▪️سختکوشی، سرگرمی و آرمانخواهی

▪️ست‌گادین | سه‌شنبه ۲۵ مهر ۱۴۰۲

این تصویر، شبکه ساده‌ای است که به شما کمک می‌کند در مورد پروژه بعدی، فریلنسری یا استارتاپ خود فکر کنید.

۱- شغل سرگرمی و تفریح: کسب و کارهای «سرگرم‌کننده» بسیار رایج هستند. شخصی سرگرمی مورد علاقه خود را پیدا می‌کند و سعی می‌کند آن را به یک شغل کوتاه‌مدت‌(gig) تبدیل کند. چنین شغل‌هایی با اینکه ممکن است سرگرم‌کننده باشند، سربالایی‌های دشوار و خسته‌کننده‌ای دارند. اگر این کاری است که افراد زیادی می‌توانند انجامش دهند و مشتریان برایش زیاد ارزش قائل نیستند، ممکن است ارزش وقت شما را نداشته باشد. عکاسی، آوازخوانی یا فلوت‌زدن، سرگرمی‌های خوبی هستند، اما پول‌درآوردن از آنها بعنوان شغل، کار سختی است.

۲- شغل نان و آبدار: از سوی دیگر، در ربع بالا سمت راست، فرصت‌های بی‌پایان و شغل و کار فراوانی برای افرادی وجود دارد که می‌توانند کارهای دشوار (غیر محبوب) را انجام دهند. آن مشاغل برای مشتریانی که آماده پرداخت هزینه برای حل مشکلاتشان هستند، ارزش بالایی دارد. به همین دلیل یک حسابدار قانونی(forensic accountant) بیشتر از یک نوازنده نی‌انبان پول درمی‌آورد.

۳- شغل آرمانگرایانه: اگر تصمیم بگیرید یک مشکل واقعی و دشوار را حل کنید که مستلزم کار و تلاش سخت است، اما به مشتریانی خدمات می‌دهید که پول کمی دارند، از شما متشکرم. راه درازی در پیش دارید اما اگر به تأثیری که می‌گذارید اعتقاد دارید، راه مفیدی برای پیشرفت پیدا کرده‌اید.

۴- شغل سختکوشی و تلاش بیش‌از‌حد: در ربع پایین سمت راست یک ورزشکار حرفه‌ای یا مشاغل کوتاه‌مدت دیگری وجود دارد که فقط اگر واقعاً بهترین در جهان باشید، به خوبی انجامش خواهید داد. فقط قبل از شروع بدانید که در حال ورود به چه نوع شغلی هستید. در این نوع مشاغل، مواجهه با مرحله «شیب»، واقعی و جدی است.

.

[ ست‌گادین در کتاب شیب (The Dip) از چه چیزی حرف می زند؟

هر پروژه جدید ( شغل، سرگرمی یا شرکت) شروع سرگرم‌کننده‌ای دارد... سپس واقعاً اوضاع سخت می‌شود و دیگر اصلاً سرگرم‌کننده نیست.

ممکن است شما در آستانه یک سقوط و افت واضح عملکرد قرار داشته باشید. این همان مرحله «شیب» است. این مرحله می‌تواند یک شکست موقت باشد که اگر با فشار‌ و تلاش به کارتان ادامه دهید اوضاع بهتر می‌شود. اما شاید واقعاً با یک بن‌بست کامل مواجه شوید.

چیزی که سوپراستارها را متمایز می‌کند، توانایی تشخیص این دو است.

برندگانی که به دنبال شیب هستند‌ می‌دانند که هر چه مانعِ پیش رویشان بزرگتر باشد، پاداشی که برای عبور از آن دریافت خواهند کرد بزرگتر است. اگر بتوانید شیب را شکست دهید تا بهترین باشید، سود، شکوه، شهرت و امنیت طولانی‌مدتی به دست خواهید آورد.

از طرفی، گروه دیگری از برندگان، کسانی هستند که بمحض تشخیص شیب، پروژه را ترک می‌کنند. آنها سریع و بدون احساس گناه، دست از آن کار می‌کشند و تا زمانی که شیب مناسب خودشان را تشخیص داده‌ متعهد به شکست آن باشند وارد نمی‌شوند.

ما با تشخیص شیب می‌فهمیم که آیا این پروژه ارزش صرف زمان، تلاش و استعدادهای ما را دارد یا خیر؟ ]

▪️معرفی کتاب شیب در متمم

.

▪️رسیدن به مقام «نه‌ گفتن»

▪️ ست‌گادین | جمعه ۳۱ شهریور ۱۴۰۲

«بله»، کلمه‌ای جادویی است. امکان‌ها و حرکت‌های رو به جلو را به ارمغان می‌آورد.

اما بدون گفتن «نه» تقریبا غیرممکن است «بله» وجود داشته باشد و «نه‌ گفتن» می‌تواند به همان‌اندازه ترسناک باشد.

۱- نوعی «نه‌ گفتن» عبارت است از « من نمی‌توانم این کار را بکنم.». نه گفتنی که دلالت بر امتناع از سقوط، دوری از هیاهوهای خودخواهانه، اجتناب از غرایز یا رویگرداندن از راه‌های میان‌بری دارد که عزت، کرامت و امکان را از دیگران سلب می‌کند. این «نه» است که استانداردهای ما را ایجاد می‌کند.

۲- نوع دوم «نه گفتن» از این قرار است: « من باید یک فرد خاص معنادار باشم، نه یک آدم کلی سرگردان». منظور Zig از گفتن عبارت فوق این بود که شهامت تمرکز و تخصص، زمانی مفید است که ما خودمان را درگیر هدفی مهم کنیم، نه اینکه صرفاً کسی را که در حال حاضر درست روبرویمان نشسته است راضی کنیم.

وقتی به کسی که دوستش داریم یک «نه» سخاوتمندانه می‌گوییم، به کار خود و نقش دوست‌مان در آن کار احترام می‌گذاریم. یعنی برای ما مهم است که بینشی به دیگران در مورد تغییری که می‌خواهیم ایجاد کنیم ارائه دهیم و همزمان که به توانایی‌هایمان می‌نازیم، در اعتراف به کارهایی که نمی‌توانیم انجام دهیم صادق باشیم.

رسیدن به مقام «نه گفتن» نیازمند آن است که به ایجاد تفاوت اهمیت دهیم و شجاعت کافی برای گفتن حقیقت را داشته باشیم.

.