غزل

دا چې هر څه له کابله اړول دي
د شبنم څاڅکي له ګله اړول دي

د هوس د بندګانو ازادي خو
ستا پړونی له اوربله اړول دي

چې پيالې میالې رانه وړې ساقي جانه
دلته سر باندې غزله اړول دي

په مزل کې دا واړه واړه کارونه
کاروانونه له منزله اړول دي

ژوندون ټول لکه ناکامه مينه داسې
ارمانونه یو پر بله اړول دي

اوس نو لوی کار بس همدا چې دغه زړه مې
ستا د سترګو له مقتله اړول دي

د وخت تکې سرې لمبې ته وا تر څو دي؟
او پر موږ باندې تر کله اړول دي؟

له ملت سره ټکر څه دی "جانانه"
خپلې پښې په اوږو خپله اړول دي

جانان خدرخېل
١٤٠٣/٦/٣١

هجر
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
د بلتون بلا دې زیر زیر راته ګوري
د فراق ډار ته دې مخامخ ولاړ یم
بوږنونکو ماښامونو کې ایسار یم
د جفا بار ته دې مخامخ ولاړ یم

بوږنونکو ماښامونو کې ایسار یم
رالویدلی هری پاڼی نه ډاریږم
هر یو وهم او ګمان کې مې خزان دی
چې پاڅېږمه خراب یمه رالویږم
مړاوو مړاوو چنارونو سره پایم
د بهار وار ته دې مخامخ ولاړ یم

ستړی غړي د وجود راباندی بوج دي
ستا د نشتون هر یو درد سره عذاب یم
د زغان پښو کې دانه وانه شیندلی
پاڼی پاڼی رژیدلی یم ګلاب یم
ښکلاګانی مې ګریوان ته څڅېدلی
د کوڅې لار ته دی مخامخ ولاړ یم

ستا انځور مې په ورغوي کې اوبه شو
اوښکې اوښکی بارانونو ته وران شوی
عمبري زلفې دې ورانی په بشر دي
زړه مې ډیرو ارمانونو ته وران شوی
مازدیګر دې لمر ډوبیږي ورته ګورم
د ښکلا ښار ته دې مخامخ ولاړ یم

ما په زړه د بلتانه زربې خوړلي
بند په بند په ټول وجود باندی مات مات یم
زهر زهر دود مې خیږي له پرهاره
بیابان دې رهبرانو ته خېرات یم
ایوبي! درپسی سرې تبی نیولی
د راتلو څار ته دې مخامخ ولاړ یم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مهاجر ایوبي

**علم پوهه !

مدرسي اومکتبونه دي آباد وې
دادعلم مرکزونه دي آباد وي

چي دجهل تیاري ووژني سهارشې
دادپوهې څراغونه دي آبادوې

پل په پل چي ږدي قدم وآبادی ته
داسي کړنې اوفکرونه دي آبادوې

افغانان دي ټول راټول پیوکهول شې
اتحاد او وحدتونه دي آبادوې

زموږ هیوادداقتصادقدم اخستی
پروژي اوکانلونه دي آبادوې

چي ترغوږ مي بیادفتحي آذان راشې
مسجدونه منارونه دي آبادوې

مهاجرچي پري لیکلې داڅوکرښې
راړنګ مشه دیوالونه دي آبادوې

مهاجرهروي**

**زړې خاطرې !

زړه کي مي زړي خاطرې پاته دې
هغه دحجرې خاطرې پاته دې

ته چي به مسکۍ شولې اولاړلې
درد وو پرسینې خاطرې پاته دې

شپه به وه یوڅوخواږه ملګرې و
لاس کي دډیوې خاطرې پاته دې

خوندوو انقلاب وو دسنګر غیږه
ماته ها خوږې خاطرې پاته دې

ستادشهادت وې آخرې سلګۍ
پروت وې پرتختې خاطرې پاته دې

ستړی ,مهاجر,سو آزادی پسې
راغله دهغې خاطرې پاته دې

مهاجرهروي**

ستا ده ویــنوبرکت دی طالب جانه
هیوادخلاص له شرارت طالب جانه

په هرزاکی مــــوورکړی ګــوزارونه
فیدایی ستاصداقت دی طالب جانه

ستی اخلاص اوصداقت نتجه داده
په وطن کی امارت دی طالب جانه

ستاسی غزم ستاسی لوړی حوسلی
افرین په اخوت دی طا ـلــب جانه

زمونګ به هرنه کړوارمان دفیدایانو
له دوینیاچیه رحلت طــالـــب جانه

دطالب سیف المنصورتــللوملګـرو
په نصب موشهادت دی طالب جانه

شاعرسیف المنصور

ملامحمدیقوب ته ډالی

ډیرراته ګران دی ملی رحـــبردی
زمری یقوب جان ابنی عمـــردی

اخلاص ورکړی رب ظل جــــلال
توقل په الله په رب ایـــــــظال
چی مخته ورزی دهردجــــــــال
دغه سړی مودزړګـــــیی سردی

سرحدونه ساتی تلپه غـــــیرت
ورکړی رب دی ډیرشــــجاعت
خلاص اوتقوا لری عظــــــــمت
دغه سړی موډیـــرمونه ور دی

هریاغی مخته دی لوی خـــــتر
جوړشوی غازی دغه لوی سپار
فروانه لری له هرخــــــــــــــــتر
سرحدکی شکاری دغه یونردی

ده سیف المنصوردی کوم صفت
چی ورک دی نه کړی داصـدقت
منم دی یاره په شجــــــــــــاعت
سیف المنصوره داقلــــــــندردی

سیف المنصور

غـزل
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ژوند ولاړ دی وخت روان دی، د ګړۍ د سکوت غږ دی
د شپونکي انتظار اوږد شو، د شپېلۍ د سکوت غږ دی

د فطري غرور انځور دی، په پرده کې یې ښکلا ده
د حیا پیغله مسکې شوه، د اوږۍ د سکوت غږ دی

د بڼو تارونه ریږدي، له نغمو یې اوښکي څاڅي
مینې لپه کړو لاسونه، د سلګۍ د سکوت غږ دی

د ناري نوري تضاد دی، د خاکي ښایست په لټه
د لمرین سکوت ښکلا ده ، د سپوږمۍ د سکوت غږ دی

د ژوندون په تکامل کې، ترسیم شوی لوی کمال دی
ستا د ذات په ابدیت کې، د نړۍ د سکوت غږ دی

رنګ یې ساز له اننګو دی، یاغي شرنګ یې د بنګړو دی
چې خپلواک یې خوشبو وینې، د غوټۍ د سکوت غږ دی

ثاقب خپلواک

ملنګ چې وای روضه کې ســــــــتا جانانه مدني
خوشحال به مې ژونـــــــدون وای قدردانه مدني
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چې یبلې پښې مزل مې کړی په ښار کې د جانان
ژوندون مې وای تر څنګ دې خوږ نبي اخر زمان
پوره به زما ارمــــــان وای زما ګرانه مــــــــــدني

سهار ماښام مې سترګې یخـــولی په روضه ستا
جارو به په بڼو مې وای سلطــــانه دا کوڅه ستا
د دوو کونو سردار نبي سلــــــــطانه مــــــــدني

مزار ته د صــــــــدیق عمر عثمان به تل ور تللی
دې ټولو صحـــــــــــــــابوو تر مزار به زه ور تللی
امام الانــــــــــــــ بیا ای مـــــــــ ـهربانه مدني

ملنګ ستا د کوڅـــــــې وای مدینه کې اوسیدلی
دیدن د شنــې روضې به مې سهار ماښام کولی
شفــــیع مې شــــه په ورځ کې د میزانه مدني

عاجز یم ســـــــــتا صفت له حد تیر دی قدردانه
شاهد ملنګ یې شعــــر کې را نغښتلی نشم ګرانه
عبدالله شاهــــــــــــد ستــــــــایم تا قربانه مدني

غزل

ستا له لاسه مې په ژوند چې څه تیريږي
یو په یو درپسې هر څه حسابیږي

ته په خپلو نارواؤ کې خوښ اوسه
خو تاوان یې د تر ما پورې رسیږي

چې دا یو زړه مې ورکړی ؤ هر چاته
بس' قصور یې له همدې زړه نه اوس خیږي

خپل که هر څومره پردی شي بیا هم خپل وي
لاس چې مات شي خپلې غاړې ته رالویږي

ده دې وخت بدلون یم داسې مایوس کړی
باور وکړه زړه مې ورځ په ورځ ماتیږي

ژونده'ډیر تریخ یې پرې تیر څه خواږه ورکړه
که دا ښه د اوس په خوار مخبت لوریږي

مخبت وردګ

په ټولو امتحان دی امتحان په فلسطین
خاموشه دي د وخت مسلمانان په فلسطین
د سرو وینو رودونه دي روان له فلسطین
شپه ورځ بمونه اوري له آسمان په فلسطین

ځای نشته د تدفین او جنازې دشهیدانو
وړې وړې سلګۍ دي د معصومو ماشومانو
پوښتنه دې رب وکړي له بې ننګو عربانو
ماړه نشول ټول عمر په کباب او په کبانو
نن بیا ازمویل کیږي یې ایمان په فلسطین

په چیغو چیغو ژاړې خویندې میندې کونډې ورارې
روان دی قتل عام نن په غزه کې بندې لارې
بمبار شول محلونه بازارونه ښمڅې ګارې
د وخت مؤمن واکمنه ته یې ګورې ته یې څارې
بندیز دی له هر لوري د جهان په فلسطین

مړه کیږي انسانان هلته له لوږې اوله تندې
سرتورې شوې پتمنې عزتمنې خویندې مندې
تاويږي په وجود د انساني کرامت ژرندې
شوې ډکې په ځوانانو ماشومانو ښځو کندې
روان دی ستر ناورین او لوی بحران په فلسطین

څښته را پیدا ورته یو بل صلاح الدین کړې
هرګام یې د فاتح کړې او هر ګام کې یې مبین کړې
نابود پرې د یهودو نصاراو معبودین کړې
ساتونکی یې د بیت المقدس او د پاک دین کړې
را ټول دانش ملنګه یهودیان په فلسطین