ترجیع بند دو بیت اول را با ایرج میرزا شریک هستیم __ ای شیخ! به دست تو اسیرم بنموده ای از حیات! سیرم تا حضرت مستطاب عالی طوری! بشوید بنده پیرم اینطور نمی شود، از این پس این ننگ به خود نمی پذیدم در دشت غزل غزالِ چابک بر قلّه ی طنز نرّه شیرم عمری خِرِ خلق…

تنظیم خانواده

هیچ میدونین چرا طلاق زیاده؟
چرا شُله پیچای خانواده؟

یِه‌ریشترم که زندگی بلرزه
همون دقیقه پیچ و مُهره هرزه

بـاید یه جور باشه مُهره با پیچ
وگرنــه کُلّ زندگیت میشـه هیچ

خواستی اگه با کسی وصلت کنی
باید یه کم سایزشو دقّت کنی

نگو درستش میکنم سه‌روزه
خرابترم میشـه دلت میسوزه

زنت اگه مثل خودت نباشه
دو روز دیگه تو خونه ی باباشه

چرا میخوای رزوه شو تغییر بـدی؟
نیـومده به طفلـکی گیر بدی!

چرا میخوای نوششو نیشش کنی؟
مُهره ی نمره پنجو شیشش کنی!

تو که خودت سایزتو داری از پـیش
برو پی مُهـره ی نمره ی شیش

این که میگم نمره ی اخلاقیه
بقیه ی چیزا هنوز باقیه

همّه چی مون از روی خود خواهیه
تصوّ راتمون همـش   واهیه

از ته شوش بگیر برو تا جردن
دروغ شده عینهو آب خوردن

رفیقمون تـوی پی . اچ . دی  گیره
میخـواد بــره  دی . اچ . پی  ام بگیــره 

(د.اچ. پی
مخفف دختر حاجی پولدار)

یارو خودش هر کاری خـواسته  کــرده
دنبـال دختر نجیب می گرده

میخواد مث هلو رسیده باشه
آفتاب و مهتاب‌ام ندیده باشه

دختره میدون مانورش کمه
اما اونم مثل خودت آدمه

شاید اونم کسی رو دیده باشه
یکی دو بار دلش تپیده باشه

این چیزا بین آدما ذاتیه
اون که اینارو نداره قاطیه

دخترِ‌ بیچاره  که  شکل ماهه
چکار کنه که قلب تو  سیاهه؟

خـدا بـه اون هـر چی  قشنگی  داده
از نظر تو  مایه‌یِ  فساده

بهش میگی از تـو خونه جُم نخور
هر چی بگه میگی  صداتو‌ بـبُر

تو خونه اخم و  فُحش و  دادو بیداد
توی خیابونم که  گشت‌ِارشاد
————
بـاید بری کُلاتو  قاضی کنی
یه خورده تمـرین ریاضی کنی

دلت میخواد  تو هر دقیقه و رُب
هرچی میگی اونم فقـط بگه خُب

امّا مهمّه خُب چه جوری باشه
از ته دل باشه  یا زوری باشه

خُبای کوتاه و  کشـــیده  داریم
خُبای بی حال و  لهیده داریم

فـرق اینا  زمین تا  آسمونه
آدم بـاید  ایـن چیزارو بدونه

مثل دوتا ردیـف توی مـثنوی
یه خُب باید بگی یه خُب بشنـوی

یه بیت خوب، با دوتـا خُب قشنگه
یکی خُبش کم بشه کار می لنگه
———— ——— —
تا پسرا بهم نگفتن چرا
یه خورده هم برم سر دخترا
———
بعدِ چهــــار سال پشت کنـکـور
قبول شدی یه جای دور بـا زور

آخر سر گرفتی بـا هـنّ و هن
لیسـانس درّه تپّـه از رودهـن

نشستی‌خونـه گِل لقد می کنی
خواستگارای خوبـو رد می کنی

به خاطر اینکه لیسـانس داری
بی‌خود و بی‌جهت کلاس میذاری

چرا باید تو‌ که لیسانسه مونی؟
از رو کتاب متنـو غلط بخونی؟

یه نکته ای میگم که یادت نره
لیسانس خوبه، ولی سواد بهتره

میگی فلانی که باباش وزیـره
روزی هزار دفـعه بـرات می میره

برای سرکـار که بـابـات عـوامـه
فکرای اینجوری خیل خامه

آخه بابا اونکه بابـاش وزیـره
مگه خُـله بیاد تورو بگیره؟

هرجا میری کلّی طلا باهاتـه
تموم دغدغت النگوهاته

توی طلا فروشیا پلاسی
به این میگن آخر بی کلاسی

میخوای مث عروس قصّه ها شی
کلّ نداشته هاتو داشته بـاشی

هزار امید و آرزو باهاته
اینا امید نیست، عُقده هاته

شوهر بیچاره که‌ کارمنده
چه میدونه قیمت بنز چنده

فرشای‌شوهرت که زیر پاتـه
بِه‌از گلیمِ پاره‌ی باباته

صبر اونم یه دفعه ای سر میاد
صدای آژیر خطر درمیاد

وقتی ببینه زندگیش سیاهه
چاره‌ی‌ کار‌ توی دادگاهه

خلیل جوادی

آشفته و بی قرار و پر آشوبم
چون موج به سنگ و صخره سر می کوبم

با این همه، هرکس که بپرسد ، باید
لبخند زنان به او بگویم: «خوبم»

#خلیل_جوادی

کانال تلگرام @Khalil_javadi
https://www.instagram.com/reel/DE-2NuEqPVj/?igsh=enVmazlpaXJjNnB2

.

آنکس که عرق نکرده بادش نزنید
جایی که نسوخته پمادش نزنید
ترک "کلینیک بی حجابی" غلط است
سُرنا را از سر گشادش نزنید

#خلیل_جوادی
https://www.instagram.com/p/DClY4FkufZb/?igsh=MTF0bHhuZTA3ano4bg==

قطعه ی " معدنچی "
با ترانه ای از :خلیل جوادی
موسیقی :کیوان علایی
خواننده : محمدرضا صادقی
یادگار سالهای دیرین(حدود سال 1378شمسی)

@sadeghivocalist

شعر: خلیل جوادی
خواننده: محمد رضا صادقی
آهنگساز: کیوان علایی

.
خواران نواله خوارِ میراثی شوم
در حسرتِ عیش در بهشتی موهوم

پیوسته به پوستین خلق افتادند
یک مُشت مخنّثِ پدر نامعلوم

#خلیل_جوادی

https://www.instagram.com/p/C-epPkgyHTI/?igsh=ZWlibm1vc3oyeG5r

چند سال پیش که ویروس کرونا به ایران آمد، افکار و اقوال عمومی حکایت از این داشت که ابتدا این مهمان ناخوانده توسط طلبه‌های چینی وارد قم‌‌ شده‌است.
من‌نیز در‌این خصوص چند رباعی طنز‌آمیز سرودم که تا‌حدی برای "اربابِ‌عمایم" با سوزش و گزش همراه بود.
بنا‌بر‌این، مقدار معتنابهی شاعرِ!!! صله‌خوارِ محاسن مندِ همیشه در صحنه را که آمیخته با اخانید بودند، وا داشتند نامه ای سر گشاده به رئیسِ‌قوه‌ی‌قضاییه‌ی وقت (مرحوم رئیسی) بنویسند: "چه نشستی" که خلیل‌جوادی در شعرش به مردم قم توهین‌کرد!
آن مرحوم نیز نه برداشت و نه گذاشت، نامه‌را برای دادستان کل‌کشور دستینه نهاد، دادستان نیز برای دیوان عالی‌کشور توشیح کرد و دیوان عالی هم به دادستانِ‌قم دستور احضار و محاکمه‌ی مارا داد.
خلاصه‌ این‌که
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار شدند تا تکلیف دو‌بیت رباعی بنده‌را روشن‌کنند.
به قول فاضل نظری
"مستي نه از پياله نه از خُم شروع شد
از جاده‌ی سه‌شنبه شبِ قم شروع شد"

در این خصوص قصد تفصیل ندارم، چرا که هرکس بخواهد با یک کلیک می‌تواند ماجرا را در فضای مجازی دنبال کند. منظور از این اشاره‌یِ مُجمَل این‌است که بگویم در آن روزها که همه‌گان (حوزه‌ی علمیه‌ی‌ قم، ارکان قوه‌ی‌قضاییه، و سیاهی لشگر شاعران! قم) بر سر من ریخته بودند تا سر دو بیت شعر، دمار از روزگارم در آورند، یک وکیل توانا و شرافتمند با تمام مشغله و کارهای فشرده و فراوانی که داشت، بی آنکه حق الوکاله دریافت کند، برای دفاع از من، بار ها و به تکرار زحمت سفر به قم را تقبل کرد و با دفاعیات و لوایح خود پرونده را به شکل معقول و مطلوبی پیش برد. آن وکیل ارجمند سرکار خانم فرزانه گوشه، مدیر و مؤسس مرکز حقوقی
"منتور ۳۶۰" هستند

#خلیل_جوادی

#فرزانه_گوشه

www.mentor360.ir

https://www.instagram.com/reel/C7rIuLIN_qA/?igsh=MXI3NTRtamx6bm40ZQ==

تلفن : ۰۲۱۹۱۰۳۱۶۱۳
https://www.instagram.com/p/C8BcO43SYyT/?igsh=MWJidnBlaDB4MWhzOA==