**O'zimga xitob!

Odamlar u demaydimi, bu demaydimi, kim degan odam bo'ldim, hammaga hali isbotlayman ...

Ey qalb!
Shuni unutmaki, yashamoqdan ma'ni Haq rizosidir, na balki odamlar roziligi.

Odamlar baribir gap topishadi.

Odamlarning fikrini deb jasadga malol keltirib qo'yma;

Odamlar nima derkin deb, vaqt/umr isrofiga yo'l qo'yma;

"Kim degan odam boʻldim" deb, riyokorlik sari ketib qolma;

Odamlar bir ko'rib qo'ysin deya, hayot maqsadingni unutma!

Odamlarning nimadir degani, nimanidir hal qilmaydi.
Odamlarga nimanidir isbotlaganing bilan ikki lahzada unutishadi.
Har nima qilsangda, odamlar gap topishadi.
Aslida, hayotingni odamlar uchun sariq chaqalik qizigʻi yo'q.
P. Koelyoning "Alkimyogar"ining debochasidagi xudsevar Narsistni eslang. Jamoli ila hammani mahliyo etgan Narsistning o'zi ham o'z jamoliga majnun edi. Ko'l suvida o'z aksini soatlab tomosha qilardi. Shu ko'lda cho'kib, vafot etgach, ko'ldan so'rashadi:
- Naqadar baxtlisan, dunyodagi eng go'zal xilqat doim yoninga kelar edi.

Ko'lni javobiga eʼtibor bering:

" -Narsist chiroylik edimi?"

Ey qalb! Ko'ryapsanmi?! Hatto ko'l ham o'zi bilan ovora. Dunyodagi eng kelishgan va maftunkor inson ham chikora.
Narsist suv aksida o'ziga maftun bo'lganidek, ko'l ham o'z navbatida, Narsistning ko'zlarida aks etgan o'z jilvasiga oshiq edi. Shu qadar oshiq ediki, Narsistning husnini ham sezmagan.

Ey qalb! Adashma.

Odamlarga yoqaman/isbotlayman deya urinma.

Odamlarga qizigʻi yo'q.
Odamlarga farqi yoʻq.

Hammaning o'z dardi, o'z novellasi bor.

O'zligingni bil va mos ravishda amalda bo'l.

©️Zakiya**

Asosiy sevishimiz kerak bo'lganlari:

- o'zimiz.
- samimiy tabassum
- ochilgan gullar
- bizni baxtli qiladigan insonlar
- kitob varaqlarining hidi
- botayotgan quyosh nuri
- oy va yulduzlar
- va yana o'zimiz

Yomonlarni ehtiyot qil, agar u yoʻq bolsa, yaxshining qadri bilinmay qoladi.