کفاف کی دهد این باده ها به مستی ما

And cannot come again...

Into my heart an air that kills
From yon far country blows:
What are those blue remembered hills,
What spires, what farms are those?

That is the land of lost content,
I see it shining plain,
The happy highways where I went
And cannot come again.

حتی هایزنبرگ صریحاً متذکر شد که فرض رئالیسم در سطح عملی ضروری است:

"اما فيزيکدان باید در علمش فرض کند که او در حال مطالعه جهانی است که خودش آن را نساخته است و وجود دارد ....حتی اگر او در آنجا نبود."

- جستارهایی در فیزیک معاصر
#مهدی_گلشنی

به قول پلانک:
"چیزی که مرا به علم راهنمایی کرد و مرا از جوانی مشتاق آن ساخت این امر غیر واضح بود که قوانین [زائیده] فکر ما منطبق بر تصوراتی است که ما از جهان خارجی بدست می آوریم. [ و ] بنابراین برای انسان ممکن است که صرفاً با تفکر درباره آن نظم ها به نتایجی برسد. این اهمیت اساسی دارد که دنیای خارجی چیزی مستقل از ما را نشان میدهد چیزی مطلق که ما با آن روبرو میشویم و کاوش برای قوانین معتبر برای این مطلق از نظر من زیباترین وظیفه علمی در زندگی است. "

اینشتین نیز اعتقاد به وجود جهان خارج از ذهن را اساس تمام علوم طبیعی می دانست:
"اعتقاد به وجود یک جهان خارجی مستقل از ذهن تصورکننده، مبنای تمام علوم طبیعی است."

- جستارهایی در فیزیک معاصر
#مهدی_گلشنی

دوبروی:
"تعبیر پوزیتیویستی مبتنی بر این ادعا است که هیچ چیز مشاهده ناپذیر وجود ندارد و نیابد جایی در فیزیک داشته باشد. این ادعا از نظر من کاملاً قابل مناقشه است. اینکه یک کمیت خاص قابل مشاهده نیست، بکاربردن آن در فیزیک نظری را نفی نمی کند، اگر آن به فهم موضوع کمک کند و تناقضات را برطرف سازد. آنهائی که بدون تردید تعبیر کاملاً احتمالاتی نظریه کوانتوم را می پذیرند دائماً صحبت از الکترونها، اتمها، و هسته های اتمی میکنند اگرچه این واحدهای بنیادی ماده هرگز بطور مستقیم مشاهده نشده اند. این بسیار مشکل است که وجود یک هویت فیزیکی بطور مناسب تعریف شده را صرفاً بخاطر اینکه مشاهده نشده است، کنار بگذاریم."

- جستارهایی در فیزیک معاصر
#مهدی_گلشنی

در آبِ روان می‌بینم؛ در خواب‌هایم و میان دو انگشت خودم. ما سَرو می‌کاریم و مرگ می‌دِرَویم. ما همه جوان می‌میریم.

سیاوش خوانی

دنیا کوچک‌تر از آن است
كه گم شده ای را در آن يافته باشی
هيچ كس اينجا گم نمی شود
آدمها به همان خونسردی كه آمده اند
چمدانشان را می بندند
و ناپديد می شوند
يكی در مه
يكی در غبار
يكی در باران
يکی در باد
و بی رحم ترينشان در برف
آنچه به جا می ماند
رد پايی است
و خاطره اي كه هر از گاه
پس می زند مثل نسيم سحر
پرده های اتاقت را

#عباس_صفاری

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان
هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است

#اقبال