САМИМИЯТАдашиб-улоқиб ҳаёт боғида
Не фикр, тааммул дилга юзланар.
Ёлғон бахт жонимга тегар гоҳида,
Ҳақиқий армонга кўнгил тисланар.

Хаёл уммонида париваш ўйлар
Недир ҳаловатдан йўлларлар дарак.
Меъдамга уради ёлғончи куйлар,
Ростакам азани қўмсайди юрак.

Чарчадим ҳаёсиз боққан кўзлардан,
Сохталик – кўксимни аллалар бахши.
Ўтирик гуллардан, ёлғон сўзлардан
Ҳаётий эртаклар қайтанга яхши.

Қўрқмайман чинакам, ростгўй ёвлардан,
Уларнинг кўзлари олмосдек ёниқ.
Чанқоғим босилмас ёлғон сувлардан,
Ростакам саҳрода гуллашим аниқ!

Эй дун, токайгача шундоқ юрасан,
Сенинг борлигингга шубҳада дилим.
Ёлғончи ҳаётдан, ўйлаб қарасам,
Афзалдир минг бора самимий ўлим!

🌹@LirikaUz

Osmonlarga uzatdik qo'lni,
Yuraklarga qo'ndi bir surur.
Tanlagandek eng mushkul yo'lni,
Oxir bizni o'ldirdi g'urur.
Bizga qarshi jang qildi samo,
Boshimizdan yog'ildi qorlar.
Qishdan omon chiqqandek, ammo
Bizni qatl etdi bahorlar.

🌹@LirikaUz

Ortingizdan ergashgan izingizman otajon,
Sizdan duo so'ragan qizingizman otajon

? @LirikaUz

Қиш эди. Ўттиз жон совуқ хонада,
Адабиёт дарсин тинглар эдик жим.
Муаллим саволлар берар гоҳида:
“Хамса”ни ким ёзган,
“Жангчи Турсун” ким?

Қўллар кўтарилар басма-басига,
Айтмасанг, кўксингдан чиқиб кетар жон.
Ўттиз овоз янграр қасдма-қасдига,
“Навоий”, “Навоий”, “Ҳамид Олимжон!”

Шундай чанқоқ эдик, дарсдан қолмасдик,
“Паскаль”ни билардик, даҳо “Ньютон”ни.
Аммо баъзи дўстлар топа олмасди,
Дунё картасидан Ўзбекистонни.

Улар кўп панд еди кўз ўнгимизда,
Бош эгиб, бурчакда тик турди мағрур.
Биз эса мақтандик ўз-ўзимизча,
Бунинг-чун жўралар, минг бора узр.

Эслайман, бу эълон “Учинчи “Б”га:
– Эртага ўн сўмдан келтиринг, тамом.
Парта жилдга денглар, кейин “байрам”га,
Яна “краска”га, сўнгра “металлом”.

Ўшанда пулим йўқ, ичим ёнарди,
Назоратчи қистар, қараб рўйхатга.
Адабиёт. Устоз таъриф берарди,
“Тажоҳилул ориф” деган санъатга.

Уйимда қолганди ўша кун овқат,
Қорним оч, сўмкамда нон йўқ егани.
Устоз такрорларди тинмай бу санъат:
“Билиб билмасликка олиш” дегани.

Ёдимдан ўчмайди ҳеч қачон бу ҳол,
Муаллим елкамга аста қўйди қўл.
Ҳеч кимга билдирмай, ҳеч кимга, алҳол,
Чўнтагимга буклаб солди ўн сўм пул.

Ўттиз қора кўзга изза бўлиш, воҳ,
Сездингиз, кўнглимни ёмон ўртарди.
Дўстлар, уриб турган юрагим гувоҳ,
Бир инсон ўксишдан мени қутқарди.

Ўша дарс ҳалиям берар кўп сабоқ,
Қорним оч, сўмкамда нон йўқ егани.
“Тажоҳилул ориф” – эй азиз устоз:
“Билиб билмасликка олиш дегани”.

Гарчи ўзингиз ҳам маошга яшаб,
Баъзан етказолмай бўлгансиз абгор.
Юрмас эдингиз ҳеч тўкинга ўхшаб,
Сизда йўқ эдими болалар, рўзғор?

На эҳсон эди у, на қарз эди у,
Ўйласам, бу ҳолнинг йўқдир жавоби.
Бир мурғак қалбига сажда эди бу,
Бир кўнгил уйининг пинҳон тавофи.

Шеър битди. Мен ҳамон қидириб таскин,
Олис мактабимга йўл оламан жим.
Билмайман, бу юртда устоз шарафин
Билиб, билмасликка олаётган ким?

(c) Бобур Элмуродов

? @LirikaUz

Bu foniy jahonga ko'ngil berganlar

? @LirikaUz

Zamonlar o‘zgarar degan gap yolg‘on,
Eski qilig‘ini qo‘ymas u tashlab.
Har qanday zamonda osh oshab nodon, 
Har qanday zamonda osilar Mashrab.

Dor o‘sha - o‘zgarib turadi arqon,
Kor o‘sha - o‘zgarib turadi arkon.

Isroil SUBHONIY

? @LirikaUz

Шай турибман чиқиб кетишга,
Ижара уй,
Ўгай шаҳардан.
От чоптириб суяги пишган
вужудимни бўлдим заҳарлаб.

Бунда ҳислар ўта бежирим,
Дағал ҳаёт — манфур ақида.
Ёзганларим кўздан кечиринг,
Бари тоғу отлар ҳақида.

Бирор Машраб йўлда учрамас,
Ё бир дайди — чориғи абгор.
Кўнглим худди бадбўй ҳужрадай,
Ноҳақману Ҳаққа талабгор.

"Эгил" дейди кўринган борки,
Ўстирармиш нокасга хизмат.
Ялоқхўрлик муҳташам дорки,
Унга осилмоққа ожизман.

Мутеликка беролмайман дош,
Шунқор руҳим, иймоним қайсар.
Қултойларга эгилгунча бош,
Бўри ёриб ўлганим афзал!

Шай турибман кетишга, аммо,
Ижара уй, шаҳарда айб йўқ.
Кенглик истар, камида само,
Ичимдаги ёввойи махлуқ.

? @LirikaUz