،
وارث تخت و تاج ما خواهی شد.

جار زدند در قلمرو پادشاهی ما
همه باید به دروازه‌ی شهر درآیند
پادشاهان و شهزادگان پارت
و همه‌ی اشراف شرق.
و همه طرحی درافکندند به سود من
بوَد که باز نمانم در مصر؛
و‌ نامه‌ای به من نبشتند:
از پدرت، شهریار شهریاران،
و مادرت، بانوی شرق،
و از برادرت، دومین شخص
به تو ای فرزند که در مصری، درود!

به یاد آر که تو فرزند شهریارانی!
نگر به اسارت و بردگی‌ات! که را پریستاری؟
به یاد آر مروارید را
کز برای آن گسیل شدی به مصر!

نامه‌ام را پادشاه ممهور کرد
با دست راستش
تا از دست شریران _«فرزندان بابِل»_ در امان ماند
و از دست دیوان درنده‌ی ساربوگ
پادشاه پرندگان.

پایان یافت
سرود یهودا توماسِ حواری
که سخن گفت در زندان.

#سرود_مروارید
#ادبیات_گنوسی
#متون_گنوسی
#متن_کهن

سرود مروارید قطعه‌ای‌ست تمثیلی از تبعید و رستگاری روح، و در کتاب اعمال توماس حواری آمده است. منشأ آن ایرانی‌ست چنان که از متن برمی‌آید. و محبوب‌ترین متن گنوسی‌ست برای من، زیرا که داستان‌گونه است.
@aztaghateshakhehayenazok