Մեր շարժման անունը, խորհրդանիշը, զինանշանը ու կարգախոսը միանգամից բնութագրում է մեր շարժման էությունը։

Ցեղակրոն Հայաստանը մեր առջևում է....

Մեկ Ազգ, Մեկ Պետություն, Մեկ Կամք

Մի՛շտ Հայ

@Hosank

hosank.net

Ցավոք նեոբոլշևիզմից և լիբերալիզմից տառապող մեր «մտավորականությունը» ընդհանրապես հերքում է ցեղ հասկացությունը՝ հոգևոր իմաստով՝ որպես մարդու աստվածային էություն և ֆիզիկական իմաստով՝ որպես մարդկությունը տարբեր տեսակների բաժանող գործոն, որը հիմնված է զուտ ռասայագիտության վրա։ Մինչև այդ գիտակցումը չվերականգնվի մենք չենք կարող վերականգնել իսկական ազգային մտավորականությունը, որը դարեր շարունակ պակասել է մեր ազգից։ Մեր նպատակն է նորից կյանքի կոչենք այն։

@Hosank

hosank.net

Ամեն տարի տարբեր ժամանակ ջհուդները նշում են իրենց «Պուրիմ» կոչված տոնը, որը նշում են հիշելու համար, թե 2500 տարի առաջ իրենց նախնիները ինչպես են կոտորել 75 հազար պարսիկներ։ Այդ տոնի առաջին մեծ «նշումը» ժամանակակից դարաշրջանում գուցե այսպես կոչված «Հեբրոն կոտորումն» է, որը դաժանաբար կատարեց ամերիկացի-իսրայելցի սիոնիստ ջհուդ ու ահաբեկիչ Դոկտոր Բարուք Գոլշտայնը՝ 1994թ-ի Պուրիմին, որը նաև այդ տարի համընկնում էր մուսուլմանների «Ռամադանի» ժամանակ։ Բարուք Գոլդշտայնը, մասնագիտությամբ լինելով բժիշկ՝ որպես կապիտան էր ծառայում իսրայելական բանակում և աշխատում էր զինվորական կլինիկայում։ Երբ մի իսրայելցի զինվոր կրակում ու վիրավորում է մի պաղեստինցի երեխայի, Գոլդշտայնը մերժում է վիրավոր պաղեստինցի երեխային օգնել՝ ասելով՝ «ես չեմ ուզում օգնել որևէ ոչ-ջհուդին», քանի որ նա խորը ընդունել էր Թալմուդի գաղափարները, որտեղ նշված է, որ ջհուդը ոչ-ջհուդին չպիտի օգնություն ցուցաբերի և նման այլ անմարդկային բաներ։

Ահա այդպես, Բարուք Գոլդշտայնը՝ հուդայական ատելությամբ լցված, Փետրվարի 25-ին (Պուրիմի ժամանակ), իր ավտոմատ հրացանով Պաղեստինցիների Հեբրոն քաղաքում գտվող մզկիթի մեջ մտավ, և սկսեց կրակ արձակել աղոթելով ծնկի իջած հարյուրավոր մուսուլման պաղեստինցիների վրա՝ սպանելով 29 հոգի, որոնցից մեջ կային փոքր երեխաններ, և վիրավորելով առավել քան 125 հոգի։ Զենքը լիցքավորելու ընթացքում ողջ մնացած պաղեստինցիները հարձակվեցին Գոլշտայնի վրա և ծեծելով սպանեցին այդ սրիկային։ Այդ դեպքից հետո Իսրաելի ու Պաղեստինի միջև հարաբերությունները կրկին լարվեցին ու թեժացան, բայց ջհուդ ռաբինները Գոլշտայնին նահատակ ու հերոս համարեցին և իսրաելի բանակը Գոլշտայնի համար կազմակերպեց մեծ ու շքեղ հուղարկավորություն։ Այնուհետև Իսրաեյլի կառավարությունը Գոլշտայնի համար հուշարձան կառուցեց՝ որպես ուխտատեղի սիոնիստ ջհուդների համար։ Կարելի է ասել, որ Գոլշտայնը ջհուդների «Սաֆարովն» է, կամ ավելի ճիշտ Սաֆավորովն է թուրքերի «Գոլդշտայնը», քանի որ Գոլշտայնի ոճրագործությունը տեղի ունեցավ Սաֆարովի հանցագործությունից 12 տարի ավելի շուտ։

Մեր հայրենակիցների մեծ մասը չգիտի ո՛չ Գոլշտայնի ո՛չ էլ Գոլդշտայնի՝ Հեբրոնում կատարած այս ահաբեկչական կոտորման մասին, բայց կարևոր է իմանալ, որպեսզի հասկանանք ջհուդների իսկական էությունը և գիտակցենք, որ ջհուդն ու թուրքը դաժանության ու նենգության առումով իրարից շատ չեն տարբերվում։ Ջհուդները մինչև հիմա իրենց Պուրիմ տոնը նշում են՝ կրկին մեծ սպանություններ կազմակերպելով, որը իրենց համար մեծ արարողություն է համարվում։ Իմ կարծիքով պատահական չէ, որ Պուրիմի օրը կատարած Հեբրոնի կոտորումից ուղիղ 30 տարի անց այս տարվա Պուրիմին տեղի ունեցավ ևս մեծ ոճրագործություն՝ այս անգամ Մոսկվայում Կրոկուսի վրա...

@Hosank

hosank.net

Թվիթեռում (X-ում) երբեմն մարդիկ ինձ սենց նկարներ են ուղարկում։ Չեմ հասկանում ուզում են ինձ ձեռ առնեն թե կոմպլիմենտ անեն 😂😂😂 #Բոց

On Twitter (X) I sometimes get sent pictures like this. I don't know if they are trying to make fun of me or compliment me 😂😂😂

Միսակ Դոնանյանը՝ «Լիբանանցի Ռեմբո» մականունով, հայ է, ով Արևելյան Բեյրութում կռվել է լիբանանյան ուժերի կողմից` ընդդեմ սիոնիստների քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ (1975 - 1990 թթ.)։ Այնուհետև 90-ականներին նաև մասնակցել է Արցախյան ազատամարտում։ Հայերը հոլիիվուդյան հերոսներին իրականում կյանքի են կոչում։

Misak Donanyan, nicknamed “Lebanese Rambo”, is an Armenian who fought on the side of the Lebanese Forces against the Zionists in East Beirut during the civil war (1975 - 1990). After which he also fought for Armenia in the Artsakh Liberation War during the 90's. Armenians bring hollywood heroes back to life in the real world.

@Urartec

hosank.net

Այս խոսքերն եմ հիշում, երբ տեսնում եմ, թե ինչպես են արևմտամետները սոված երեխայի պես անհամբեր սպասում ֆրանսիայի օգնությանը, իսկ ռուսամետներն էլ շփոթված ակնկալում են Ռուսաստանի օգնությանը։ Ժամանակները մեզ բոլորիս պարտադրում են հայամետ մտածել, ինչպես Մեծ Հայքը կերտած մեր նախնիների նման, անկախ նրանից, թե դա որքան անհավանական կթվա մեր իրավիճակում, քանի որ դա է մեր պետականությունն ու գոյությունը երաշխավորելու միակ ճանապարհը։

Մեկ Ազգ, Մեկ Երկիր, Մեկ Կամք

Մի՛շտ Հայ

"A nation that looks for the necessary strength outside of itself is blindly preparing for its own defeat and downfall." - Nzhdeh

Նկարի հեղինակ՝ Արման Կարապետյան

@Hosank

hosank.net

Հայաստանին առավել քան երբևէ օդ ու ջրի պես պետք են նոր զենքեր և ամենակարևորը՝ այդ նոր զենքերը ճիշտ ու թշնամու դեմ մինչև վերջ օգտագործող գաղափարական ու մարտական ռազմիկներ, ոչ թե նոր սահմանադրություն, որը կբխի մեր թշնամիների շահերից։

Մեկ Ազգ, Մեկ Պետություն, Մեկ Կամք

Փա՛ռք Հայքին

hosank.net

Հոսանք՝ Ուղիղ եթեր #4 (25-01-2024)

Այսօր ժամը 20։00-21:30 (Հայաստանի ժամով) կմիանանք ուղիղ եթեր տարբեր հարցեր պատասխանելու համար:

Կսպասենք բոլորիդ

Առավել քան երկու շաբաթ՝ լսելով մեր տարբեր հայրենակիցների կարծիքները և վերանայելով մեր առաջին հանրահավաքը, ես՝ Հոսանքի հիմնադիր և առաջնորդ Հայկ Նազարյանս, որոշել եմ շարժման պատկերի վերաբերյալ որոշակի արտաքին փոփոխություններ կատարել (անգլերենով ասած՝ «ռեբրանդինգ»)։ Սա կարծում եմ անհրաժեշտ է, քանի որ Հայաստանը նախկինում լինելով սովետական երկիր , որտեղ համատարած բոլշևիկյան պրոպագանդան էր այժմ էլ շարունակվում է նույնը մնալ։ Անհրաժեշտ է նաև այն, որ ապագա մեր հանրահավաքների ու քայլերթերի համար խնդիրներ չունենանք օրենքի հետ, քանի որ մեր շարժումը օրինական շարժում է։

Որոշել եմ, որ մենք այլևս չենք անելու արիական ողջույնը ու այլևս չենք հագնելու թևկապներ, և դրոշի վերաբերյալ կատարել ենք մի փոքր փոփոխություն՝ հավերժության նշանի սևը դարձնելով ոսկեգույն և կարմիր ֆոնը դարձնել մուգ կարմիր։

Մեր Ցեղակրոն շարժման՝ Հոսանքի խոհրդանիշն ու դրոշն է հայկական հավերժության նշանը՝ ոսկեգույն ու սպիտակով՝ մուգ կարմիր ֆոնի վրա, որը գալակտիկայի պտույտներով խոհրդանշում է տիեզերքում երկու հակադիր ուժերի միասնությունը, առանց որի տիեզերքում չի լինի արարում: Հավերժության նշանի պտույտը նաև բնութագրում է հենց Հոսանքը՝ ցեղի հավիտենական շարժումը: Մուգ կարմիրն էլ խորհրդանշում է ցեղի արյունը՝ այն օղակը, որի միջոցով մենք կարող ենք կապվել Արարչին ու արարչաստեղծ գործընթացին։ Որքան մաքուր ու անարատ լինի ցեղի արյունը, այնքան ավելի կայտառ կլինի ցեղի հոգին և հզոր կլինի կապը Արարչի հետ: Այլ կերպ ասած՝ մեր արյունով ենք կապվում հավերժության հետ։

Հավերժության նշանն էլ ունի ութ թև՝ չորս ոսկեգույն, չորս սպիտակ, որովհետև ութ թիվը ոչ միայն հայկական մշակույթում ամենատարածված թիվն է, այլև մաթեմատիկայի ու գիտության մեջ մեծ նշանակություն ունեցող թիվ է: Ութ թիվը մաթեմատիկայի մեջ հենց շրջված հավերժության նշանն է (∞): Մենք ապրում ենք քառաչափ (երեք առանցքները՝ ժամանակի հետ) իրականության մեջ, բայց այդ իրականությունը բաղկացած է «սիս» (փոքր) և «մասիս» (մեծ) աշխարհներից, որի համադրությունը տալիս է ութչափանի տարածություն:

Ոսկեգույնի մեջ մենք տեսնում ենք մեր արիական վեհ մշակութային արժեքները, սպիտակի մեջ՝ ազգային գաղափարները և մուգ կարմրի մեջ՝ մեր հայրենիքի գոյության ու զարգացման համար թափված արյունը։ Սա համապատասխան է մեր կարգախոսներից մեկին՝ «Պատվիր Մշակույթդ, Սիրի՛ր Ազգդ, Պաշտպանի՛ր Հայրենիքդ»։ Ոսկեգույնն ու մուգ կարմիրը նաև Արտաշեսյանների տոհմի, մասնավորապես` Տիգրան Մեծի դրոշի գույներն էին, որի կառավարման ժամանակ Մեծ Հայքը հասել է իր հզորության գագաթնակետին, որը մենք մեր պայքարով պիտի փորձենք վերկանգնել։

Հին դրոշը (սև, սպիտակ ու կարմիրով) կարող եք շարունակել օգտագործել ներքին կարգով եթե ցանկանաք։

Փոխաբերական առումով էլ է այս նոր տարբերակը ճիշտ, քանի որ դրոշի սև հատվածը պայծառեցրեցինք մեր առաջին ցնցող հանրահավաքից հետո։

Մենք հասկանում ենք, որ մեր երկրում մեծ փոփոխություններ կատարելու համար պետք է ձգտենք ոչ թե իշխանափոխության, այլ գիտակցության հեղափոխության, որը հիմնված կլինի բացառապես ցեղային ու արիական արժեքների վրա։ Առանց դրա չի լինի իսկական իշխանափոխություն անել ու նաև կերտել իսկական ազգային պետություն, քանի որ վատ իշխանություն ունենալը մի ավելի խորը հիվանդության ախտանիշն է։ Այս հեռահար մոտեցմամբ մենք վստահ ենք, որ մեր շարժումը վաղ թե ուշ կհասնի հաջողության։

Ամեն դեպքում պիտի կրկին շեշտեմ, որ անկախ այս մանր արտաքին փոփոխություններից մեր արմատական հայամետ գաղափարները, կամքն ու մոտեցումները, բնականաբար, նույնն են մնալու։ Մարդ չի կարող հավատարմորեն ապրել և հրաժարվել այն ամենից, ինչը իմաստ ու նպատակ է տվել իր ողջ կյանքին։ Հետևաբար մենք մեր անհողդողդ նվիրվածությամբ շարունակելու ենք առաջ շարժվել դեպի հաղթանակ, քանի որ Արարիչը մեզ հետ է։

Մեկ Ազգ, Մեկ Պետություն, Մեկ Կամք

Մի՛շտ Հայ

hosank.net