خب. اگر مایل بودید

فعلا یک چنلی زدم صرفا برای رفتن از اینجا...

دلتنگ نوشتن بودم.

"درحقیقت گذر از آثار تیره‌ی روابط گذشته، بزرگترین کمک برای ذهن فرسوده من و آدم‌های اطرافم خواهد بود."
به خصوص شخصی که با وجود تمام خستگی‌ها، پیشگام در پیدا کردن پازل‌‌های گم شده من است. پس پیش از هرکس دیگری باید او را یاد کنم و بر تمام کلماتم مُهری از عشقِ بینمان زنم؛ تا مبدا از یاد برم که چه موهبتی‌ست برایم.
بعد از او افرادی که در این گذر، مدت‌ها پیش همراهم بودند اما حال، ارتباطمان محو شده است.
و در آخر، اندک دوستان زمان حال که آگاهند از غم‌هایم و در کنارم هستند.

مطلعم مدت زیادی میشه اینجا صحبتی نمیکنم اما این متن رو لازم بر تمام پیام‌های گذشته اینجا میدونم. البته یک یادآوری برای خود هم، محسوب می‌شوند.

هیچکس برای گوش دادن به آلبوم جدید او و دوستانش نیست.

در پی نورم.