که نگه‌داشتن از به‌دست‌آوردن محترم‌تر است.

‌‌‌
شانزدهم اردیبهشت، سالروز درگذشت حسین منزوی است. شاعری بزرگ، که حقیقتا آبروی غزل معاصر بود‌.
‌
‌‌
کجاست بارشی از ابر مهربان صدایت؟
که تشنه مانده دلم در هوای زمزمه‌هایت
‌
به قصه‌ی تو هم امشب درون بستر سینه
هوای خواب ندارد، دلی که کرده هوایت
‌
تهی است دستم اگرنه، برای هدیه به عشقت
چه جای جسم و جوانی که جان من به فدایت
‌
چگونه می‌طلبی، هوشیاری از من سرمست
که رفته‌ایم ز خود پیش چشم هوش‌ربایت
‌‌
هزار عاشق دیوانه در من است که هرگز
به هیچ بند و فسونی نمی‌کنند رهایت
‌‌
دل است جای تو تنها و جز خیال تو کس نیست
اگر هر آینه، غیر از تویی نشست به جایت
‌
هنوز دوست نمی‌دارمت مگر به تمامی؟
که عشق را همه جان دادن است اوج و نهایت
‌
در آفتاب نهانم که هر غروب و طلوعی
نهم جبین وداع و سر سلام به پایت

‌‌
‌
‌

چشم و دل دانی
چه خواهند این حوالی
بودنت را ، دیدنت را ،
قانعم حتی کمی
#سید_علی_صالحی

بارون نم نم بهاری .

با کدام بال
می‌توان از زوالِ روزها و سوزها
گریخت؟
#فروغ_فرخزاد

صبح بیدار شی ببینی مدرسه از دیشب تعطیل شده >>>>>>>

دیگه صبحا بیدار شدن
داره از عمر من می کاهد ای نازنین.

چه فکر می کنی؟
که بادبان شکسته،
زورق به گل نشسته‌ای ‌ست زندگی؟
در این خراب ریخته
که رنگ عافیت ازو گریخته
به بن رسیده
راه بسته‌ای‌ست زندگی؟
چه سهمناک بود سیل حادثه
که همچو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان ز هم گسیخت
ستاره خوشه‌خوشه ریخت
و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد
هوا بد است
تو با کدام باد می‌روی؟
چه ابر تیره‌ای گرفته سینه تو را
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا نمی شود
چه فکر می کنی؟
جهان چو آبگینه شکسته‌ای‌ست
که سرو راست هم در او شکسته می‌نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین دره‌های این غروب تنگ
زمان بی‌کرانه را
تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی‌ست این درنگ درد و رنج
به سانِ رود
که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند
رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش

| هوشنگ ابتهاج |

#music

دارلینگ!
به خودم گفتم: «آرام بگیر!
نمی‌توانی همه‌چیز را تغییر بدهی.»
و آرام گرفتم،
با وجود تمام رنج‌ها.