Кузгача ҳали бор…

Қачондир сени кўрганимда, йиғласам, сен учун эмас, унутиб қўйганим - ўзим учун йиғласам керак…

Бахтсизлигимдан кўнглинг тўқ бўлсин…

Сени соғиняпманми, ёки ўша дамлардаги ўзимними ажратиб бўлмаяпти…

Денгизда сузмасдан денгиз касалинг йўқлигини қаердан биласан масалан…

Ba'zi insonlar yerda yashamaydi. Ular yonimizda nafas olganlari bilan bizdan ancha uzoqda bo'lishadi. Bu tofadagi insonlar bilan yashash juda qiyin. Nigohlaridan aksingizni topolmaysiz. Gapiradi-yu, lekin izoh bermaydi. U o'zingiz tushunishingizni kutadi, siz esa izoh. Siz bir-birimizga mos emasmiz deb o'ylaysiz, u ,aslida, kim kimga mos emasligi haqida o'ylaydi. Bitta o'xshashlik bor: hech kim nimani o'ylaganini gapirmaydi. Yoningizdagi odamni kutib yashaysiz. Nimani kutyapsiz axir? Sizning bu kutishlaringiz uni allaqachon charchatgan. Umidvorlik charchatgan . Uni ozod qiling...

@lahzalarda

Бола ҳеч бўлмаса онасига йиғлай олиши керакку…

Туйғуларга қайта - қайта имкон бериш ҳам ярамайди )