Українці! Християни!

Тактична група "Реванш" щиро вітає вас із прийдешнім святом — Різдвом Христовим!

Дякуємо за вашу підтримку та закликаємо про молитовну підтримку наших солдат, які прямо зараз в надлюдських умовах ведуть важкі запеклі бої зі східною ордою.

Нехай Різдвяна зоря осяє наш шлях до перемоги, попри усі виклики та криваву боротьбу за нашу свободу.

Христос наш меч, фортеця й щит!

@revanche_tactical

Z okazji Bożego Narodzenia życzę wam wszelkich łask, zdrowia i pomyślności.

Pamiętajcie, że Pan nie nosił korony ze złota, lecz cierni.

Błogosławionych Świąt!

Dziś do Polski wrócił Janusz Waluś. Witamy w Ojczyźnie!

There is no solution to the conflict in this region except with the disappearance of Israel
___________

Hasan Nasrallah - leader of Hezbollah from 1992 until his death.

?? We wrześniu 1610 r. wskutek trwania wielkiej smuty w państwie moskiewskim, wojska polskie zajęły Kreml, tym samym dając początek krótkiego, aczkolwiek jedynego właściwego i zgodnego z porządkiem natury okresu, czyli polskiego panowania nad moskwicińskimi dzikusami.

Podczas dwuletniego okresu polskiej władzy w Moskwie, zdetronizowany car Wasyl Szujski i jego bracia, oddali hołd królowi Polskiemu Zygmuntowi III Wazie, pełznąc na kolanach do jego stóp, co było kolejnym wydarzeniem zgodnym z naturą i porządkiem Bożym, bo kacapski cham zawsze powinien klękać przed polskim Panem.

Dowodem na to jest "Moja Droga do Santiago" autorstwa nieśmiertelnego Leona Degrelle. Po latach aktywizmu politycznego w Belgii (ruch Christus Rex) oraz walki z komunistami na froncie wschodnim podczas II Wojny Światowej, ostatnie dekady życia Degrelle'a to przymusowa emigracja to Hiszpanii - tylko tam mógł czuć się bezpiecznie. Pobyt w Hiszpanii daje też bardzo szerokie możliwości - obok Włoch, Grecji i Francji, kraj ten jest najważniejszą kolebką cywilizacji europejskiej, a piękno jego architektury, krajobrazów i kultury zauroczyć potrafi niejedną duszę - w tym także i moją.

"Moja Droga do Santiago" to historia pielgrzymki szlakiem św. Jakuba - od niedostępnych i dzikich Pirenejów w Aragonii i w Nawarze przez przetrawione wiecznym słońcem zbocza gór, pagórków i wąwozów Kastylii i Leonu, aż do celu - grobu św. Jakuba w Santiago de Compostela.

Książka napisana jest w formie dziennika - czytając te wspomnienia niejednokrotnie czułem zawstydzenie. O ile przejście kilkudziesięciu kilometrów z "domem" na plecach nie stanowi dla mnie większego problemu, tak codzienne wstawanie o określonej godzinie czy konsekwentne, uparte realizowanie założonych przez siebie wcześniej celów już tak. Jeszcze bardziej zawstydzające było dla mnie natomiast to, ile ja wyciągam ze dwoich podróży - a ile autor. O ile bez problemów potrafię rozróżnić styl gotycki od stylu romańskiego i czasem nawet coś mnie zahipnotyzuje na dłuższą chwilę, tak autor prawdziwie delektuje się sztuką i architekturą, które mija na swoim szlaku. Bardzo często są one również przyczyną głębszej, niekiedy filozoficznej, refleksji lub też impulsem do wewnętrznego monologu. O ile o sobie powiedzieć mogę, że "łączę kropki" tak też Degrelle po prostu maluje maluje wielowymiarowe obrazy - używając zaledwie liter i łącząc je w zdania. Jakże szkoda mi osób, które co roku przyjeżdżają do Rzymu, Paryża czy Barcelony, zrobią kilka pamiątkowych fotek przejdą obok tego wszystkiego bez jakiejkolwiek refleksji.

"Moja Droga do Santiago" to opowieść o przygodzie człowieka pobożnego, poczciwego, zdeterminowanego i świadomego tego, jak wygląda świat wokół niego. Zdecydowanie polecam wszystkim, którzy lubią podróżować, chcą poznawać świat i piękno naszej europejskiej cywilizacji.

Im więcej wiecie, tym więcej bierzecie i tym lepiej życie smakuje. Na koniec życzę Wam tego, żebyście z życia brali garściami - w pozytywnym tego zdania znaczeniu. Dziękuję za uwagę!