داستان یکسان و کاراکتر‌های متفاوت... این یک فیلمه. قصه‌ی طولانی و اسپویل شده‌ی بهت‌زدگی از خود واقعی آدما...

تو نمیتونی منو برای بازگو کردن حقیقتی که چشماتو روش بستی مقصر بدونی.

این دنیا پر از آدم‌هایی‌ست که همدیگر را دوست دارند، ولی یکدیگر را نمی‌فهمند.

گاهی فراموش می‌کنم ترجیح می‌دم چه تصویری از خودم به آدما ارائه بدم.

سرم پره اما دستام خالی. جوابم توی سواله، واضح نیست؟
چی میشه وقتی دیگه نمیفهمتت؟

روح او پاره بود. روح من سوخته.
اما وقتی باهم بودیم زخم‌هایمان کمی کم‌تر درد می‌کردند. وقتی باهم بودیم تحمل گذشته، به دردناکی همیشه نبود.

• هوای او / بریتنی سی چری

«می‌روم در خیابان و آدم نمی‌بینم،‌ دسته دسته حسرت می‌بینم. حسرت‌هایی که راه می‌روند و حرف می‌زنند و نفس می‌کشند. اینجا اجتماعِ حسرت‌هاست.»

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ نه که دوستت نداشته باشم، نه! فقط می ترسم ازت، پیچیده ای... همونقدر که نداشتنت سخته، داشتنت هم خیلی قشنگه واسم همونقدر که بلدی منو بخندونی، بلدی اشکم رو دربیاری. همونقدر که مهربونی، همونقدر هم بی…

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
نه که دوستت نداشته باشم، نه!
فقط می ترسم ازت، پیچیده ای...
همونقدر که نداشتنت سخته، داشتنت هم خیلی قشنگه واسم
همونقدر که بلدی منو بخندونی، بلدی اشکم رو دربیاری.
همونقدر که مهربونی، همونقدر هم بی تفاوتی.
میدونی! ‏
آدم میتونه کنارت آروم بگیره، همونقدر که بلدی امن باشی و آروم، ممکنه آدم رو پرت کنی ته دره...

کسی رو داری که وقتی ساکتی تورو بشنوه؟!