دیگه لالا.

Innocent And beautiful

جدیدا وقتی یکی راجع به بدنم چرت و پرت می‌گه، اذیتم نمی‌کنه. حتا یک درصد. دلم برای اون کسی می‌سوزه، که به بدن هم جنس خودش بی احترامی می‌کنه. حالا فحش ها بماند. ولی کی انقدر وحشتناک شدید که بدن بقیه رو هدف می‌گیرید؟ اینکه یک جسمه و در کل، تا ابد پایدار نیست و با همه درد های وجودش می‌میره. اما، پشیمونی شما، هرگز نمی‌میره و حتا در قبر هم ازارتون می‌ده. این رو یادتون بمونه.

دوست دارم پوست صورتم رو بکنم بندازم تو آتیش خاکسترش رو بمالم به گوشتم و انقدر جیغ بزنم تا از چشمام خون بیاد‌.

هی می‌خوام آرزوی مرگ برای کسی نکنم.

جسد ها، بر روی آتش می‌سوزند، روح ها می‌پوسند و خون، آتش را شعله ور می‌کند؛ چشمانت را ببند و با آخرین اشک، خودت را قربانیِ ماه و ستارگان کن، شاید ستاره‌ای در آن اسمان برای تو وجود داشته باشد که روح تو در ان بسوزد.

یادته، می‌رفتیم لب دریا، یک پاکت سیگار رو می‌کشیدیم و روی شن ها لم می‌دادیم و من می‌گفتم، :«ستاره ها چقدر زیبان.» و تو می‌گفتی :«یکیشون اینجا کنارمه.»، تو هنوزم من رو ستاره خودت می‌دونی یا برات تبدیل شدم به اون ابر سیاه که همه ازش فرار می‌کنن؟

هوا گرمه، دستای سرد تو کجاست؟