شما یه چند وقت به دوستات زنگ نزن،باهاشون برنامه نچین، بیرون نرو،اصن هیچ‌ خبری از خودت نده
اونوقت میبینی خود به خود تعداد دوست‌هات از نصف هم کمتر میشه!
ما در مورد نصف آدم‌های دورمون فقط «توهم» دوستی داریم.

پا شدم و از خونه خارج شدم و دارم می‌رم سمت دانشگاه. ولی به چه قیمتی؟ تهوع دارم و احساسات ناخوشایند. به‌خاطر مسئولیت و ترس و آینده پا شدم و دارم می‌رم. و تمام کارهایی که صرفاً به‌خاطر مسئولیت و قرارداد انجام می‌شن حالم رو به‌هم می‌زنن. همه‌شون.
برای همین در زندگی شخصیم حداقل تا جای ممکن با هیچ مسئولیت یا قراردادی پیش نمی‌رم.
«این کار رو بکن چون باید در این لحظه این کار رو بکنی» گور بابات، لحظه‌‌ی منه.

با این خودمون و خفه می‌کنیم باتشکر

جویدن احساسات.

جویدن احساسات.

حس میکنم خیلی عاشقم وقتی اینو گوش میدم 🦦

مثه دیونه ها قسمت اوجشو میخونم باهاش و کیف میکنم🗿

POV:
سلیطه ی درونم ،دلقک درونم ،تاکسیک درونم و کودک درونم همه باهم ناراحتن